အမေ့ရဲ့ အသည်းစွဲ (အမေနဲ့သားအင်းစက်)

ကျုပ်တို့မိသားစုတော့ ဒီနှစ်ကံဆိုးတာပဲ။ကံဆိုးဆို အဖေက အလုပ်ကနေပင်စင်ယူ မစုမိမဆောင်းမိဘဲ အိမ်မှာ အရက်ထိုင်သောက်။
တဦးတည်းသောသား ကျုပ်က လက်ရှိအလုပ်ကပြုတ်ပြီး အိမ်မှာ အလုပ်မရှိ ၁၀၉ ၁၁၀။အမေတယောက်ဘဲ အိမ်ဆိုင်လေးဖွင့်ပြီး ဝင်ငွေရှိနေတာ။
ကျုပ်ဆို အလုပ်မရှိဘဲ အိမ်မှာ ပြန်လာနေရတာ ၆ လ ကျော်ပြီလေ။

အလုပ်မရှိတော့ စိတ်လေတာပေါ့ဗျာ။ဒီကြားထဲ အဖေက မူးလာရင် ပြဿနာရှာသေးတယ်။အမေ့ရော ကျုပ်ကိုရော ရန်ရှာတယ် ဆဲတယ်။

အဲဒီအဖေဆိုတဲ့ လူကြီးကို မုန်းလိုက်တာဗျာ။အဖေက အမေ့ထက် ၁၅ နှစ်လောက် အသက်ကိုကြီးတယ်။ဝန်ထမ်းဘဝမှာလည်း ငွေမရှာတတ်တော့ ပင်စင်ရချိန်မှာ ဘာမှ မစုဆောင်းမိဘူး။
အမေကတော့ အေးရှာပါတယ်။အဖေ့ကိုလည်း ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။အလုပ်မရှိတဲ့ ကျုပ်ကိုလည်း မငြူစူဘူး။ကျုပ်က သူ့ရဲတစ်ဦးတည်သော သားကိုး။ချစ်ရှာတာပေါ့။

ကျုပ်ကလည်း အမေ့ကို ချစ်တာပေါ့။အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် အမေက ကျုပ်ရဲ့ငယ်ချစ်ဦးပါပဲ။ကျုပ်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ချူခြာတယ်။

အမေနားကို အရမ်းကပ်တတ်တယ်
။ ရေချိုးတာတောင် အမေက ကျုပ်ကို ချိုးပေးရတယ်။ငယ်ချစ်ဦးဆိုတာ တင်စားပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော်။အမေ့ကို ကျုပ်က ၁၅၀၀ အချစ်နဲ့ တကယ်ချစ်ခဲ့တာ။
အဲဒီလို ချစ်မိတာကလည်း အမေ ကျုပ်ကို ရေချိုးပေးတါကြောင့် ချစ်ခဲ့မိရတာ။

အဖြစ်က ဒီလိုပါ။အမေက ကျုပ် ငယ်ကတည်းက ရေချိုးပေးခဲ့တာ ၆ တန်းနှစ်အထိပဲ။၆ တန်း ရောက်တော့ လူပျိုဖော်ဝင်မယ့် အရွယ်ရောက်ပြီ။

အမေ ရေချိုးပေးတဲ့အချိန်မှာ ကျုပ်စိတ်တွေက မရိုးသားတော့ဘူး။အိမ်နောက်ဖက်က သစ်သားပြားတွေနဲ့ ကာထားတဲ့ ရေချိုးခန်းလေးထဲမှာ ကျုပ်တို့သားအမိ ရေချိုးကြတယ်။
အမေက ပုံမှန်ပဲ အဝတ်လျှော်တယ်...ပြီးရင် ကျုပ်ကို ရေချိုးပေးတယ်.. ဂျီးတွန်း ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတယ်။ကျုပ်ပြီးမှ သူ ရေချိုးတာပေါ့။

တရက်မှာ ထုံးစံအတိုင်း အမေက ကျုပ်ကို ရေချိုးပေးတုန်း ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ တမျိုးဖြစ်လာတယ်။ အဲဒီတုန်းက အမေက ထဘီအနီဗြောင်ကို ရင်လျှားဝတ်ထားတယ်။

ကျုပ်ကို ရေလောင်းပေးရင်း သူ့မှာလည်း တကိုယ်လုံး စိုရွှဲနေပြီ။ရေလောင်းပေးတုန်း ဗြုန်းဆို ရင်လျှားပတ်ထားတဲ့ ထဘီစက ပြေကျပါလေရော။
အမေက ရေခွက်ကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ထားနေရင်းဆိုတော့ ထဘီစကို မဖမ်းမိဘဲ ခါးလောက်အထိ ထဘီက ကျွတ်ကျသွားတယ်။
အဲဒီတော့ ထဘီကျွတ်တာနဲ့ ပွင့်အံပြီးထွက်ကျလာတဲ့ အမေ့နို့ကြီးနှစ်မွှာက ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ဝဲကျတာပေါ့။ကျုပ်က အဲဒီတုန်းက အရပ်အတော်ပုတယ်။အမေ့ရင်ဘတ်နဲ့ ကျုပ်မျက်နှာက ကွက်တိဖြစ်နေတယ်။
အမေက ခါးအထိ ပြေကျတဲ့ ထဘီစကို ပြန်ဖမ်းထိန်းလိုက်ပေမယ့် ကျုပ်မျက်နှာနားကို ကပ်ကျလာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို စက္ကန့်အနည်းငယ်လောက် ကျုပ် အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတာပေါ့။
ဖွေးဉပြီး လှလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေဗျာ။ဝိုင်းစက်ပြီး ဖောင်းအိနေတာပဲ။အသားကလည်း ဖွေးတော့ နို့ကြီးတွေက ပိုဖွေးနေတာပဲ။ဖွေးလွန်းတော့ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းတွေကို အတိုင်းသား မြင်နေရတယ်။
နို့သီးခေါင်းတွေကလည်း ညိုညိုလုံးလုံးနဲ့ အတော်လှတာပဲဗျာ။ပြီးတော့ ကလေးအမေအအိုဆိုပေမယ့် အမေ့ရဲ့ နို့ကြီးတွေက သိပ်မတွဲသေးဘူး။

ရုတ်တရက် ဖြစ်သွားတော့ အမေလည်း အံ့သြပြီး ဘာမှ မပြောဘူး။ကျုပ်လည်း နို့ကြီးတွေကို zoom အနီးဆုံးဆွဲကြည့်ရသလို ရှိုးလိုက်ရတော့ အရသာတွေ့ပြီး ငြိမ်နေတယ်။

ပြီးမှ အမေက ရှက်ရယ်ပြီး အိန္ဒြေမပျက် ကျုပ်ကို ရေဆက်လောင်းပေးတယ်။ အင်းပေါ့လေ သူ့သားအရင်း ကလေးရှေ့မှာ နို့ပေါ်တာ အမေတစ်ယောက်အတွက် ရှက်စရာမှ မဟုတ်တာလေ။
အမေကသာ ဘာမှမဖြစ်တာ..ကျုပ်ကတော့ အတော်ဖြစ်သွားပြီ။အမေ ရေဆက်ချိုးပေးနေတုန်း မသိမသာနဲ့ အမေရင်စည်းထားတဲ့ ရင်နှစ်မြွှာနေရာကို ငမ်းမိတယ်။
ရေကလည်းစို ထဘီကလည်း အနီဗြောင်ဆိုတော့ နို့ကြီးတွေက အလုံးလိုက်ပေါ်လွင်နေတာပဲ။နို့သီးခေါင်းနေရာလေး ဖောင်းအိနေတာကိုတောင် ကျုပ် မြင်နေရတယ်။
ကျုပ်ကို ဂျီးတွန်းပေးနေတုန်း လှုပ်ရှားမှုကြောင့် နို့ကြီးနှစ်ခိုင်က တုန်တုန်နေတာ အနီးကပ်မြင်နေရတယ်။

ပြီးတော့ ရေကန်လေးထဲကို အမေ ရေငုံ့ခတ်တဲ့အချိန်မှာ ဖင်ကြီးတွေကို သတိထားကြည့်မိတယ်။ အမေက အသားဖွေးတဲ့အပြင် နို့ရော ဖင်ပါ ကြီးတဲ့ အမျိုးသမီးပါ

။ခါးက တအားမသေးပေမယ့် ဝိုင်းပြီး ကားသွားတဲ့ အမေ့ဖင်လုံးကြီးကြောင့် ခါးကသေးနေသလို ထင်ရတယ်။ရေစိုထဘီက အသားမှာ ကပ်တော့ ဖင်လုံးကြီးတွေကလည်း ပုံစံမပျက်အတိုင်းသား မြင်နေရတာပဲ။
ဒီကြားထဲ ရေကနည်းနေတော့ ကန်အောက်ခြေကို ငုံ့ခတ်ရချိန်မှာ ကျုပ်ကို ဖင်ကုန်းပြသလို ပုံစံဖြစ်နေတော့ ကြည့်ရတဲ့ကောင် အရသာတွေ့ပြီပေါ့။
အမေ့ဖင်ကြီးတွေကလည်း နည်းနည်းလေး ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်တာနဲ့ အိပြီးတုန်နေတာပဲ။ အမေက ဘေးတိုက်ကြည့်ရင် ဖင်က ချွန်းထွက်မနေလို့ ဖင်ကြီးတယ်လို့ မထင်ရဘူး
။နောက်တည့်တည့်ကနေ ကြည့်လိုက်မှ ဖင်ကြီးကကားထွက်ပြီး အယ်နေတာကို မြင်ရတာ။အရင်ကလည်း အမေ ရေချိုးပေးတါ ခဏခဏကြုံရပေမယ့် ခုလို သတိထားပြီး မကြည့်ခဲ့မိဘူး။
အခုမှ ကျုပ် သူငယ်ချင်းတွေ စနောက်နေတဲ့ (မင်းအမေက ရေဆေးငါးကြီးလို တောင့်ဖြောင့်နေတာ) ပဲဆိုတဲ့စကားဟာ အမှန်မှန်း သိရတော့တယ်။

အဲဒီနေ့ကတည်းကစပြီး ကျုပ်လည်း အမေ့အပေါ် စိတ်တွေ ပြောင်းသွားခဲ့တယ်။တအိမ်တည်း အတူနေကြမယ့် အရင်က ကိုယ့်အမေပဲလေဆိုပြီး သတိမထားမိတာ

အခုကျတော့ အမေ့ကို ကျုပ် စိတ်ကူးယဉ်စရာ မိန်းမတစ်ယောက်၊ ဘော်ဒီတောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ sexy ကျတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ် ကျုပ် မြင်လာမိပြီ။

အမေ ကျုပ်အနားမှာ ရှိနေတဲ့အချိန်ဆို ရမ္မက်စိတ်နဲ့ ကျုပ် ခိုးကြည့်တတ်လာပြီ။ထမင်းချက်တဲ့အချိန် လည်ဟိုက်အင်္ကျီအောက်က နို့ကြီးတွေ ငုံ့လိုက်တဲ့အချိန် လျှံကျလာတာကို

ကျုပ် ချောင်းကြည့်တတ်ပြီ။ကျုပ်ရှေ့က ဖြတ်သွားချိန်မှာ လှုပ်ခါသွားတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကျုပ် အရသာခံပြီး လိုက်ကြည့်တတ်ပြီ။နံနက်ခင်းဘက် တံမြက်စည်းလှည်းချိန်ဆို ကျုပ်

တံမြက်စည်းလှည်းတဲ့အချိန် ကျုပ်ကလည်း ကစားသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ အဲဒီနားသွားထိုင်တယ်။ပါးလျပ်နေတဲ့ထဘီကို နေရောင်က ထိုးတော့ စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ဗျာ။

အမေ့ရဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို အလုံးလိုက်အရိပ်ပေါ်နေတာ မြင်ရတယ်။တံမြက်စည်းလှည်းတာဆိုတော့ ခြေထောက်ကားပြီး လှည်းရတာကိုး။အဲဒီတော့ ပေါင်ကားထားသလို ဖြစ်နေပြီး
ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အဖုတ်အုံကြီးကို နေရောင်မှာ မြင်ရတော်တာပဲ။ အမေက အမွှေးရိပ်မထားတော့ အဖုတ်မွှေး လိမ်တိလမ်ကွေးတွေကိုပါ နေရောင်အောက်မှာ မြင်နေရတယ်။
အမေ မရိပ်မအောင်တော့ သူ့နောက်ကနေ ခိုးကြည့်ရတာပေါ့။ နေရောင်အောက်မှာ အဲဒီလို အဲဒီလိုပေါင်တန်ကြီးတွေ အလုံးလိုက်၊ အဖုတ်ကြီးကို အုံလိုက်မြင်ရတော့ အောက်ကငပဲက အရမ်းတောင်တာပေါ့ဗျာ။

အမေ့ကို မရိုးသားစိတ်မဝင်ခင်ကတည်းက ကျုပ်က ဂွင်းတိုက်နေပါပြီ။အမေ့ကို ရမ္မက်မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်တတ်ပြီးနောက်မှာ ဂွင်းထုတဲ့အခါ ပထမဆုံးအနေနဲ့ အမေ့ကို မှန်းကြည့်တယ်

။စိတ်ထဲမှာတော့ ငရဲကြီးမလားတွေးမိပြီး ကြောက်လည်းကြောက်မိတယ်။ဒါပေမယ့် မှန်းကြည့်တဲ့အခါ အရမ်းဖီးရှိတယ်ဗျို့။မြန်မြန်နဲ့ သုတ်တွေ ထွက်ကုန်တာပဲ။ အရင်က မှန်းတဲ့ မင်းသမီးတွေ၊
မော်ဒယ်တွေ၊ ဆရာမတွေ၊အိမ်ဘေးနားက စော်တွေကို မှန်းတုန်းကထက် အမေ့ကို မှန်းတာက အများကြီးဖီးပိုရှိတယ်။

ပြီးတော့ ရေချိုးချိန်ရောက်ရင် ဒုက္ခရောက်တယ်။ ကျုပ်က အရင်စိတ်လို မဟုတ်တော့ အောက်က ငပဲက အမေ့ကို အနီးကပ်မြင်တာနဲ့ တောင်ချင်နေပြီ။

အမေ့ရဲ့ရေစိုအလှ ဖင်တွေနို့တွေကို အနီးကပ် ကြည့်ချင်ပေမယ့် လီးကလည်း တောင်နေတော့ ကျုပ်မှာ အတော်အခက်တွေ့တယ်။လီးတောင်နေတာ အမေ မမြင်အောင် ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ညှပ်ထားရတယ်။ဘောင်းဘီကလည်း ပါးတယ်လေ။
ဝှက်ထားလည်း ကြာကြာမရဘူး။ဆပ်ပြာတိုက်တဲ့အချိန်ကျ အမေက သိပြီပေါ့ဗျာ။

" ဟယ် ငါ့သားလေး သေးပေါက်ချင်နေတာလား။ ရွှေပန်းလေးက မာလို့ပါလား။"

" ဟုတ်တယ် အမေ။ သား သေးပေါက်ချင်လို့။"

ကျုပ်လည်း ချော်လဲရာရောထိုင် ရွှီးရပြီပေါ့ဗျာ။သေးပေါက်ချင်ဘဲ အိမ်သာထဲပြေးဝင် ခဏနေ ပြန်ထွက်လာပြီး ရေဆက်ချိုးရတာပေါ့။နောက်တော့ အမေလည်း ကျုပ် မရိုးသားမှန်း ရိပ်မိသွားတယ် ထင်တယ်။

ရိပ်မိဆို ရေချိုးတိုင်း ငပဲက ထနေတာကိုးဗျ။နောက်တော့ အမေက ( ငါ့သားလည်း လူပျိူလေး ဖြစ်လာပြီ၊ နောက်ဆို ကိုယ့်ဘာသာ ရေချိုးရတော့မယ်) လို့ ပြောတယ်။

ကောင်းလည်းကောင်းတယ်။ကောင်းလည်း မကောင်းဘူး။ကောင်းတာက ကျုပ် အမေ့ရှေ့မှာ လီးတောင်နေလို့ အနေရကြပ်တာမျိုး မ့ဖြစ်တော့ဘူး။

မကောင်းတာက အမေ့ရဲ့ရေစိုအလှ ရှိုက်ကြီးရှိုက်ဖိုတွေကို အနီးကပ်မမြင်ရတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။

အဲဒါနဲ့ ခြောက်တန်းအပြီး၊ နောက် ၂ နှစ် ရှစ်တန်းအထိ အမေနဲ့ကျုပ်အကြားမှာ ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်အပျက် ဘာမှ မရှိတော့ဘူး။ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကတော့ အမေ့ကို ပိုစွဲလမ်းလာတယ်။

ဂွင်းထုတဲ့ အကြိမ်လည်း ပိုများလာတယ်။တရက်ကို သုံကြိမ်လောက် ပုံမှန်ဂွင်းတိုက်တယ်။ကျုပ် စိတ်ကူးထဲက ပင်တိုင်မင်းသမီးကတော့ အမေပဲပေါ့။
မြို့ထဲက ဗီဒီယိုရုံတွေမှာ ဖူးကားလည်း ခိုးကြည့်တတ်နေပြီ။ဘော်ဒါတွေနဲ့ ဖူးစာအုပ်လည်း လဲဖတ်နေပြီ။

ကိုယ်တိုင်သာ ဆော် မလုပ်ဖူးသေးပေမယ့် ဗီဒီယိုတွေ၊ စာအုပ်တွေကြောင့် ဗဟုသုတအတော်ကို ရနေပါပြီ။ ဂွင်းထုရင်းလည်း အမေ့ကို ရိုးရိုးမမှန်းဘဲ စိတ်ကူးဇာတ်လမ်းတွေ ဆင်ပြီး မှန်းတတ်နေပြီလေ။

အဖေ မူးအိပ်နေတုန်း အမေ့ကို တက်လုပ်တာတို့။ အဖေ ခရီးသွားတုန်း အမေ့ကို အတင်းဝင်လုံးပြီး လုပ်ပစ်တာတို့ ဇာတ်လမ်းအမျိုးမျိုးပါပဲ။
စိတ်ကူးထဲမှာ အမေ့ကို စောက်ဖုတ်ရော၊ ဖင်ပေါက်ရော၊ပါးစပ်ထဲရော၊နို့နှစ်လုံးကြားရော အပေါက်စုံ အကုန်လိုးပစ်မိတယ်။မိုးလင်းအထိ မနားတမ်းလိုးပစ်တာတို့၊ ဟင်းချက်တုန်း ထဘီလှန်ပြီး

နောက်ကနေ လိုးတာတို့၊ရေချိုးနေတုန်း နံရံမှာကပ်ပြီး ညှပ်လိုးပစ်တာတို့ ၊ထမင်းစားစားပွဲပေါ် မှောက်ခိုင်းပြီး လိုးတာတို့ အကွက်စုံအောင် စိတ်ကူးယဥ်ပြီး ဂွင်းတိုက်တယ်။

ကျုပ် စိတ်ကူးထဲမှာ အမေက အတော်ကို ဖွတ်ဖွတ်ကြေနေပါပြီ။ လက်တွေ့မှာတော့ ကျုပ်လည်း ဘာမှ မလုပ်သေးဘူး။

၉ တန်းနှစ်ကနေစပြီး တခြားမြို့က ဘော်ဒါဆောင်မှာ ကျုပ် သွားနေရတယ်။အဲဒီကစပြီး အဖေအမေနဲ့ ကျုပ် အနေဝေးသွားတာပဲ။ ၉ တန်းပြီး ၁၀ တန်အောင် တက္ကသိုလ် day တက်တယ်။ကျောင်းပိတ်ရင်လည်း အိမ်မပြန်ဘဲ သင်တန်းတွေတက် ကျောင်းပြီးတာနဲ့ အလုပ်တန်းဝင်တော့ အမေနဲ့ အနေဝေးတယ်။အနေဝေးတော့ သွေးအေးသွားတာပေါ့။ငယ်ငယ်က အမေ့ကို တပ်မက်စွဲလမ်းခဲ့ဖူးတဲ့ စိတ်တွေ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျော့နည်းလာတယ်။

စိတ်ကူးထဲက အမေထက် အပြင်မှာ တကယ်စားရတဲ့ စော်တွေ တွေ့လာလို့လည်း ပါတာပေါ့။ ကျုပ်က မိန်းမနဲ့ပတ်သက်ရင် ထန်တဲ့အစားထဲပါတယ်။ ဖြစ်ဖူးတဲ့ စော်သုံးယောက်လုံးကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေအောင် အဝလိုးခဲ့တာပဲ။ ပိုက်ဆံလေး ရွှင်နေရင် ခပ်သန့်သန့်လိုင်းလေးတွေကို night ခေါ်ပြီး ချသေးတာ။အဲဒီလိုနဲ့ အိမ်လည်း မပြန်ဖြစ် အမေနဲ့လည်း သိပ်မတွေ့ဖြစ်တော့ အမေ့ကို စွဲလမ်းတဲ့ ရမ္မက်စိတ်က လျော့လာတယ်။ တခါတလေ အိပ်မက်ထဲမှာတော့ အမေ့ကို လိုးနေရတယ်လို့ အိပ်မက်မက်တုန်းပဲ။ထူးတာက အမေ့ကို လိုးရတယ်လို့ အိပ်မက်မက်ရင် စိတ်က ပိုထန်လာတယ်။အိပ်ရာကနိုးတာနဲ့ အိပ်မက်ကို ပြန်စဉ်းစား တနေကုန် ငပဲက ထနေတော့တာ။စော်ရှာပြီး ဖိပေးလိုက်မှ ငပဲက ပြန်ကျသွားတာ။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ စိတ်ကူးထဲက ငယ်ချစ်ဉီး အမေနဲ့ ကျုပ် ပြန်ဆုံစည်းဖို့ အကြောင်းဖန်လာခဲ့တယ်။ အဖေက ပင်စင်ယူပြီး အရက်တွေ နင်းကန်သောက် ပြဿနာရှာချိန် ကျုပ်ကလည်း boss အသစ်နဲ့ စကားများပြီး အလုပ်ပြုတ်သွားတယ်။စိတ်လေပြီး ဖာချလိုက် အရက်သောက်လိုက်နဲ့ အလုပ်မရှိ ရန်ကုန်မှာ အချိန်ဖြုန်းနေတုန်း အမေက ဖုန်းဆက်တယ်။

" သား ဖိုးကျော်....နင့်အဖေကလည်း တနေ့တခြား အရက်တွေ ပိုသောက်လာတယ်။ အမေနဲ့လည်း နေ့တိုင်း ရန်သတ်နေရတယ်။သားလည်း အလုပ်သစ်ရှာမတွေ့ခင် အိမ်မှာ ခဏပြန်လာနေပါလား။မိသားစု အခက်အခဲဖြစ်ချိန်မှာ အတူပြန်နေကြရအောင်။ငါ့သားလည်း အိမ်မှာ မနေရတာ ကြာပြီလေ။"

ကျုပ်လည်း အားငယ်နေသလိုဖြစ်နေချိန် အမေက အဲဒီလိုခေါ်တော့ အထုတ်ပြင်ပြီး ချက်ချင်းအိမ်ပြန်ခဲ့တယ်လေ။အဖေက တော်တော်ဆိုးနေပြီ။ အလုပ်မှာ ရာထူးကြီးလည်းမရဘဲ သူဌေးလည်း မဖြစ်ဘဲ ပင်စင်ယူရတော့ သူ့ဘာသာ မကျေနပ်ဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ လာဆိုးနေတာပေါ့။မိုးလင်းမိုးချုပ် အရက်သောက် စကားတွေ ဘုဂလန့်ပြော အမေနဲ့ ရန်ဖြစ်။ ကျုပ်ကို ရန်ရှာဆဲဆိုတယ်။ အမေလည်း ခဏခဏ ငိုနေရတာပေါ့။

ကျုပ် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ၂ လလောက်ကြာတဲ့အထိ အဲဒီပြဿနာက ဆက်ဖြစ်နေတာ။ ကြာလာတော့ အမေ့ကို သနားတယ်၊ အဖေ့ကို မုန်းတီးလာတယ်။ အမေ့ကို သနားရာကနေ ပိုချစ်လာပြီး အဖေ့ကို မုန်းရာကနေ တခုခုပြန်လုပ်ချင်လာတယ်။ တကယ်တော့ အဖေ့ကို ငယ်ကတည်းက ကြောက်ခဲ့ရတော့ ကျုပ်က သူဆဲရင် ပြန်တောင်ပြောရဲတာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီတော့ တိုက်ရိုက်မဟုတ်ဘဲ သွယ်ဝိုက်ပြီး အဖေ့ကို ကလဲ့စားချေချင်လာတယ်။

အမေနဲ့ အတူမနေရတာကြာတော့ အခုမှ အမေ့ကို အနီးကပ် သေချာပြန်ကြည့်ရတယ်။ကျုပ်မျက်လုံးထဲမှာ ကျုပ် ကလေးဘဝကတည်းက စွဲလမ်းတပ်မက်ခဲ့တဲ့ အမေ့ရဲ့အလှက မယိုယွင်းသေးဘူး။ မျက်နှာမှာ အရေးအကြောင်းတွေ သိပ်မပေါ်သေးဘူး။ အသားအရေက စိုပြေတင်းရင်းနေတုန်း။ အသက်ကြီးလာပေမယ့် တခြားဘွားတော်တွေလို ကျုပ်အမေက ပစ်စလတ်ခက် မနေတတ်ဘူး။ အိမ်မှာ နေရင်းလည်း သပ်ရပ်ကြော့ရှင်းစွာ ဝတ်စားတတ်တယ်။ အင်္ကျီခါးတိုလက်ပြတ်နဲ့ ထဘီဗြောင် ကာလာစုံ ဝတ်တတ်တယ်။ အဲဒီလိုဝတ်တော့ အမေ့ရဲ့ ဘော်ဒီအလှအပတွေကို နေ့တိုင်းအနီးကပ် တွေ့မြင်နေရတာပေါ့။

ကျုပ်သာ အသက်ကြီးလာတယ်။အမေက အသက်ကြီးမလာသလိုပဲ။တင်းကာနေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ပုံမပျက်သေးဘူး။နောက်ကနေ ကြည့်ရင် အသက် ၄၅ နှစ်အရွယ်မိန်းမလို့ မထင်ရအောင် အိုးကြီးတွေက လှနေတုန်းပဲ။ လက်ပြတ်ဝတ်ထားတော့ လက်မောင်းအိုးဖွေးဖွေးကြီးတွေ၊ အင်္ကျီအောက်က ရုန်းထွက်ချင်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ကျုပ်ကို စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်စေမိတယ်။ ဒီလို လှပတောင့်ဖြောင့်တဲ့ အမေနဲ့ တအိမ်တည်းအတူပြန်နေရတာ ကျုပ်အတွက် ဆုလာဘ်တခုပါပဲ။အရင်ကလို အမေ့ကို မှန်းပြီး ဂွင်းပြန်ထုတာတွေ နေ့တိုင်းပြန်လုပ်ဖြစ်လာတယ်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဖိစရာစော်ကလည်း မရှိတော့ အမေ့ကိုပဲ စိတ်ထဲမှာ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးနေမိတော့တယ်။

တရက် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ကျုပ် တယောက်တည်း ထိုင်နေတုန်း ဟိုဖက်ဝိုင်းက စကားသံတွေ ကြားရတယ်။ကျုပ် ထိုင်နေတဲ့ဝိုင်းနဲ့ အထပ်သားနံရံတဝက် ခြားထားတော့ ကျုပ်ရှိမှန်း မသိပဲ ပြောနေကြတာ။

" တို့ရပ်ကွက်ထဲက ဒေါ်ရင်ရင်မေကြီးက အရွယ်အရမ်းတင်တယ်ကွာ။ မနက်က စျေးထဲမှာ တွေ့လိုက်တာ။ ထဘီက ဖဲသားဗြောင်ဝတ်ထားတော့ ဖင်ကြီးတွေကို အလုံးလိုက် မြင်နေရတာကွာ။တော်တော်မိုက်တယ် ဟရောင်ရေ။"

" အေးကွ အခုထိလှတုန်းပဲ။ ဖင်ကြီးတွေရော နို့ကြီးတွေရော ကိတ်တာနော်။ သူ့ယောကျ်ား ဦးစိုးကြီးက ဘွားတော်ကို မဖြိုနိုင်ဘူးထင်ပါတယ်ကွာ။"

" ဘယ်ဖြိုနိုင်မလဲကွာ။ဦးစိုးက ပိန်တာရိုးလေး။ ရှက်ကီက အတော်ကြိုက်။လူက ဂီလာနဆိုတော့ ဘွားတော်ကို ပြိုအောင် မဖြိုနိုင်ဘူးလေကွာ။"

" အေးကွာ ဒီလောက်မိုက်တဲ့ ဘော်ဒီကြီး အသက်ပိုကြီးပြီး အလိုလိုကျသွားမှာ နှမြောလိုက်တာ။အခု အရွယ်က ဖြုတ်ဖို့ နောက်ဆုံးအရွယ်ပဲ။ဘွားတော်ကို ကြာကူလီရိုက်ပြီး လင်ငယ်နေချင်လိုက်တာ။"

သူတို့စကားကြောင့် ကျုပ် စိတ်မဆိုးမိဘူး။သူတို့ ပြောတာတွေက မှန်နေတာပဲလေ။စိတ်မဆိုးတဲ့ပြင် ကျုပ်အတွက် စဉ်းစားစရာ ဖြစ်လာတယ်။အမေက ဒီထက်အသက်ကြီးလာရင် အလှက ပိုပြီးပျက်ဖို့ပဲ ရှိတော့တယ်။အရမ်းနှမြောစရာကောင်းတယ်။အခု အဖေကလည်း အမေ့ကို လုပ်နိုင်တော့ဟန်မတူဘူး။ ညညဆို အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ မူးအိပ်နေတာများတယ်။ သောက်တာကလည်း များတော့ အမေ့ကို မလိုးနိုင်လောက်တာ သေချာတယ်။

ကျုပ်ကရော...။ငယ်ကတည်းက တောင့်တခဲ့ရတဲ့ အမေ့ကို ဒီလိုပဲ မှန်းပြီးဂွင်းထု၊စိတ်ကူးယဥ်နေတာနဲ့ ပြီးသွားတော့မှာလား။လက်တွေ့ မလုပ်ရတော့ဘူးပဲ အမေ့အလှတွေ အလိုလိုလျော့နည်းသွားတာကို ထိုင်ကြည့်နေရတော့မှာလား။ကျုပ် တခုခု လုပ်သင့်နေပြီ။ပြီးတော့ ကျုပ်ကို နေ့တိုင်းအပြစ်ရှာ ဆဲဆိုနေတဲ့ အဖေ့ကို ကလဲ့စားချေရမယ်။ဘယ်နည်းလမ်းနဲ့ ကလဲ့စားချေရမလဲ။ကျုပ် သိသွားပြီလေ။ အမေ့ကို လက်တွေ့လိုးရအောင် ကြိုးစားရမယ်။

အဲဒါဆို တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်ပဲ။ကျုပ်ရဲ့ငယ်ချစ်ဦး အမေ့ကို အရွယ်ရှိတုန်းမှာ လက်တွေ့လိုးခွင့် ရလိုက်မယ်။ပြီးတော့ ကျုပ်မုန်းတဲ့ အဖေ့ကိုလည်း ကလဲ့စားချေရာရောက်မယ်။သူ့မိန်းမကို တမိုးအောက်အတူနေတဲ့ သားအရင်းက ပြန်လိုးတာလောက် ချိုမြိန်တဲ့ကလဲ့စား မရှိတော့ဘူး။အဖေ့ရဲ့ သုတ်ရည်ကြောင့် လူဖြစ်လာတဲ့ ကျုပ်က အဖေ့မယား ကျုပ်အမေရဲ့အပေါက်ထဲကို သုတ်ရည်ပြန်ထည့်တဲ့ ကလဲ့စားလောက်ကောင်းတဲ့ အစီအစဉ် မရှိတော့ဘူး။

အဲဒီနေ့က အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက အမေ့ကို လက်တွေ့လိုးဖို့ ကျုပ်ရဲ့မဟာစီမံကိန်းကြီး စတင်ပါတော့တယ်။

အမေ့ကို လက်တွေ့လိုးဖို့က အခြေအနေပေးတယ်။ ပိပိရိရိလုပ်ဖို့နဲ့ သတ္တိရှိဖို့ပဲ လိုတာပါ။အခြေအနေပေးတယ်ဆိုတာက ဒီလို။အခုအချိန်မှာ အဖေက ညတိုင်းနီးပါး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲ မူးမှောက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတာများတယ်။ အဲဒီတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ အမေတယောက်တည်း အိပ်ရတာပေါ့။အမေကလည်း အဖေ တရေးနိုးလာရင် ဝင်အိပ်လို့ရအောင် အိပ်ခန်းတံခါးကို စေ့ရုံပဲစေ့ပြီး အိပ်တာ။ အဲဒါက ကျုပ်အတွက် အခွင့်အလမ်းတစ်ခု။

နောက်အခွင့်အလမ်းတခုက ပိုပြီးကောင်းတယ်ဗျို့။ အမေက ခေါင်းကိုက်တတ်တော့ အခုရက်ပိုင်းမှာ တိုင်းရင်းဆေးတမျိုး သောက်နေတယ်။အဲဒီဆေးက အိပ်ဆေးပုံစံမျိုးပဲ။အိပ်လို့ကောင်း မနက်ထရင် ခေါင်းကြည်လင်တဲ့ ဆေးမျိုးတဲ့။ ဘာလို့အိပ်ဆေးဖြစ်မှန်း ကျုပ်သိလည်းဆိုတော့ အရင်လက ကျုပ်တို့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ မီးလောင်တယ်။မီးသတ်ကား အသံတွေရော လူသံတွေရော ဆူညံနေတော့ ကျုပ်လည်း လန့်နိုးလာတယ်။ည ၂ နာရီထိုးနေပြီ။ တရပ်ကွက်လုံး လန့်နိုးပြီး အော်ဟစ်ဆူညံနေကြတာ။ အဖေနဲ့ အမေက မနိုးကြဘူး။အဖေကတော့ လူမှန်းမသိအောင် မူးနေလို့ မနိုးတာထားပါတော့။အမေက ဘာလို့မနိးလဲ ကျုပ် စဉ်းစားမရခဲ့ဘူး။ မနက်ကျမှ အမေ့ကို မေးကြည့်တော့ အသံတွေက အိပ်မက်လိုလိုထင်ပြီး မနိုးတာတဲ့။ အိပ်လို့ အရမ်းကောင်းတာပဲတဲ့။ မနက် ၇ နာရီ ပုံမှန်အိပ်ရထချိန်မှပဲ နိုးတယ်။ညဆို တရေးမှ မနိုးဘဲ အိပ်လို့ကောင်းတဲ့ ဆေးတဲ့ဗျာ။

အဲဒီဆေးရဲ့ အာနိသင်က အမေ့ကို အပြုတ်ဖြုတ်မယ့် ကျုပ်ရဲ့စစ်ဆင်ရေးအတွက် အဓိကသော့ချက်ပဲ။ကျုပ် စဉ်းစားထားတာကတော့ အမေ့ကို ဒီအတိုင်း တက်လုပ်ရင် လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။ သာမန်မိန်းမ မဟုတ်ဘူးလေ။ အမေဆိုတော့ သူ့သားက တက်လုပ်တာ လွယ်လွယ်နဲ့ မခံနိုင်ဘူးလေ။အဲဒီလို အတင်းတက်လုပ်ရအောင် ကျုပ်လည်း သတ္တိမရှိတာ ဝန်ခံပါတယ်။အဲဒီတော့ ဆေးအရှိန်နဲ့ အိပ်ပျော်နေတုန်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စမ်းသပ်ပြီး လုပ်ကြည့်တာ အကောင်းဆုံး။

အမေကလည်း အဲဒီဆေးကို နေ့တိုင်းမသောက်ဘူး။ သုံးရက်ခြားတခါ သောက်တယ်။အိပ်ရာမဝင်ခင် တစ်နာရီလောက် ကြိုသောက်တယ်။ကျုပ်လည်း အမေဆေးသောက်မယ့်ရက်ကို ကျားချောင်းချောင်းပြီး စောင့်နေရတာပေါ့။ပြီးတော့ ကြာကြာလိုးနိုင်တဲ့ သက်လုံကောင်းဆေးပြားတွေလည်း ကြိုဝယ်ထားတယ်။နှစ်ရက်လောက် ဂွင်းမထုဘဲ အောင့်အီးထားရတယ်။အမေ့ကို လိုးတဲ့အချိန်မှာ သုတ်ရေများများ ထည့်ပေးရအောင် စုစည်းထားတဲ့သဘော။

တတိယနေ့မှာ ထုံးစံအတိုင်း အမေ ဆေးသောက်ပါပြီ။သူ ဆေးသောက်ချိန်မှာ ည ၁၀ နာရီထိုးပြီ။ အဖေကတော့ TV ကြည့်ရင်း တစွပ်စွပ်သောက်နေတာပေါ့။အမေက ဆေးသောက်ပြီးပြီးချင်း မအိပ်သေးဘဲ မီးဖိုထဲမှာ ပန်းကန်တွေ ဆေးပါသေးတယ်။ အမေကတော့ ဘာမှမသိရှာဘူး။ကျုပ်ကသာ ဒီညတကယ် လက်တွေ့စလုပ်ရမှာဆိုတော့ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေတာ။အမေ ပန်းကန်ဆေးနေတုန်း နောက်ကနေ သွားရပ်ကြည့်ရင်း အိတုန်တုန်ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး တံတွေးတွေ မျိုချနေရတယ်။စိတ်ထဲက ( ငါ တသက်လုံး စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ ဒီဖင်လုံးကြီးတွေကို ခဏကြာရင် လက်တွေ့ထိတွေ့ရတော့မယ်။ ငါ့စိတ်ကူးတွေ ဒီည လက်တွေ့ဖြစ်လာတော့မယ်။) ဆိုပြီး တွေးရင်း ရင်တွေအရမ်း ခုန်မိတယ်။အမေကတော့ ကျုပ် အကြံကို မသိရှတော့....

" သားလေး ဗိုက်ဆာလို့လား။အမေ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ။"

" မဆာပါဘူး။ ရှေ့မှာ သွားနေရင် အဖေ ရစ်တာခံရမှာစိုးလို့ နောက်ဖေးမှာ လာနေတာ။"

စိတ်ထဲကတော့ (ဗိုက်ဆာတာ မဟုတ်ဘူး အမေ။ အဖုတ်ဆာတာ။ သား တသက်လုံးစွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ အမေ့ကို ဒီည လက်တွေ့လုပ်တော့မယ်။ မိန်းမ မလုပ်ရတာ ၃ လလောက်ရှိပြီမို့ ငတ်ပြတ်နေတဲ့ သားရဲ့ လီးကြီးကို အမေ ကြုံတွေ့ခံစားရတော့မှာ။ အဖေ မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ ကွက်လပ်ကို သား ဖြည့်ဆည်းပေးမယ် အမေရေ။) လို့ ပြောမိတယ်။

ည ၁၁ ကျော်တော့ အမေ အိပ်ရာဝင်သွားတယ်။ အဖေကတော့ မူးကြောင်ကြောင်နဲ့ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်နေသေးတယ်။ မမှောက်သေးဘူး။ ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းထဲမှာ ဖုန်းပွတ်ရင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်နေတယ်။ ည ၁ နာရီလောက်မှ အိမ်ရှေ့ခန်းက ခူးခလောဆိုတဲ့ ဟောက်သံတွေ ထွက်လာတယ်။ဒါဆို အဖေအိပ်မောကျသွားပြီ သေချာပြီ။ ကျုပ်လည်း ချွတ်ရလွယ်တဲ့ တီရှပ်အပါးနဲ့ ပုဆိုးအနွမ်းတထည်ဝတ်ပြီး သက်လုံကောင်းဆေးပြားတပြား သောက်တယ်။အဖေ အိပ်တာသေချာအောင် အိမ်ရှေ့ခန်းကို တချက်ရှိုးတယ်။ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ဇက်ကြီးစောင်းပြီး အိပ်နေပြီ။ အိပ်..အိပ် အေးဆေးသာ အိပ်။ခင်ဗျားမိန်းမကို ကိုယ်စား ချစ်ပေးမယ် အဖေရေ။ အမေတို့အိပ်ခန်းက ကျုပ်အခန်းနဲ့ မျက်စောင်းထိုးမှာ ရှိတယ်။ကျုပ်လည်း ခြေသံဖွဖွနင်းပြီး တံခါးကို အသံမမြည်အောင် အသာတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းက ညအိပ်မီးအပြာရောင်လေး ခပ်မှိန်မှိန် လင်းနေတယ်။နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်ကြီးပေါ်မှာ အမေက ပက်လက်အိပ်ပျော်နေတယ်။ခါးအထိ စောင်အပါးလေး ခြုံထားသေးတယ်။

ညအိပ်တော့ အမေက တီရှပ်အဟောင်းလေး ဝတ်အိပ်တယ်။ဆံပင်တွေကလည်း ဖြည်ချထားတော့ တမျိုးလှနေတာပေါ့။တီရှပ်လည်ပင်းပေါက်က အတော်ဟိုက်နေတော့ ရင်ညွန့်ကို မြင်နေရတယ်။ အင်္ကျီသားကလည်း အတော်ပါးတော့ နို့သီးခေါင်းကအစ အရာထင်ပြီး မြင်နေရတယ်။ကျုပ်လည်း တံတွေးမျိုချရင်း ဘယ်ကစပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ ခဏတော့ ငိုင်ရပ်နေမိတယ်။ကျုပ် အခုနေ ပြန်ထွက်သွားလိုက်ရင် ဘာမှ မစိုးရိမ်ရဘူး။အရင်လိုပဲ ပုံမှန်မိသားစုဘဝပဲ ဖြတ်သန်းရမယ်။ကျုပ် ရှေ့ဆက်တိုးရင်တော့ ပြန်ဆုတ်ဖို့ မလွယ်တော့ဘူး။ သာမန်လူ စိတ်တောင်မကူးဝံ့တဲ့ ကိစ္စကြီးကို ကျုပ် လုပ်ရတော့မှာ။

ငါးမိနစ်လောက် စဉ်းစားနေပြီးမှ အမေ့ကို သေချာငုံ့ကြည့်မိပြန်တယ်။အမေ့နို့ကြီးတွေက အသက်ရှုလိုက်တိုင်း ဖောင်းမို့တက်လာတာ အင်္ကျီတောင် ပြဲထွက်မလားမှတ်ရတယ်။နှုတ်ခမ်းထူထူနှစ်လွှာကလည်း ပွင့်အပြီး ကျုပ်ကို ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ။ ပက်လက်အိပ်နေတာမို့ နို့ကြီးတွေကို ဂိတ်ကုန်ဖွင့်ဟပြထားသလို ဖြစ်နေပြီး နေ့ဘက်ပုံမှန်မြင်ရတဲ့ အရွယ်ထက်တောင် ပိုကြီးနေသလိုပဲ။ကျုပ်လည်း ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာပြီး စိတ်ကို ပြတ်အောင်ဖြတ် အမေ့ဘေးလွတ်နေတဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကို ဘေးစောင်း အသာလေး လှဲအိပ်လိုက်တော့တယ်။

အမေ့ဘေးမှာ ဘေးစောင်းလှဲအိပ်ပြီးတာနဲ့ လက်က အမေ့ရင်အစုံဆီကို အော်တိုရောက်သွားတာပဲ။ ပထမတော့ မရဲသေးဘူး။ နို့ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ထိတယ်ဆိုရုံလေး ပွတ်ကိုင်ကြည့်တယ်။ကိုင်ရင်းနဲ့ အမေ့မျက်နှာကိုလည်း ကြည့်ရသေးတာ။အသက်ရှုသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်နေတာ အေးဆေးပါပဲ။ကျုပ်လည်း ရဲဆေးတင်ပြီး နို့ကို လက်နဲ့ဖိကြည့်တယ်။မနိုးဘူး။ အဲဒါနဲ့ အားတက်သွားပြီး နို့ကြီးကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး ဖြစ်ညှစ်ကြည့်တယ်။ကောင်းလိုက်တာဗျို့။ ပျော့ပြဲမနေဘဲ အိစက်နေတဲ့အသားစိုင်ကြီးရဲ့ အထိအတွေ့က မိုက်လွန်းတယ်။နို့ကြီးကလည်း ကြီးချက်ဗျာ။ ကျုပ် လက်ဖဝါးဖြန့်အုပ်ကိုင်တာတောင် နို့ရင်းထိ အကုန်မအုပ်မိဘူး။ကျုပ်လည်း တဆင့်တက်ပြီး အမေ့အင်္ကျီကို အောက်ကနေ ပင့်တင်လိုက်တယ်။ နို့အုံအောက်နားအထိ လိပ်တင်လာတာ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးတွေ အပြည့်အဝပေါ်လာတယ်။ မီးရောင်ပြာလဲ့လဲ့အောက်မှာ အရမ်းလှတာပဲ။

ကျုပ်လည်း အင်္ကျီအောက်ကနေ လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး ထည့်လိုက်တော့ အိစက်နွေးထွေးတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို စမ်းမိတော့တာပဲ။ကိုင်ရတာ ပိုအားရှိအောင် ကျုပ်ခြေထောက်တချောင်းကို အမေ့အောက်ပိုင်းမှာ ခွတင်ကြည့်လိုက်တယ်။ကျုပ်ရဲ့ ငပဲကြီးက အမေ့ ပေါင်လုံးအိအိကြီးကို ထောက်ရက်သား ဖြစ်နေတာပေါ့။အမေခြုံထားတဲ့ စောင်အပါးလေးလည်း ခြေထောက်အောက်ကို ဆွဲချလိုက်ပြီလေ။ အိစက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ပတ်လည်ကိုယ်လိုက် အောက်ကနေ ပင့်ကိုင်လိုက် ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းကိုလည်း အသာအယာ ချေပေးနေမိတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းတော့ မလုပ်ရဲသေးဘူး။ နိုးသွားမှာစိုးလို့။

နို့ကြီးနှစ်လုံးကို နယ်နေတာနဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသွားတယ်။ အဲဒီအချိန် အမေက ညည်းသံလေးတချက်ပေးပြီး ဟိုဘက်ကို စောင်းပြီး အိပ်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လည်း ခွထားတဲ့ ခြေထောက်ကို အလိုက်သင့် မပေးလိုက်ရတယ်။ အနေအထားက အမေက ကျုပ်ကို ကျောပေးရက်ဖြစ်သွားတာပေါ့။ ကျုပ်လည်း အားသွားတဲ့လက်ကို အနားမပေးဘဲ အောက်ပိုင်းကို ရွှေ့ပေးလိုက်တယ်။ အမေ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီအနွမ်းလေးက ပြေချင်ချင်တောင် ဖြစ်ပြီ။ကျုပ်လည်း ထဘီအထက်ဆင်နေရာကနေ အသာလေးကိုင်ပြီး ထဘီကို အောက်ကို လျောချတယ်။ ဘေးတိုက်အိပ်နေတော့ ထဘီအောက်ပိုင်းက ညပ်နေပြီး ဆက်ဆွဲလို့ မရတော့ဘူး။ လုပ်ပြီဆိုတော့လည်း ရဲမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ထဘီကို ဖိထားတဲ့ အမေ့တင်ပါးခွက်နေရာကို လက်လျှိုပြီး ကြွအောင် မပြီးမှ ညပ်နေတဲ့ထဘီစကို ဆက်ပြီး လျှောချရတယ်။ပေါင်နေရာရောက်တော့ သိပ်မခက်တော့ပါဘူး။ အသာလေးထဘီကို ဆွဲချလာလိုက်တာ နောက်ဆုံး ထဘီက တံကောက်ကွေးနေရာအထိ ပုံကျသွားတယ်။

အခုဆိုရင် အမေ့ရဲ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကို ရှင်းရှင်းကြီးကို မြင်နေရပြီ။ဘေးစောင်းအိပ်နေတော့ ဖင်နေရာက ကောက်ကြောင်းက ပိုပေါ်လွင်နေတယ်။ ကျုပ် စွဲလမ်းခဲ့တဲ့ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို အကာအကွယ်မဲ့ အနီးကပ်ကြီး မြင်နေရပြီ။ကျုပ်လည်း အမေ့ဖင်ကြီးတွေကို အငမ်းမရ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မိတယ်။ ထွားကျိုင်းအိစက်လွန်းလှတဲ့ အသားစိုင်ကြီးတွေပါပဲဗျာ။ကျုပ်ရဲ့လက်ချောင်းတွေ အသားစိုင်ထဲကို မြုပ်ဝင်သွားရမလား မှတ်ရအောင် အိစက်လွန်းတဲ့ ဖင်ကြီးပါပဲ။ဒီလိုအိစက်လို့လဲ လမ်းလျှောက်တဲ့အခါ ဖင်လုံးကြီးတွေက အပေါ်အောက် အတက်အဆင်းနဲ့ ခါနေတာပေါ့။

ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေရင်း ဖင်ကြားကနေ လက်နှိုက်ပြီး အဖုတ်ကြီးကို စမ်းကြည့်မလို့ ကြံနေတုန်းမှာ အမေက ပက်လက်ပြန်လှည့်အိပ်ပြန်ရော။ လက်တောင် ဖင်အောက်ပိမိသွားလို့ မနည်းပြန်ဆွဲထုတ်ရတယ်။ ကျုပ်လည်း ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကောင်းကောင်းမြင်ရအောင် လှဲနေရာကနေ ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ အမေက ပေါင်ကို စေ့မထားပဲ နည်းနည်းကားထားလို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ရပါတယ်။

အမွှေးအုံကလည်း မည်းချိတ်နေတာပဲ။ဒါပေမယ့် ရွံစရာကောင်းအောင် တောထနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ရှိသင့်သလောက်ပါပဲ။ မီးက မှိန်လွန်းတော့ အမေ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အနေအထားကိုတော့ အသေးစိတ် မမြင်ရဘူး။ကျုပ်လည်း အမေ့ရဲ့ တံကောက်ကွေး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကိူ အသာလေး ဖြဲပေးလိုက်တယ်။အမေကတော့ အအိပ်မပျက်ပါဘူး။

ပြီးတော့ ဒူးထောင်ပေါင်ကားဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ ခြေထောက်ကြားထဲကို ကျုပ် ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ လီးကလည်း ပေါက်ထွက်မတတ် တောင်နေပြီဗျာ။ ပထမတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘာဂျာအရင်ပေးမလို့ပဲ။ အခုကျတော့ ပွင့်ဟနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွင်းကြီးကို သားရေယိုစရာ မြင်လိုက်ရတော့ အဆင့်ကျော်ပြီး လီးထည့်လိုးဖို့ဘဲ ကျုပ် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။

ကျုပ်လည်း ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး ခါးအပေါ်တင်လိုက်တယ်။အကုန်တော့ မချွတ်ရဲသေးဘူး။ အဖေ တရေးနိုးပြီး ဝင်လာရင် အခက်တွေ့မှာစိုးလို့လေ။ ကျုပ်ရဲ့ ငပဲကြီးကလည်း ခါတိုင်းထက်ပို ပိုကြီးလာသလိုပဲ အရမ်းကို တောင်ပြီး မတ်နေတာကိုး။ အမေ့ရဲ့ ပေါင်လုံးဖြူဖြူကြီးတွေကို နည်းနည်းတွန်းတင်ရင်း ကျုပ်လည်း အနားကို ပိုကပ်လိုက်တယ်။ ထောက်မတ်နေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက အမေ့ရဲ့ အဖုတ်မွှေးတွေကိုတောင် ထိမိနေပြီ။ကျုပ်ရဲ့ လီးထိပ်နဲ့ အမေ့စောက်ပေါက်အဝက လက်မဝက်လောက်ပဲ ကွာတော့တယ်။

ကဲ ဖိုးကျော်ရေ မင်းဘဝမှာ အလုပ်ချင်ဆုံး စောက်ဖုတ်ကြီးကို မင်း လုပ်တော့မယ်။မင်း သေချာပြန်စဉ်းစား။မင်း ထွက်လာခဲ့တဲ့ အပေါက်ကြီးထဲကို မင်း လီး ပြန်သွင်းရမှာ။အရင်က အမေ့ကို အကြိမ်ပေါင်းမရေနိုင်အောင် စိတ်ကူးထဲမှာ လိုးခဲ့ပေမယ့် အခုဟာက လက်တွေ့လိုးရတော့မှာ။ မင်း ဒစ်ထိပ် အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ စဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ မင်းတို့ဟာ သားအမိဘဝကို ပြန်မရောက်တော့ဘူး။ မင်းရဲ့လိုးခြင်းကို ခံရတဲ့မိန်းမဟာ မင်းမယား ဖြစ်သွားမှာပဲ။မင်းအမေအရင်းကို မင်းမယားအဖြစ် ပြန်လိုးဖို့ မင်း သေချာပြီလား။

ကျုပ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် မေးခွန်းထုတ်ရင်း တွေဝေနေမိသေးတယ်။ဒါပေမယ့် လိပ်တင်ထားထဲ့ အင်္ကျီအောက်က ထွက်ကျနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်မွှာ၊ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲထားလို့ ပွင့်ဟနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး နဲ့ ကျက်သရေရှိလွန်းတဲ့ အမေ့ရဲ့ မျက်နှာလှလှလေးတို့က ကျုပ်ကို အားကောင်းကောင်းနဲ့ ဆွဲဆောင်နေပြီလေ။ကျုပ်ကို အခုနေ ဘယ်သူမှ လာတားမရတော့ဘူး။ငရဲကြီးလို့ မကျွတ်တမ်းဆီပူထိုးရင် ထိုးခံရပါစေ။ ကျုပ် အမေ့ကို လိုးကိုလိုးတော့မှာ။

ကျုပ်ငပဲကို ကွိုင်စွပ်မထားဘူး။အစကတည်းက အမေ့ကို လိုးရင် ကွိုင်မပါဘဲ အစိမ်းလိုးမယ်လို့ ကျုပ် ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။ ကျုပ်ဘဝမှာ အလိုးချင်ဆုံး စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အရသာကို ကျုပ် အပြည့်အဝ ခံစားချင်တယ်။ ပြီးတဲ့အခါမှာလည်း ကျုပ် စုဆောင်းထားတဲ့ သုတ်ရေတွေကို အမေ့အဖုတ်ထဲကိုပဲ တစက်မကျန် ပန်းထည့်ပစ်မယ်လို့ ကျုပ် ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။ အမေ သွေးဆုံးပြီလား? ဗိုက်ကြီးနိုင်သေးလား? တားဆေး စားထားလား? ကျုပ် တကယ်မသိပါဘူး။ အခု ကျုပ်သိတာ တခုတည်းက ကျုပ်ဘဝမှာ အလိုးချင်ဆုံး မိန်းမတယောက်ကို ကျုပ်မှာ ရှိသမျှ ခွန်အား၊ ရမ္မက်စိတ်၊ သက်လုံ၊ သန်မာမှုတွေ အစွမ်းကုန်သုံးပြီး မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးပစ်ဖို့ပဲ သိတယ်။

ကျုပ်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ကတုန်ကယင် ဖြစ်နေရာကနေ ငြိမ်အောင်ထိန်းပြီး ကျုပ်ဒစ်ထိပ်ကြီးကို အမေ့အဖုတ်ထဲကို စထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျုပ်လည်း အမေ့ထဲကို လီးထိပ်စသွင်းနေချိန်မှာ ဒူးထောက်ရက်နဲ့ အမေ့မျက်နှာကို ကြည့်နေရတာ။ အမေ နိုးသွားမလား? နိုးရင် ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ? ဆက်လုပ်ရမလား? အမေက ဘယ်လိုတုံ့ပြန်မလဲ? ရမ္မက်စိတ်ကြောင့်သာ လီးကို ထည့်လိုက်ရပေမယ့် ကြောက်လည်း ကြောက်မိတယ်။လီးကတော့ တစ်လက်မသာသလောက် ဝင်သွားပြီ။ကျုပ် မိန်းမပေါင်းများစွာကို လိုးခဲ့ပေမယ့် အမေနဲ့ကျမှ လူပျိုလေး ပထမဆုံးအကြိမ်လိုးသလို စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိပြီး အရသာခံဖို့တောင် မေ့နေတယ်။

ကျုပ်လည်း စိတ်ငြိမ်အောင် အာရုံပြန်စုပြီး အမေ့ အဖုတ်ရဲ့အရသာကို ခံစားကြည့်တယ်။အပျို မဟုတ်တဲ့အတွက် ကြပ်တော့မနေဘူး။ အဖေ နှစ်ပေါင်း ၂၀ ကျော် ထောင်းလာတဲ့ စောက်ဖုတ်မို့ အနားသားကြွက်နားရွက်တွေ လန်နေပြီ။ဒါပေမယ့် တအားချောင်ပြီး ပြဲမနေဘူးဗျ။စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတယ်။ အမေ့ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေက နွေးနေတာပဲ။ လိုးခဲ့သမျှအဖုတ်ထဲမှာ အရသာအရှိဆုံးအဖုတ်ပဲ။ ဒါတောင် နည်းနည်းပဲ သွင်းရသေးတယ်။

ကျုပ်လည်း အသက်ကို ဝအောင်ရှူသွင်းပြီး အမေ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အားပြုကိုင်ပြီး လီးကို ဆက်ထိုးသွင်းတယ်။အမေ့ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ နူးညံ့နွေးအိတဲ့ ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် ပြီးချင်သလို ဖြစ်သွားသေးတယ်။ လီးတဝက် ဝင်သွားတဲ့အချိန် အမေက

ပင့်သက်တချက်ရှိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ရာခင်းစကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ တွေ့ရတယ်။ မျက်စိကတော့ မပွင့်ဘဲ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ရွစိစိနဲ့ လှုပ်လာတယ်။ကျုပ်လည်း အခြေအနေကြည့်ပြီး လှုပ်ရှားရတာဆိုတော့ ခဏရပ်လိုက်တယ်။

အမေမနိုးတာ သေချာမှ လီးကိုတဝက်သွင်းရာက ဖြည်းဖြည်းထုတ်ပြီး ထိပ်ဖျားလောက်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ခါးကိုကော့ပြီး တခါပြန်သွင်းလိုက်တယ်။ တဝက်လောက်မှာ ရပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းလေးသွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။အဲလို တဝက်လိုးလေးလိုးနေတုန်း လီးအဝင်အထွက် တဖြည်းဖြည်း ချောမွတ်လာတာ သတိထားမိတယ်။ ဆွတ်စိုမှုကိုလည်း လီးတံတလျှောက် ခံစားလာရတယ်။သေချာပါပြီ အမေ့အဖုတ်ထဲက ချောဆီတွေ ထွက်နေပြီ။အမေက လူကသာ မနိုးပေမယ့် သဘာဝက အလိုးခံဖို့ ချောဆီတွေ ထုတ်ပေးနေပြီ။မသိစိတ်က အလိုးခံနေပြီ။

ကျုပ်လည်း အရမ်းထန်လာတာမို့ နောက်တဆင့် တက်ပါတော့တယ်။အမေ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို အမေ့ခါးတဖက်တချက်ကို ပြောင်းကိုင်ပြီး အားယူလိုက်တယ်။လီးကို စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့ရုံအနေအထားလောက်အထိ ပြန်ဆွဲယူပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဟန်ချက်ညီအောင် ထောက်လိုက်တယ်။အားလုံးအသင့်ဖြစ်ပြီဆိုမှ ကျုပ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအားကိုပါယူပြီး လီးတံတချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲကို အားနဲ့ ရိုက်သွင်းလိုက်တယ်။

ဒစ်ထိပ်ကြီးက နူးညံ့တဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို အရှိန်နဲ့ထိုးခွင်းပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ရဲ့ အတွင်းဖက်အကျဆုံး သားအိမ်ဝအထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိအောင် ထိုးနှက်လိုက်ပါတော့တယ်။တချက်တည်းနဲ့ တဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရတာမို့ အမေ့ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ညည်းတွားသံထွက်လာပါတယ်။ဒါကို ကြိုတွက်ထားတဲ့ ကျုပ်က အမေ့ပါးစပ်က အသံထွက်မလာအောင် အမေ့ပေါ် ရင်ချင်းထပ်မှောက်ချပြီး ကျုပ် ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ်ပြီး အသံအထွက်အောင် ထိန်းလိုက်တဲ့အတွက် အမေ့ညည်းသံဟာ အသံသဲ့သဲ့လေးပဲ ထွက်လာပါတယ်။

ကျုပ်ရဲ့ ရင်အစုံဟာ အမေ့ရဲ့ နိူ့ကြီးနှစ်လုံးကို အိပြီး ပြားကပ်နေအောင် ဖိထားမိတယ်။လီးတံကြီးက အဆုံးထိအောင် ဝင်သွားတာမို့ ကျုပ်ရဲ့ ဆီးခုံက အမေ့ဆီးခုံနဲ့ ထိကပ်သွားပြီး အမေ့စောက်မွှေးတွေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့လမွှေးတွေပါ ထိကပ်ယှက်နွယ်မိသွားပြီ။ ခုနက တဝက်ပဲ အရာသာခံခဲ့တဲ့ ကျုပ်လီးကြီးဟာ ထိပ်ဖျားကနေ အရင်းအထိ အမေ့အဖုတ်ထဲမှာ သပ်ရိုက်သလို စိုက်ဝင်နေပြီး အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းတဲ့ အရသာကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားနေမိတယ်။

အမေကလည်း အောက်ပိုင်းတခုလုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေရင်း ကျုပ်လီးရဲ့အရသာကို စိမ့်နေအောင် ခံစားနေပြီ။ကျုပ်လည်း ရဲတင်းလာပြီး လက်တဖက်နဲ့ အမေ့ပါးစပ်ကို ဆွဲဖြဲပြီး ပွင့်အာလာတဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လျှာထိုးသွင်းပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲတော့တာပဲ။ ပထမတော့ အမေက မတုံ့ပြန်သေးတော့ ကျုပ်ကပဲ တဘက်သတ် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ၊ လျှာတွေကို လိုက်စုပ်ယူနေရတယ်။

ကျုပ်လည်း ဒူးအားယူပြီး တဆုံးအထိ စိုက်ဝင်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးကြီးကို အသွင်းအနှုတ် စလုပ်ရင်း လိုးပေးပါတော့တယ်။ကျုပ်က အမေ့ထက် အရပ်ရှည်တာမို့ လီးအသွင်းအထုတ်လုပ်ရာမှာ တဝက်တင်မဟုတ်ဘဲ တချောင်းလုံး အဝင်အထွက်လုပ်ရင်း ဆောင့်ပေးတါပါ။ ကျုပ်ရဲ့အားပါလှတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အမေ့မှာ ဝင်သက်ထွက်သက် မှားပြီး တအအနဲ့ ညည်းညူလာပါတော့တယ်။

" အား...အ....အ...အ....အ...."

ဒါပေမယ့် ကျုပ်က သူ့ပါးစပ်တခုလုံး အပိုင်စီးပြီး စုပ်နမ်းနေတဲ့အတွက် အမေ့အော်သံတွေက ကျုပ်တို့အခန်းထဲမှာ ကြားရရုံလေးပဲ ထွက်လာပါတယ်။ ခုနက တုံ့ပြန်မှု မရှိတဲ့ အမေ့ပါးစပ်တွေ လျှာတွေလည်း အခုမှ ဖီးတက်လာပြီး ကျုပ်ကို ပြန်စုပ်တော့နမ်းတော့တာပါပဲ။ အမေ့လက်တွေကလည်း ကျုပ်ရဲ့ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားပြီး အားနဲ့ ပြန်ဖက်ထားတာမို့ နို့ကြီးတွေဟာ ခန္ဓာကိုယ်နှစိခုကြားမှာ ဖိကပ်ပြီးပြားချပ်နေပါတော့တယ်။

အချက်နှစ်ဆယ်လောက် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆောင့်ထောင်းပေးပြီးချိန်မှာ နှစ်ယောက်လုံး ရှေ့ပြေးသုတ်ရည်ကြည်တွေ ယိုထွက်လာပြီမို့လို့ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်သံတွေကလည်း ပိုကျယ်လာပါတယ်။

" ပလောက်....ပလောက်....ပြွတ် ပြွတ်"

" အ...အ...အ....အ...အ..."

အမေလည်း ခံရင်းနဲ့ပိုစိတ်ပါလာပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကျုပ်အောက်ပိုင်းကို ချိတ်ပြီး တင်ပါးကို ရိုက်သွင်းသလိုဖြစ်နေတာမို့ လိုးရတဲ့ ကျုပ်လည်း ပိုအားပါလာတယ်။ ဆေးအရှိန်ကြောင့်ရော ရမ္မက်စိတ်ကြောင့်ရော ခွန်အားတွေ၊သက်လုံတွေ အရမ်းကောင်းနေတဲ့ ကျုပ်ကတော့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွင့်ကွဲထွက်လုမတတ် အားကုန်ဆောင့် လိုးမိနေတော့တယ်။ ပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ အမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေလည်း မွေ့ယာထဲအထိ မြုပ်ဝက်နေအောင် ပယ်ပယ်နှယ်နယ်ကြီးကို အလိုးခံနေရပါတယ်။ကျုပ်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း လိုးရင်းနဲ့တောင် ပိုရှည်ပိုထွားလာသလို ခံစားမိပြီး အဆုံးထိဆောင့်လိုက်တိုင်းမှာ အမေ့သားအိမ်ဝကို ထိုးထိုးဖွင့်မိနေတဲ့အထိကို ထိချက်ပြင်းတာပါ။

" အား အား... အ...အ.. ဖတ် ဖတ် ဖတ်

ပလွတ် ပလွတ် ပလွတ်"

ကျုပ်က လိုးရင်းနဲ့ပဲ အမေ့နို့ကြီးတွေကို စို့ချင်လာမိတယ်။ခက်တာက ကျုပ်ရဲ့ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် အမေက မနားတမ်းညည်းသံတွေ ပေးနေတဲ့အတွက် ရှေ့ခန်းက အဖေကြားသွားမှာ စိုးရတာပဲ။ဒါနဲ့ အမေ့ပါးစပ်ကို ဂဟေဆော်သလို တေ့ပိတ်ထားတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ပါးစပ်ကို ဖယ်ပြီး လက်တဖက်နဲ့ ပါးစပ်ကို ပြောင်းအုပ်ရတယ်။ ပြီးမှ လူကို အောက်နည်းနည်းလျှောချပြီး ခါယမ်းနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဖမ်းစို့ရပါတယ်။ ကျုပ် ပါးစပ်ထဲမှာ အမေ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် မာထန်နေတာ အရသာခံမိတယ်။ ကျုပ်လည်း အခြားလက်တဖက်နဲ့ နို့အုံကြီးကို ညှစ်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း အားပါးတရ နို့စို့ပေးပါတယ်။

ဆေးကလည်း အတော်ကောင်းပါတယ်။ ၁၅ မိနစ် ကြာတဲ့အထိကို မပြီးနိုင်ဘဲ ဆက်လိုးနိုင်သေးတယ်။ အမေကတော့ ဆတ်ကနဲတုန်တုန်ပြီး ၂ ခါ ၃ ခါ ပြီးသွားခဲ့တယ်။အမေ့ရဲ့ စောက်ရေတွေကြောင့် ကျုပ်ရဲ့ လီးလမ်းကြောင်းကြီးက ပိုချောမွေ့စိုစွတ်လာပြီး လိုးချက်တောင် ပိုမြန်ပိုသွက်လာတယ်။

မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတဲ့အခါမှာ ကျုပ်ကတော့ သက်လုံကျချင်လာပြီ။ဒူးတွေ တံတောင်ဆစ်တွေ ထောက်ရတာ ညောင်းချင်လာတယ်။ပြီးရမှာလည်း နှမြောတော့ ဆောင့်တာခဏရပ်ပြီး လီးကို တဆုံးထိုးထည့်ပြီး စကောဝိုင်းမွှေပေးနေလိုက်တယ်။ကျုပ်ရဲ့ လီးတံကြီးဟာ စီးကြပ်တဲ့ အမေ့အဖုတ်ထဲမှာ ယိမ်းထိုးကစားပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းနံရံတွေကို မွှေနှောက်ပွတ်တိုက်နေတာပေါ့။အမေကတော့ အဲလို စကောဝိုင်းညှောင့်ပေးချိန်မှာပဲ ခြေချောင်းတွေ ကုပ်ကွေးနေအောင် ဖီးတက်ပြီး တချီပြီးသွားပြန်ပါတယ်။

ကျုပ်လည်း ညှောင့်ပေးနေရင်း အားပြန်ပြည့်လာတော့ ဒီတကြော့မှာ အပြီးလုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ လီးထိပ်ကို စောက်ပေါက်အဝအထိ ပြန်ထုတ်လာပြီး အားကုန်ဆောင့်သွင်းတဲ့ ဗျူဟာကို ပြန်သုံးပြီး မီးပွင့်မတတ် လိုးပါတော့တယ်။အမေက ညည်းရတာ မောလွန်းတော့ အသံတောင် သိပ်မထွက်ချင်တော့ဘူး။ရှုံ့မဲ့ရင်း ပါးစပ်ကလေးဟဟပြီး အ အ နဲ့ အသံတိမ်တိမ်လေးပဲ အော်နိုင်တော့တယ်။

အမေ့အော်သံ သိပ်မကျယ်တော့တဲ့အတွက် ကျုပ်လည်း position ပြောင်းပါပြီ။ဒူးတုပ်ထိုင်ပြီးတော့ အမေ့ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အမေ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို စုပြီး ပွေ့မလိုက်တယ်။ မွေ့ယာနဲ့ လွတ်သွားတဲ့ ဖင်အောက်မှာ စောက်ခေါက်တထည် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။အဲဒီတော့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်အုံကြီးက ပိုပြီး ဖောင်းမို့တက်လာတာပေါ့။

ကျုပ်လည်း ပေါင်လုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့ပွေ့ပြီး အားယူ စောက်ရေတွေ ပေကျံပြီး ချောမွတ်နေတဲ့ လီးတံကြီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်မှာ ပြန်တပ်လိုက်ပြီး အားကုန်ပြန်လိုးပါတော့တယ်။ဒီပုံစံနဲ့လိုးတာက ပိုပြီး ထိတယ် ထင်တာပဲ။၄၅ ဒီဂရီအနေအထားနဲ့ လိုးရတာမို့ ဆောင့်အားလည်း ပိုပြင်းတယ်လေ။

" အ...အ...အ...အ...အ...အ"

" ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"

ကျုပ်လည်း ပြီးတော့မယ့်အချီဆိုတော့ သက်လုံ မချန်တော့ဘဲ စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်ပစ်တာ အသားချင်း ရိုက်သံတွေ တဖောင်းဖောင်းထွက်လာပြီး ဒစ်ထိပ်ကလည်း အမေ့သားအိမ်ဝကို ထိုးဖွင့်တဲ့အထိ ဂိတ်ဆုံးရောက်သွားပါတော့တယ်။ နှစ်ယောက်လုံး ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကလည်း ရေချိုးထားသလို စိုရွှဲနေတာပဲ။ အမေလည်း အံကြိတ်ပြီး တအီးအီးနဲ့ နာကျင်မှုရော၊ လီးရဲ့အရသာကိုရော ခံစားနေပါတော့တယ်။

ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖတ် ဖတ် ဖတ်"

" အင့် အင့် အင့် အ အ အ"

ကျုပ် လီးကိုဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားတဲ့ နို့ကြီးနှစ်မွှာ၊ သားအိမ်ထဲကို လီးဝင်တိုင်း ခေါင်းနောက်ပြန်ထိုးပြီး ကော့ပျံနေအောင် ခံနေရတဲ့ အမေ၊ ချွေးတွေ စိုရွှဲနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်။ ဒါတွေကို ကြည့်ရင်း ရမ္နက်စိတ်ငယ်ထိပ်ထိ တက်သွားမိတဲ့ ကျုပ်ဟာတစက္ကန့်ကို ဆောင့်ချက်တစ်ချက်နှုန်းနဲ့ လိုးချက်တွေကို ဂိတ်ဆုံးမြှင့်တင်လိုက်တော့တယ်။

အချက်သုံးဆယ်လောက် ဒလစပ် ဆောင့်လိုးပစ်ပြီး အမေ့ သားအိမ်ပေါက်ဝကို ဒစ်က ခွဲဝင်နေခိုက်မှာ ကျုပ်ရဲ့ သုံးရက်တာ စုဆောင်းထားတဲ့ သုတ်ရေပြစ်ပြစ်တွေကို မီးသတ်ပိုက်နဲ့ထိုးသလို တရှိန်ထိုး ပန်းသွင်းပစ်လိုက်တယ်။သုတ်ရေတွေလည်း အမေ့ သားအိမ်ထဲအထိ တိုက်ရိုက် အရှိန်အဟုန်နဲ့ ပန်းဝင်သွားတော့တာပဲ။

ကျုပ် မိန်းမလိုးခဲ့တဲ့တသက်မှာ ဒီတကြိမ်ဟာ သုတ်ရေအများဆုံး ထွက်တယ်ထင်တာပဲ။ပထမ တကြော့မှာတင် သုတ်ရေတွေက မကုန်သေးဘဲ ထပ်ထွက်နေတာမို့ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လဉနှစ်လုံး ကျွံဝင်မတတ် လီးကို ဖိသွင်းထားရင်း လက်ကျန်သုတ်ရေတွေကို တစက်မကျန် အမေ့ မွေးလမ်းကြောင်းထဲကို ညှစ်ချပေးနေမိတယ်။ ကျုပ်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ သုတ်ရေတွေဟာ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ လျှံပြီး စောက်ပေါက်ကဝကနေတဆင့် ဖင်မြောင်းတလျှောက်စီးကျလာပြီး အောက်က အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ ဗွက်ထအောင် အိုင်ကျနေပါတော့တယ်။

အမေ့တကိုယ်လုံးလည်း ဖွဲအိပ်ကြီးလို အိပျော့ကျနေအောင် မြော့သွားပြီး မောဟိုက်ပင့်သက်သံ ယဲ့ယဲ့လေးပဲ ထွက်နိုင်တော့တယ်။ကျုပ်ကတော့ ခံစားချက်အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ပြီးတာတောင် လီးကို မချွတ်သေးဘဲ စောက်ဖုတ်မှာ တပ်လျက်နဲ့ အမေ့မျက်နှာတခုလုံး နေရာလပ်မကျန် နမ်းရှုံ့မိတယ်။အဲဒီအချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့ခန်းက အဖေ့ရဲ့ ချောင်းဟန့်သံကြားရတာပါပဲ။

ဒုက္ခပဲ ည ၂ နာရီထိုးမှ အဖေက တရေးနိုးလာပြီ ထင်တယ်။တော်သေးတယ် အမေ့ကို လိုးလက်စတန်းလန်း မဟုတ်ဘဲ တချီပြီးမှ နိုးလာလို့။အဖေက တရေးနိုးရင် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်အိပ်တတ်တယ်။ ကျုပ်က အမေ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပွေ့ရက် လီးကလည်း အဖုတ်ထဲမှာ စွပ်ရက်တန်းလန်း။ ကျုပ်လည်း ကပျာကယာပဲ လှန်ထဲထားတဲ့ အမေ့အင်္ကျီကို ပြန်ဆွဲဖုံးပေးလိုက်တယ်။ နည်းနည်းပျော့သွားပြီဖြစ်တဲ့ လီးကိုလည်း အမေ့အဖုတ်ထဲကနေ ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။သောက်ကျိုးနည်း ကျုပ်တို့သားအမိ နှစ်ယောက်ပေါင်းရဲ့သုတ်ရေတွေ အစောပေါက်ဝနေ ယိုကျလာတာ အိပ်ရာခင်းကို အိုင်ထွန်းလို့ပဲ။ အမေ့ဖင်အောက်တည့်တည့်မှာတော့ အရည်တွေ စိုရွှဲဗွက်ပေါက်နေပြီ။ အဲဒါတွေတော့ ရှင်းချိန် မရတော့ဘူး။

အောက်ကို လျှောချထားတဲ့ အမေ့ထဘီကို ဗိုက်အထိရောက်အောင် ပြန်ဆွဲတင်ပေးလိုက်တယ်။ အမေကတော့ အိပ်မက်ယောင်သလို ငြီးတွားပြီး ခေါင်းကို ဘယ်လှည့်ညာလှည့် လုပ်နေတယ်။ အိပ်ခန်းဘက်ကို လျှောက်လာတဲ့ အဖေ့ခြေသံကို ကြားနေရပြီ။ ကျုပ် အခန်းပြန်ထွက်ဖို့ အချိန်မရတော့ဘူး။ အိပ်ခန်းခြေရင်းက အိမ်သာအခန်းထဲကို ကပျာကယာပြေးဝင်ရတယ်။ အိမ်ထဲမှာတင် ခိုးလိုးရတဲ့ အဖြစ်ကလည်း အတော်အန္တရာယ်များတာပဲ။

ကျုပ် အိမ်သာထဲရောက်တာနဲ့ မီးမဖွင့်ဘဲ အမှောင်ထဲကနေ အိမ်သာတံခါးဟပြီး အခန်းထဲကို ပြန်ချောင်းကြည့်တယ်။ အဖေက ယိုင်တိယိုင်တိုင်နဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ တော်သေးတာပေါ့ အိမ်သာထဲကို သေးဝင်ပေါက်ရင် ကျုပ်တော့ ပြေးပေါက်မှားပြီ။ အဖေ့ပုံစံ ကြည့်ရတာ အရှိန်မပြေသေးဘဲ ရီဝေနေတဲ့ပုံ။ အဖေက အိပ်ရာထဲမှာ ကပိုကယိုနဲ့ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း ဘာတွေ ရွတ်နေမှန်းမသိဘူး။ ခဏကြာတော့ အဖေက ခါးက ပုဆိုးကို ဖြည်ချပြီး အမေ့ပေါ်တက်ခွတော့တာပဲ။ အောင်မယ် သူကလည်း တရေးနိုး စိတ်ထလာပြီး ဆွဲတာပေါ့လေ။

အမေ့ဖင်အောက် အိပ်ရာပေါ်မှာ အရည်တွေ ဗွက်ပေါက်နေတာ၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာ အဖေ သတိထားမိလား မသိဘူး။ ကျုပ် အထင်တော့ သတိမထားမိလောက်ဘူး။ အမူး မပြေသေးဘဲ သူ့အာရုံနဲ့သူ အမေ့ကို တက်ဖိနေတာ။ လိုးတဲ့လုပ်အားနှုန်းကတော့ လူကြီးဆိုတော့ ကျုပ်ကို ဘယ်မှီပါ့မလဲ။ အဖေက လူကောင်က ညှက်ညှက်၊ မူးကလည်း မူးနေတော့ လှုပ်ရုံလေးလှုပ်ပြီး ကပ်တိုးလေး လိုးနေတာ အားမရလိုက်တာ။ ကျုပ်အတွက်တော့ ဒီအချိန်က အခွင့်ကောင်းပဲ။ အိမ်သာတံခါးကို အသာဖွင့်ပြီး လေးဘက်ထောက် မိကျောင်းသွားသွားပြီး ကုတင်ဘေးကနေ အိပ်ခန်းတံခါးဝအထိ ခိုးသွားလိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းတံခါးက စေ့မထားဘဲ တဝက်ဖွင့်ထားခဲ့တော့ အသာလေးလစ်ထွက်လာခဲ့တယ်။ မီးကလည်း မှိန်တိန်တိန်၊ ကုတင်ပေါ်က အဖေကလည်း သူ့ဇောနဲ့သူ အမေ့ကို လုပ်နေတော့ ကျုပ် ခိုးထွက်သွားတာ မသိလိုက်ဘူး။

ကျုပ်လည်း အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တဲ့အထိ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲရင်း အိပ်မပျော်ဘဲ ရင်တွေခုန်နေမိတယ်။ ကျုပ် အရမ်းလိုးချင်နေတဲ့ အမေ့ကို အီစိမ့်နေအောင် လိုးလိုက်ရပြီ။ ကျုပ်ရဲ့ လရေတွေကို အမေ့အဖုတ်ထဲကို ဗုန်းဗောလအော ပန်းထည့်လိုက်ရပြီ။ တွေးရင်းနဲ့ လီးက မာထန်နေအောင် တခါပြန်တောင်လာတယ်။ အဖေသာ ပြန်ဝင်မလာရင် အမေ့ကို အခုနေ တချီပြန်လိုးနေမှာ သေချာတယ်။ တခုစဉ်းစားစရာက ကျုပ် ဒီလောက်တောင် ဝက်ဝက်ကွဲ တဖုန်းဖုန်းလိုးနေတာကို အမေက လုံးဝ မသိတာလား။အိပ်ပျော်နေသလား ဆေးရှိန်ကြောင့် မှိန်းနေတာလား။ သူ့စိတ်ထဲ အဖေဝင်လိုးနေတာလို့ ထင်နေတာလား။ လုံးဝမငြင်းဆန် မရုန်းကန်ဘဲ အလိုးခံခဲ့တာ သူ့ မသိစိတ်နဲ့လား သိရက်နဲ့ခံခဲ့တာလား။ အဲဒါကို ကျုပ် စဉ်းစားလို့ မရသေးဘူး။

ပြီးတော့ ကျုပ် လိုးတုန်းက အိပ်ရာပေါ်အိုင်ထွန်းအောင် စီးကျနေတဲ့ အရည်တွေကို မနက်ကျ အမေ သေချာပေါက်မြင်မှာပဲ။ အဲဒီအခါကျရင် အမေ ဘယ်လိုထင်မလဲ။ အဖေ လိုးထားလို့ စီးကျတဲ့ အရည်တွေလို့ပဲ ထင်မလား။အဖေကရော အဲဒီလောက် လိုးနိုင်လို့လား။ မနက်ကျ အဖေ့ကို အမေက ပြန်ပြီး ဟိုမေးဒီမေးများ မေးနေမလား။ အို အဲဒါတွေ တွေးနေရင် မပြီးတော့ဘူး။ ဒီညက ပျော်ရမယ့်ညလေ။ ကျုပ်ဘဝရဲ့ အကြီးဆုံးအောင်မြင်မှုရတဲ့ည။ နောင်ခါလာနောင်ခါစျေးပဲ။ လောလောဆယ်တော့ ပျော်ပျော်ကြီးအိပ်ပစ်လိုက်မယ်။နေက်နေ့ကျမှ အခြေအနေကြည့်ပြီး ဆက်လှုပ်ရှားမယ်။

မနက် ကျုပ် အိပ်ရာထတော့ အဖေက အပြင်သွားပြီ။အမေကတော့ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ။ကျုပ်လည်း မနက်စာစားရင်း အမေ့ကို တစေ့တစောင်း အကဲခတ်ကြည့်တယ်။အမေ့ပုံစံက သိသိသာသာ မျက်နှာပျက်နေတာတော့ မရှိဘူး။ကျုပ်ကိုတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက် စကားမပြောဘူး။ ညက ကျုပ် လုပ်လိုက်တာကို သိနေလို့လား။အဖေနဲ့ပဲ စကားများထားလို့လား။

" အမေ ဘာဖြစ်ထားတာလဲ။စကားနည်းလှချည်လား။ အဖေနဲ့ ရန်ဖြစ်ပြန်ပြီလား။"

မဖြစ်ပါဘူး သားရယ်။ အိပ်ရေးသိပ်မဝလို့ လူက အားနည်းသလိုဖြစ်နေလို့ပါ။"

အိပ်ရေးမဝလို့ ဆိုပါလား? ဒါဆိုရင် ညက ကျုပ် သူ့ကိုလိုးနေတဲ့အချိန်ထိ အမေ အိပ်မပျော်ဘဲ နိုးရက်နဲ့ ခံနေတာလား။ ကျုပ်လည်း ဆက်ပြီးတော့ မမေးရဲတော့ မုန့်ပဲဆက်စားနေလိုက်တယ်။စားရင်းနဲ့ ဟင်းချက်နေတဲ့ အမေ့ကို ရှိုးရင်းနဲ့ပေါ့။ခါတိုင်းနေ့တွေထက် အမေက ပိုလှနေသလိုပဲ။

ကျုပ်က ငယ်ကတည်းက အမေ့ကို တပ်မက်စွဲလမ်းခဲ့တယ်ဆိုပေမယ့် အမြဲတမ်း တဏှာရာဂစိတ်နဲ့ပဲ ကြည့်နေတာတော့ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။ တခါတလေ ကိုယ့်အမေအဖြစ် တခါတလေ စိတ်ရိုင်းဝင်လာမှ ရမ္မက်စိတ်နဲ့ကြည့်ပြီး ပစ်မှားခဲ့တာပါ။ အခု မနက်ကျတော့ ကျုပ်အမြင်တွေ ပြောင်းလဲသွားပြီ။ ကျုပ် မျက်စိရှေ့က အမေဆိုတဲ့မိန်းမဟာ ညကပဲ ကျုပ် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးခဲ့တဲ့ မိန်းမတယောက်။ ပြောရရင် ကျုပ်ရဲ့မယား ဖြစ်သွားပြီ။ အမေ့ရဲ့ နို့ကြီးတွေ၊ ဖင်ကြီးတွေ၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ နှုတ်ခမ်းတွေ၊ ပါးတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တစ်နာရီနီးပါးလောက် ကျုပ် စိတ်ကြိုက်ထိတွေ့ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရပြီးပြီ။ ကျုပ်နဲ့ ညက လင်မယားဖြစ်ခဲ့တဲ့ မိန်းမကို အမေအဖြစ် ကျုပ် လုံးဝမမြင်တော့ဘူး။ ကျုပ် လိုးဖူးတဲ့ မိန်းမတယောက်၊ ကျုပ်ရဲ့မယားလို့ပဲ မျက်လုံးထဲမှာ မြင်နေမိတော့တယ်။

ပြန်နောက်ဆုတ်လို့ မရတော့တဲ့လမ်းကို ကျုပ် ရွေးလိုက်မိပြီ။ ရှေ့ဆက်တိုးရုံပဲ ရှိတော့တယ်။ အမေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထပ်လိုးရဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ကျုပ် ရှာဖွေရတော့မယ်။အမေ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ထပ်ပိုင်ဆိုင်ရဖို့ ကျုပ် ကြံစည်ရတော့မယ်။ တွေးရင်း ဆန်ဆေးနေတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေရင်း လီးက တောင်လာလို့ မနက်စာကို ပြီးအောင်မစားတော့ဘဲ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ပြန်ထွက်လာရတယ်။ အမေတို့အိမ်ခန်းနားရောက်တော့ တံခါးကို အသာဟပြီး ခုတပေါ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ရာခင်းတွေ လဲထားတာ တွေ့ရတယ်။ဒါဆို အမေ အိပ်ရာခင်းပေါ်က သုတ်ရေကွက်တွေကို တွေ့သွားတာ သေချာပြီ။

နောက်သုံးရက်အထိ စောင့်ရတာ ကျုပ်အတွက် သုံးနှစ်လောက်ကြာတယ် မှတ်ရတာပဲ။အမေ့ကို တနေကုန် ကြည့်ရင်း နေ့တိုင်းလီးတောင်နေရတယ်။ အဖေသာ မရှိဘူးဆိုရင် အမေ့ကို အိမ်ထဲမှာ တွေ့တဲ့နေရာမှာ ဆွဲလှဲပြီး အတင်းတက်လိုးမိမှာပဲ။ သုံးရက်မြောက်နေ့ အမေ ဆေးသောက်တဲ့ည။ ကျုပ် ရင်တွေခုန်လွန်းလို့ မထိုင်နိုင်မထနိုင် ဖြစ်နေတယ်။facebook က အင်းစက်ဂရုထဲမှာ အမေကို ဖီးကြတာတွေ ဝင်ဖတ်ရင်း ပြောရင်းနဲ့ စောက်ရမ်းထန်နေမိတယ်။

အဖေက ဒီညလည်း အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ညနက်အထိ သောက်နေပြီး သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဖုန်းပြောနေတာ အတော်ကြာတယ်။ကျုပ်ကတော့ အခန်းထဲကနေ စိတ်မရှည်ဘဲ မရိုးမရွဖြစ်နေတယ်။ ၁၂ နာရီခွဲလောက်မှ အဖေ့အသံတိတ်သွားတော့ သေချာအောင် အိမ်ရှေ့ခန်းကို ထွက်ကြည့်တော့ ဒရင်းဘက်ပေါ်မှာ အဖေ ဟောက်သံတွေပေးပြီး အိပ်မောကျနေပြီ။ကျုပ်လည်း အဖေ့ကိုပေါ်ကို စောင်အပါးလေးတထည်တောင် ခြုံပေးခဲ့သေးတယ်။ အိပ် အိပ် ပျော်အောင်အိပ် ဘိုးတော်ရေ အိပ်ခန်းထဲက ခင်ဗျားမိန်းမကို ကျုပ် သွားလိုးပေးလိုက်ဦးမယ်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ဒီတခါ အမေ့အနေအထားက တမျိုး။ စောင်မပါဘဲ ဝမ်းလျားမှောက်ရက် အိပ်ပျော်နေတယ်။ ထဘီအောက်နားစက ခြေသလုံးပေါ်အောင် လန်တက်နေတော့ မီးပြာပြာအောက်မှာ ခြေသလုံးကြီးတွေက ဝင်းနေတာပဲ။ ကျုပ်လည်း အမေ့ခြေရင်းမှာ ဒူးတုပ်ထိုင်ပြီးတော့ ထဘီအောက်နားစကို အမေ့ခါးပေါ်ရောက်အောင် လိပ်တင်လိုက်တယ်။

ကားစွင့်နေတဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးက ဖွေးဉနေတာပဲ။ ပထမတခါ လုပ်ထားပြီးတော့ ကျုပ်လည်း နည်းနည်းတော့ ရဲနေပြီ။အမေ့ပေါင်နှလုံးကို ဘေးတဘက်ဆီ နည်းနည်းချဲထုတ်ပေးလိုက်တော့ ဖင်ကားပေးတဲ့ပုံစံ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ်ခေါင်းကို ပေါင်နှလုံးကြားထည့်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ နီညိုရောင် အမေ့ ဖင်ပေါက်ဝနဲ့ စောက်မွှေးတွေ ကာရံထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ပြူထွက်နေတာကို အနီးကပ်မြင်ရတယ်။

ကျုပ်လည်း အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ညှိးထိပ်လေး ထိုးသွင်းပြီး စောက်စေ့နေရာကို ထိုးဆွပေးလိုက်တယ်။အဲဒီမှာတင် အမေ့ပါးစပ်က တအင့်အင့် ညည်းသံတိုးတိုး ထွက်လာပြီး ပေါင်ကြီးတွေ လှုပ်ရှားစပြုလာတယ်။ နောက်တဆင့်တက်ပြီး လက်ညှိုးကို စောက်ပတ်မြောင်းထဲ လျှောသွင်းပြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ထည့်ကာစတော့ အရည်တွေ မထွက်သေးတော့ ကြပ်သလိုလို ဖြစ်နေပေမယ့် လက်ညှိးစွမ်းပြတာ နှစ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ချောဆီအဖြစ် စိမ့်ထွက်လာတယ်။

အမေလည်း ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးနဲ့ ဖီးတက်နေတယ်။ မှောက်လျက်အနေအထားကတော့ နေရာ မရွေ့ဘူး။ကျုပ်လည်း လက်ညှိးသွင်းရတာ ချောင်သလို ဖြစ်လာတော့ လက်ခလယ်ပါ နှစ်ချောင်းပူးပြီး အသွင်းအထုတ် ကရိုင်းပေးတယ်။ အရည်တွေကလည်း ဆက်တိုက်ထွက်လာတော့ လက်နဲ့လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလာတယ်။ အမေ့အဖုတ်ထဲက ပူနွေးအိစက်တဲ့ အတွင်းသားနံရံတွေကို လက်နှစ်ချောင်းက ထိုးပွတ်နေတဲ့ ဖီးကလည်း တမျိုးမိုက်တာပဲ။

" ပလောက် ပလောက် ပလောက် ပလောက်"

" အင်း... အင်း... အ.. အ... အ "

အရည်တွေကလည်း လက်ချောင်းသွင်းနေတဲ့ကြားက အဖုတ်ထဲကနေ စင်ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လည်း လက်နဲ့လိုးတဲ့ speed ကို အမြင့်ဆုံးမြှင့်ပြီး အချက်သုံးဆယ်လောက် မနားတမ်း လုပ်ပေးလိုက်တော့ အမေ တကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး တချီ ပြီးသွားရတယ်။အဖုတ်ပေါက်ဝကနေလည်း အရည်ပြစ်ပြစ်တွေ စိမ့်ကျလာတယ်။ တွေ့ဖူးသမျှ စောက်ဖုတ်တွေထဲမှာ အရည်အရွှမ်းဆုံး စောက်ဖုတ်ကြီးပါပဲ။

ကျုပ်လည်း အမေ့ဖင်သားကြီးတွေကို လျှာနဲ့ရက်ပေးရင်း အိပ်ရာနဲ့ဖိမိနေတဲ့ အမေ့နို့ကြီးတဖက်ကို လှမ်းနှိုက်လိုက်တယ်။ အင်္ကျီသားပါးပါးပေါ်ကပဲ နိူ့အုံကြီးကို ရသလောက် ဖိနယ်ရင်း ဖွေးအိနေတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကို လျှာနဲ့ရက်လိုက်၊ ပါးစပ်တွေနဲ့ စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေမိတယ်။တဖြည်းဖြည်း ဖီးကတက်လာတော့ ဖင်မြောင်းကြားက စအိုပေါက်ကထိ ပါးစပ်က ရောက်လာတယ်။

ကျုပ်နဲ့ အတူအိပ်ဖူးတဲ့ စော်တချို့ကို ဘာဂျာပေးဖူးပေမယ့် ဖင်ပေါက်ကိုတော့ ဘယ်သူ့မှ လျက်မပေးခဲ့ဖူးဘူး။ အခုဟာက ကျုပ်ရဲ့ အမေလေ။ ဘာမှ ရွံစရာအကြောင်းမရှိဘူး။ အမေ့တကိုယ်လုံး ခေါင်းကနေ ခြေဖျားအထိ အစိတ်အပိုင်းအားလုံး တပ်မက်စရာတွေချည်းပဲ။ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား မျက်နှာကို မြှပ်ပြီး အမေ့စအိုပေါက်လေးကို လျှာဖျားနဲ့ထိုးမွှေ့ပြီး မြိန်ရေရှက်ရေ လျက်ပေးမိတယ်။အမေ့ဆီက " အား " ဆိုပြီး ညည်းသံတချက်ထွက်လာတယ်။ နောက်ပြီး သူ့လက်တဖက်နဲ့ ကျုပ် ခေါင်းကို ယောင်ယမ်းပြီး လှမ်းကိုင်တယ်။

သေချာတယ် အဖေက ဒါမျိုးလုပ်မပေးဖူးတော့ အမေ သည်းခြေခိုက်သွားတာပဲ။ ကျုပ်လည်း ဖင်ပေါက်ကို အားရအောင် လျက်ပေးပြီးမှ အောက်ကိုဆင်းပြီး အမွှေးကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို လျှာထိုးသွင်းတယ်။ မှောက်လျက်အနေအထားကို ဖင်ကြားက ဖြဲလျက်ပေးရတာဆိုတော့ သိပ်ပြီး အားမရပေမယ့် စောက်ဖုတ်အဝကို ဖြဲပြီး လျှာကို ဝင်သလောက်တော့ ထိုးလျပေးလိုက်တယ်။ ညှီစို့စို့ အမေ့ စောက်ရည်တွေက ကျုပ်အတွက် အရမ်းအရသာရှိတယ်။အမေကတော့ ကျုပ်လျှာကျွေးတဲ့ အစွမ်းကြောင့် ကော့ပျံနေအောင် ဖီးတွေဆောင့်တက်ပြီး တချီပြီးသွားရပြန်တယ်။

ကျုပ်လည်း လီးသာထည့်မလိုးရသေးပေမယ့် ရမ္မက်ဇောကြောင့် အောက်ကငပဲက ရှေ့ပြေးအရည်တွေ စိမ့်ထွက်ပြီး ပွင့်ထွက်မတတ် တောင်မတ်နေပြီ။ အမေ့ကို ပြီးတဲ့ဖီလင်လေး ခံစားရအောင် ခဏအနားပေးပြီး လီးထည့်လိုးဖို့ ပြင်ပါတော့တယ်။

ပြန်စုလာတဲ့ အမေ့ရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးကို ကားထုတ်လိုက်ပြီး လမ်းကြောင်းရှင်းအောင် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ဖြဲလိုက်တယ်။ အမေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းခရီးကို အရှိန်အဟုန်နဲ့ သွားဖို့ ရယ်ဒီဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးတံကြီးရဲ့ ဒစ်ထိပ်ကို လက်နဲ့ ဖမ်းထိန်းပြီး ဖင်ကြားက ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။

အရည်တွေ ရွှဲနေလို့ ချောမွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ဒစ်ထိပ်ကွမ်းသီးခေါင်း မြုပ်သွားအောင် ထိုးသွင်းပြီးတော့ အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ထပ်ရက်သား လှဲချလိုက်တယ်။ စွင့်ကားနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးက ကြားကခံနေတော့ တပ်ထားတဲ့ ဒစ်ထိပ်တောင် ပြန်ပြုတ်ထွက်သွားတယ်။အဲဒါကြောင့် ကျုပ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အောက်ကို နည်းနည်းလျှောပြီးမှ ဒစ်ကို အဖုတ်ထဲ ပြန်ဖမ်းတပ်ရတယ်။

အမေ့ရဲ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပင့်ကိုင်ပြီး အားယူ တကိုယ်လုံးဖိချပေးတော့မှ ဖင်လုံးကြီးတွေက အိပြားပြီ ကျသွားတယ်။ ကျုပ်လည်း ဒူးနှစ်ဖက်အားကိုယူပြီး အောက်ပိုင်းတခုလုံးကို အပေါ်ဘက်ကို ကော်ထိုးလိုက်တော့မှ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက အမေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်အိမ်အတွင်းသားတွေကို တအိအိနဲဲ့ ထိုးခွင်းပြီး တရစ်ပြီးတရစ် ဝင်သွားတယ်။

" အား....အား....ကျွတ် ကျွတ်...."

ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ဘေးစောင်းအိပ်နေတဲ့ အမေ့ပါးစပ်က ညည်းသံက ကျယ်ထွက်လာတော့ ကပြာကယာ အမေ့ခေါင်းကို ဖမ်းထိန်းပြီး မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးနဲ့ တွန်းဖိထားလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ပိတ်စရာမလိုတော့ဘဲ ခေါင်းအုံးက silencer လို အသံထိန်းပေးထားတာမို့ အမေ့ အော်သံတွေက ခပ်အုပ်အုပ်ပဲ ထွက်လာနိုင်တော့တယ်။

ကျုပ်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကတော့ ပစ်စတင်တွေလို ဟန်ချက်ညီညီ မောင်းနှင်လှုပ်ရှားပြီး လီးတံကြီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ထိုးထည့်နေတော့တယ်။ အမေ့ရဲ့ မပီမသငြီးငြူသံ တအင့်အင့်ထက် ကျုပ်ပေါင်ခြံနဲ့ အမေ့ဖင်သားကြီးတွေရဲ့ ဖိရိုက်မိသံတွေက ပိုကျယ်လောင်နေတယ်။

" အွန်း....အွန်း....အွန်း...အွန်း..."

" ဖတ်....ဖတ်..ဘတ်...ဘတ်..ဘတ်

အားနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေ ပြားကပ်နေတာမို့ ကျုပ်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက ဘယ်လောက်သန်မာတယ်ဆိုတာ ခန့်မှန်းလို့ရတယ်။ နူးအိတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေက ဖော့တုံးကြီးတွေလို ခံပေးထားတဲ့အတွက် အရသာရှိလွန်းလှပြီး အားမနာတမ်း အသားကုန်ဆောင့်လိုးနေမိတယ်။ပထမတော့ ဒစ်ဖူးကြီးက ဂိတ်ဆုံးထိမရောက်နိုင်သေးပေမယ့် ဆောင့်ချက်မှန်လာပြီး အားပိုပြင်းလာတဲ့အခါ သားအိမ်ဝအထိ ထိုးဖိဆောင့်မိပါတော့တယ်။

ကျုပ် စားထားတဲ့ ဆေးအရှိန်ကြောင့် ဆယ်ငါးမိနစ်အထိ သုတ်မလွှတ်ဘဲ အမေ့ကို ဆောင့်ပေးနေတယ်။အမေကတော့ ဒီကြားထဲ နှစ်ချီပြီးသွားပြီး ချွေးတွေရွှဲနစ်နေအောင် ထွက်နေပြီ။ အသက်ရှုသံတွေကလည်း အရမ်းပြင်းလာပြီး စောက်ရေတွေကလည်း ဒင်းကြမ်းထွက်လာတယ်။ အဖေ့ဖင်ကြားနဲ့ ကျွန်တော့်လီးတံအရင်းမှာလည်း စောက်ရေတွေ ပြစ်ခဲနေအောင် အိုင်နေပြီ။

ဆက်လိုးနိုင်သေးပေမယ့် အပြင်ခန်းက အဖေ ဟိုညကလို တရေးနိုးဝင်လာမယ့် အန္တရာယ်ရှိတဲ့အတွက် ကျုပ် ပြီးပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါနဲ့ အမေ့ပေါ် မှောက်အိပ်ရာကနေ လီးမချွတ်ဘဲ ထထိုင်လိုက်တယ်။ဒူးတုပ်ရက်နဲ့ အမေ့ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကိုမပြီး ဗိုက်ကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ အမေ့ဖင်ဆုံကြီးနှစ်လုံး ကျုပ်ဗိုက်နဲ့ ကပ်တဲ့အထိ ဆွဲတင်လိုက်တော့ အမေက ဖားပြုတ်ကြီးလို ကုန်းကုန်းပုံစံဖြစ်သွားတယ်။

ပြန်ပြုတ်သွားတဲ့ လီးဒစ်ကြီးကို အိပ်ရာခင်းနဲ့ လွတ်ပြီး ပွင့်အာနေတဲ့ အမေ့စောက်ပေါက်ကြီးထဲ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။အောက်ပိုင်းက ကျုပ်ပေါင်ပေါ်မှာ မေးတင်ရဖြစ်သွားတဲ့ အမေက တံတောင်နှစ်ဘက်ထောက်ပြီး ဟန်ချက်ထိန်းထားရတယ်။ ကျုပ်လည်း အမေ့ခါးနှစ်ဘက်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ပြုတ်တူလို ညှပ်ထိန်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို မိုင်ကုန်ဆောင့်ပြီး လိုးပါတော့တယ်။

အခုလို အနေအထားက ပိုထိတဲ့အတွက် အမေ့မှာ အသက်ရှူတောင် မဝတော့ဘဲ ရှိုက်သံတွေ ထွက်လာတဲ့အထိ ခံစားနေရပါတယ်။စောက်ရေတွေကလည်း မကုန်နိုင်မခမ်းနိုင်ပါဘဲ။ အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်တွင်းကြီးထဲကို ကျုပ်လီးက သပ်လျှိုသလို စောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးနဲ့စောက်ပတ်ဝ နှုတ်ခမ်းသားကြားကနေ အရည်တွေ ခုန်စင်ပြီး ထွက်လာတာ ဗိုက်နဲ့ရင်ဘတ်အထိ လာစင်တယ်။ အရည်တွေများလာတော့ လိုးလိုက်တိုင်း တဗြွတ်ဗြွတ် အသံတွေပါ ထွက်လာတယ်။

အချက်လေးဆယ်လောက် ဒလစပ်ဆောင့်အပြီးမှာတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်ကို ရှိသမျှအားကုန်စုပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး သုံးရက်စာ သုတ်ရေပြစ်ပြစ်တွေကို အမေ့စောက်ဖုတ်အိမ်ထဲ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။သုတ်ရည်တွေကလည်း အစုလိုက်အပြုံလိုက် သုံးခါခွဲပြီး ထွက်တယ်။ ကျုပ်လည်း သုတ်ရေတွေ အမေ့အတွင်းထဲအထိ ဒါရိုက်ရောက်အောင် သုံးကြိမ်လုံး အသားကုန်ဖိဖိပြီး ညှစ်ထည့်ပေးလိုက်တယ်။

ကျုပ်ရဲ့ သားလောင်းသုတ်ပိုးတွေပါတဲ့ အရည်တွေ စောက်ဖုတ်အိမ်ထဲ လျှံနေအောင် အဖြည့်လိုက်ရတဲ့ အမေကတော့ အိပ်ရာပေါ်မှာ မှောက်လျက်ပစ်ကျပြီး ဖင်ကြီးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကာမပန်းတိုင်အရသာကို မိန်းမောခံစားနေတယ်။ကျုပ်ကတော့ အမေ့ဖင်ကြီးတွေကို ကျုပ်ဗိုက်နဲ့ ဂဟေဆော်ထားသလို ဖိကပ်ထားရင်း သုတ်ရေတွေကို တစက်မှ မကျန်ရအောင် သွင်းပေးနေတယ်။

ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့မှ ပျော့စပြုလာတဲ့ လီးကြီးကို အမေ့ထဲက ဖြုတ်လိုက်ပြီး အမေ့ကို ထဘီပြန်အုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အိပ်ရာခင်းပေါ်မှာ အိုင်နေတဲ့ အရည်ပြစ်ပြစ်တွေကတော့ အမေ မနက်ကျမှ ရှင်းလိမ့်မယ်။ အဖေ အခန်းထဲဝင်လာပြီး လင်းဆွဲလေးဆွဲတော့မှ ညက သူ့ကိုလုပ်သွားတာ အဖေပဲဆိုပြီး မနက်ကျ အိပ်ရာခင်းတွေ ပြန်လျှော်။ ဟုတ်တော့ ဟုတ်နေတာပဲ။မနက်ကျတော့မှ ကျုပ် တွက်ဆထားလိုမဖြစ်ဘဲ ရင်ခုန်စရာ စဉ်းစားစရာတွေ ဖြစ်လာတော့တာပဲ။မနက်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အဖေက ဒရင်းဘက်ပေါ် အိပ်ပျော်နေတာ မနိုးသေးဘူး။ ကျုပ်လည်း ခေါင်းကြီးသွားတယ်။ ဒါဆို ညက အဖေ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်မအိပ်ဘူးပေါ့။ ဒါဆို အမေ အိပ်ရာနိုးလာရင် သူ့ကိုညကလိုးထားတဲ့ ခြေရာလက်ရာတွေ၊ အိပ်ရာခင်းပေါ်က သုတ်ရေကွက်တွေကို သတိထားမိမှာပဲ။ အဖေကလည်း ရှေ့ခန်းမှာပဲ အိပ်ပျော်နေတော့ သူ့ကို ဝင်လိုးသွားတာ ဘယ်သူလဲ အမေ စဉ်းစားမှာပဲ။ တွေးကြည့်ရင် အိမ်ထဲမှာ လီးပါတဲ့ယောကျ်ားက ကျုပ်နဲ့အဖေ ပဲ ရှိတာလေ။ အဖေမလိုးရင် ညကလိုးသွားသူက ကျုပ်ဆိုတာ အမေသိမှာပဲလို့ တွေးမိတော့ ကျုပ် စိုးရိမ်လာတယ်။

ရေချိုးခန်းထဲမှာ အမေက အိပ်ရာခင်းနဲ့ စောင်တွေကို လျှော်ဖို့လုပ်နေတယ်။ မျက်နှာကလည်း အေးဆေးပါပဲ။ကျုပ်ကိုမြင်တော့ အမေက လေသံအေးအေးပြောတယ်။

" သားရေ ထမင်းကြော်လုပ်ပေးထါးတယ်။ ပူတုန်းလေး စားလိုက်ဉီး။"

ဟင် ဒါဆို စဉ်းစားစရာဖြစ်လာပြီ။ အမေက သူ့ကို ကျုပ်လိုးထားမှန်းသိရက်နဲ့ အေးအေးဆေးဆေး အိပ်ရာခင်းတွေ လျှော်နေသေးတယ်။ ဘာမှလည်း မပြောဘဲ မသိသလို လုပ်နေတယ်။ အဲဒါ ဘာအထာလဲ။ ဘာသဘောလဲ။ မီးစိမ်းပြတာလား။ ရူးချင်ယောင်ဆောင်တာလား။ ထမင်းကြော်တောင် မျိုမကျနိုင်ဘဲ ကျုပ် အတွေးတွေပွားနေမိတယ်။

မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ လိုင်းပေါ်တက် facebook မှာ ကျုပ်ရဲ့ အကောင့်တုထဲက fri တယောက်ကိုမေးကြည့်တယ်။ သူကလည်း ကျုပ်လို အမေ့ကို လိုးချင်နေတဲ့ လူပဲ။ ကျုပ်ထက်သာတာက သူက လက်တွေ့လိုးနေရတာ ၁ နှစ်ကျော်ပြီတဲ့။ ကျုပ်ရဲ့ အခုအဖြစ်အပျက်ကို သူ့ဆီရှင်းပြပြီး အကြံတောင်းတော့ သူက ပြန်ပြောတယ်။

" bro ရဲ့အဖြစ်က ကျနော်နဲ့ဆင်တယ်။ ကျနော်

လည်း အမေ့ကို စလိုးဖြစ်တုန်းက အခုလိုပဲ။ အမေက မသိသလိုနဲ့အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ။ ကြာတော့ အူယားလာလို့ ဖွင့်ပြောလိုက်တော့ အရမ်းရှက်သွားပြီး ကျုပ်ကို ဆူတယ်ဆဲတယ်။ သူလဲ ရှက်လွန်းလို့ သတ်သေမယ်တောင် လုပ်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ၂ လလောက် မလိုးရဲဘဲ ညစာငတ်သွားတယ်။ ၂ လကျော်တော့ ကျုပ်နဲ့စကားပြန်ပြော မထိတထိနဲ့ စနောက်လာတော့ အခြေအနေကောင်းပြီ တွက်ပြီး ညကျ ပြန်လိုးကြည့်တယ်။ အဲဒီလိုကျတော့လဲ ခံတာပဲဗျ။ အိပ်နေသလိုလိုနဲ့ မှိန်းပြီး ခံတာ။ "

" ဟာ အဲလိုလား။ ကျုပ်က အခုမေ့ကို ဖွင့်ပြောရမလား စဉ်းစားနေတာ။ တော်သေးတယ်။"

" အဲလိုသွားမပြောနဲ့။ ရှက်ရမ်းရမ်းလိမ့်မယ် bro။ အောဇာတ်ကား ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာလို အမေက သူ့သားအရင်းကို ပေါ်တင်ခံချင်တယ်ဆိုပြီး ပေါင်ဖြဲမပေးဘူးလေ။ အပြင်လက်တွေ့မှာ ရှက်လည်းရှက်၊ လီးကိုလည်း စွဲနေတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခံတာပဲ။"

" အင်းဗျာ လိုးရဖို့က အဓိကပဲ။ ဒါဆို ကျုပ်လည်း မသိသလိုနေပြီး အခွင့်ရတာနဲ့ ဆက်လိုးနေတော့မယ်။"

ကျုပ်ရဲ့ဘော်ဒါကြီး အတွေ့အကြုံအရ ကျုပ်အမေလည်း ရှက်လည်းရှက်၊ ခံလည်းခံချင်ဖြစ်နေပြီ ထင်တာပဲ။ စဉ်းစားကြည့် ဒီလောက်မီးပွင့်မတတ် ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေတာ မသိဘဲတော့ မရှိဘူး။ သိတော့သိမှာပဲ။ လိုးခံရတာကောင်းလို့ မှိန်းပြီး ခံနေတာနေမှာ။ ကျုပ်အတွက်လည်း ဒီစောက်ဖုတ်ကြီး ဆက်ထောင်းဖို့ပဲ အဓိကပဲ။ သူ့ဘာသာ သိတာ မသိတာနောက်ထား၊ ကြုံရင်ကြုံသလို ဆက်လိုးနေရဖို့ပဲ အရေးကြီးတာလေ။

အမေက သူ့သားအရင်း ကျုပ်လိုးနေမှန်း သိရက်နဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လိုးခံနေတယ်ဆိုတဲ့ အဖြစ်က ကျုပ်ရဲ့ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုကြွလာစေတယ်။ တွေးရင်းနဲ့ ချက်ချင်းလီးတောင်လာလို့ လီးတံကို ချက်နဲ့ကပ် ပုဆိုးနဲ့ညှပ်ပြီး ထိန်းလိုက်ရတယ်။ အိမ်နေရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီမဝတ်ထားဘူးလေ။

အဖေက အိပ်ရာထပြီး လမ်းထိပ်လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ထွက်သွားပြီ။ အမေက ဘေစင်မှာ ပန်းကန်တွေ ဆေးနေတယ်။ ပန်းကန်ဆေးရင်း လှုပ်ရှားမှုကြောင့် တအိအိလှုပ်နေတဲ့ အမေ့ရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကိုကြည့်ရင်း ဗိုက်မှာကပ်ထားတဲ့ လီးတံက ပေါက်ထွက်မတတ် မာတောင်လာတယ်။ စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့ အမေ့ကို နောက်ကနေ ကပ်ပြီးဖက်လိုက်တယ်။ လက်နှစ်ဖက်က ခါးကိုပွေ့ထားပြီး အောက်ပိုင်းက အမေ့ရဲ့နောက်ပိုင်းကို ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်က အမေ့ထက် အရပ်ရှည်တော့ လီးတံက ဖင်ကိုကျော်ပြီး ခါးနေရာလောက်ကိုပဲ ထိမိတယ်။

" ဟဲ့ ကောင်လေး။ အလန့်တကြားနဲ့ ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ။"

" ဟီး ဟီး ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ အမေ့ကို ချစ်လို့။"

အမေလည်း ပန်းကန်ဆေးတာရပ်သွားပြီး ရုတ်တရက် ငြိမ်သွားတယ်။ ဘာပြန်ပြောလို့ ဘာပြန်လုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားလားမသိဘူး။ ကျုပ်လည်း အဆင့်တက်တဲ့အနေနဲ့ ဒူးနည်းနည်းကွေးပြီး အမေ့ကို ဖိကပ်လိုက်တယ်။ အဲဒီအခါမှ ဗိုက်မှာ ကပ်ထားတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးတံမာမာကြီးက အမေ့ဖင်အိအိကြီးကို ကွက်တိကပ်မိတော့တယ်။ ချိနိသားမကိုက်သားသေးတော့ လီးတံက ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားထဲကို မထောက်မိဘဲ ဖင်သားကြီးပေါ်မှာပဲ ဖိကပ်ရက်သားဖြစ်နေတယ်။

သံချောင်းလိုမာထန်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးတံကြီးက အမေ့ရဲ့ ဖင်သားအိအိစက်စက်ကြီးထဲမှာ နစ်မြှပ်ပြီး ဝင်သွားသလား မှတ်ရအောင် အထိအတွေ့က အိစက်ညက်ညောလွန်းတယ်။ကျုပ်ရဲ့မျက်နှာက အမေ့ခေါင်းရဲ့ညာဘက်ခြမ်းမှာ အနီးကပ်ဖြစ်နေတော့ အမေ့ဆီက အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာတာ သတိထားမိတယ်။ ကျုပ်လည်း အရဲစွန့်ပြီး ဖင်သားထဲမှာ မြုပ်နေတဲ့ လီးတံကို ပွတ်ဆွဲနေရာရွှေ့ပြီး ဖင်လုံးကြားထဲကို ပြောင်းကပ်လိုက်တယ်။ ပုဆိုးနဲ့ ဗိုက်ကြားထဲမှာ ညှပ်ထားတဲ့ လီးတံက ပြုတ်ထွက်သွားပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးက ဖင်ကြားထဲကို တိုးဝင်သွားတယ်။ အသားစိုင်တွေကြားထဲမှာ ပုဆိုးနဲ့ထဘီ ခံနေပေမယ့် လီးတောင်ချက်က အားပြင်းလွန်းတော့ ဖင်မြောင်းကြားထဲကို ပွတ်ဝင်သွားတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ အမေက သတိဝင်လာပြီး ကျုပ်ကို နောက်ပြန်တံတောင်နဲ့ တွက်တယ်။

" ဖယ်စမ်းပါ ဖိုးကျော်ရယ်။ ကလေးကလားနဲ့။

ငါ ဟင်းချက်ရဉီးမယ်။"

ကျုပ်လည်း လန့်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုလွှတ်၊ နောက်ကို ဆုတ်ပေးလိုက်မှ အမေက ဆေးလက်စပန်းကန်တွေကို ယူပြီး မီးဖိုဘက်ကို လှည့်သွားတယ်။ ထဘီပါးပါးအောက်က ဖင်ကြီးတွေက လမ်းလျှောက်တိုင်း တလုံးဆင်းတလုံးတက်နဲ့ တုန်ခါနေတာပဲ။ ကျုပ်လည်း မချင့်မရဲစိတ်နဲ့ တံတွေးမျိုချရင်း ဖင်လုံးကြီးတွေကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကနေ ကြိမ်းဝါးမိတယ်။

( ဟင်း ဟင်း အမေက ရှက်နေတယ်ပေါ့လေ။ ခံလည်းခံချင် အမေနဲ့သားဆိုတဲ့ သတိစိတ်ကလည်း တားနေတယ်ပေါ့လေ။ စောင့်ကြည့်နေလိုက်စမ်းပါ။ အဲဒီသတိစိတ်တွေ လွင့်ပြေးသွားအောင် အမေ့ကို ကျုပ် လိုးပြမယ်။ အရှက်ကုန်အောင် လိုးပြမယ်။ အိပ်ရာထဲက မထွက်နိုင်ဘဲ မျော့နေအောင် ကျုပ် လိုးပြမယ်။ အဖေ မဖြိုနိုင်တဲ့ ဒီဖင်လုံးကြီးတွေ ကျုပ် ဖြိုပြမယ်။ အဲဒီဖင်ကြီး ပြုတ်သွားအောင် ကျုပ် လိုးပြမယ်။ ဗိုက်မကြီးမချင်း လိုးပေးမယ် အမေရေ။ ခံနိုင်ဖို့သာ အားမွေးထားတော့။)

" ဟာ အဲလိုလား။ ကျုပ်က အခုမေ့ကို ဖွင့်ပြောရမလား စဉ်းစားနေတာ။ တော်သေးတယ်။"

" ဟဲ့ ကောင်လေး။ အလန့်တကြားနဲ့ ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ။"

" ဟီး ဟီး ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ အမေ့ကို ချစ်လို့။"

" ဖယ်စမ်းပါ ဖိုးကျော်ရယ်။ ကလေးကလားနဲ့။

ငါ ဟင်းချက်ရဉီးမယ်။"

မလိုက်ရင်လည်း ပြီးတာပဲကွာ။ ချူခြာလိုက်တဲ့ မိန်းမ။ ရောဂါရှိတဲ့ငါတောင် သွားနိုင်သေးတယ်။ ဟေ့ရောင် ဖိုးကျော်။ မင်းအမေ မလိုက်နိုင်ဘူးဆိုရင် မင်းလည်း အိမ်မှာပဲနေခဲ့။ မင်းလည်း ဘာစောက်လုပ်မှ ရှိတာမဟုတ်ဘူး။ မင်းအမေကို ဂရုစိုက်ဉီး ကြားလား။"

" ဟုတ်ကဲ့ အဖေ...။"

ကျုပ် စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းသာလွန်းလို့ ထတောင်ကလိုက်ချင်သေးတယ်။ စိတ်ထဲကနေလည်း အဖေ့ကို ပြန်ပြောနေမိတယ် ( ဘာစောက်လုပ်မှ မရှိဘူး ဟုတ်လား။ ခင်ဗျားမိန်းမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးပေးတဲ့အလုပ်ရှိတယ်လေ။ စိတ်ချ ဂရုစိုက်ပေးဉီးမှာ။ ခင်ဗျားမိန်းမရဲ့ ရှိသမျှ အပေါက်အကုန်လုံး လိုးပေးပြီး ဂရုစိုက်ပေးမယ်။ စိတ်ချလက်ချသာသွား အဖေရေ။)

အဖေ ကားဂိတ်ဆင်းတဲ့အချိန် လိုက်ပို့ရတာ ကျုပ် အပျော်ဆုံးပဲ။ ဆိုင်ကယ်မောင်းရင်းနဲ့ အမေ့နို့ကြီးတွေ၊ စောက်ဖုတ်ကြီး နဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို မျက်လုံးထဲမှာ မြင်ယောင်ကြည့်ရင်း လီးတောင်တောင်လာတယ်။

အိမ်ရောက်တာနဲ့ သုတ်အားကောင်းတဲ့ ဆေးတွေ၊ အမောခံနိုင်တဲ့ ဆေးတွေ၊ ကြားဖူးနားဝ ဆေးမြီးတိုတွေ အကုန်စားတယ် သောက်တယ်။ ဓာတ်မတည့်လို့ သေမှာလည်း မကြောက်တော့ဘူး။

ကျုပ်အရင်က မိန်းမချဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံအရ တညကို လေးချီ အများဆုံးပဲ။ လေးချီထက်ကျော်ရင် အာရုံမလာတော့ဘူး။ အမေကတော့ အခြားမိန်းမတွေမဟုတ်ဘူးလေ။ ကျုပ် ငယ်စဉ်ဘဝကတည်းက စချစ်ခဲ့ တောင့်တခဲ့ရတဲ့ ငယ်ချစ်ဉီးမို့ လေးချီထက်ကျော်ပြီး စံချိန်တင်နှုန်းနဲ့ တဝကြီး လိုးပစ်ရမယ်လေ။ ဖြစ်နိုင်ရင် မိုးလင်းတဲ့အထိ တညလုံး လိုးပစ်မယ်။ ကျုပ်ရဲ့ သုတ်တွေကုန်တဲ့အထိ အမေ့ဗိုက်ထဲကို ထည့်ပစ်မယ်။

ဒီည အမေဆေးမသောက်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အဖေ အိမ်မှာမရှိတဲ့အတွက် ကျုပ် အမေ့ကို ဆေးသောက်မထားလည်း လိုးရဲပြီ။ တကယ်လို့ အမေက ရုန်းကန်ငြင်းဆန်ရင် ချုပ်ပြီး ရအောင်လိုးမယ်။ ကျုပ် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးပြီ။

ညဉီးပိုင်း အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အမေ ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေတုန်း ကျုပ်ကတော့ အခန်းအောင်းပြီး အကြံထုတ်နေတယ်။ ညဆယ်နာရီလောက်မှာ အမေ တီဗီရှေ့ကထပြီး အိပ်ခါနီး သွားတိုက်တယ်။ ကျုပ်ကတော့ လိုအပ်မယ့်ပစ္စည်းလေးတွေ ကြိုပြင်ပြီး နာရီတကြည့်ကြည့်နဲ့ စောင့်နေတယ်။ ဆယ်နာရီခွဲတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အမေ့အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာတွန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ လက်ထဲမှာလည်း ကြိုးတစနဲ့ ပလပ်စတစ်ဗူးလေး ကိုင်လာတယ်။

အမေက တံခါးဘက်ကို ကျောပေးပြီး ဘေးစောင်းအိပ်နေတယ်။ ခါးက သိပ်မသေးပေမယ့် တင်ပါးကြီးက ကားနေတော့ ခါးအောက်ကနေ ကွေးပြီး ဝိုင်းနေတဲ့ကောက်ကြောင်းကြီးကို မီးမှိန်မှိန်အောက်မှာကို မြင်နေရတယ်။ အဖေမရှိဘူးဆိုတော့ အေးဆေး လှုပ်ရှားလို့ရပြီ။ ကျုပ်ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်နဲ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး ခုတင်အောက်မှာ ပုံလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကြီးက သံမဏိချောင်းကြီးတခုလို မာတောင်နေပြီး အပေါ်ကို ထောင်တက်နေတာ လွှတ်တော့မယ့် ဒုံးပျံကြီးလိုပဲ။

အမေ့ရဲ့နောက်ကျောကနေ ကျုပ် ဝင်လှဲအိပ်လိုက်တော့ မွေ့ယာက အိကနဲမြုပ်ဝင်သွားတယ်။ အမေ့ဆီက တရှူးရှူး ဟောက်သံကြားရတယ်။ အမေ တကယ် အိပ်ပျော်နေတာပဲ။ ကျုပ်လည်း ပြေလျော့နေတဲ့ အမေ့ထဘီကို အပေါ်အနားစကနေ ကိုင်ပြီး အောက်ကိုလျောချလိုက်တယ်။ ဖင်နဲ့ တစောင်းဖိထားလို့ ညပ်နေတဲ့ထဘီကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆွဲလိုက်တော့ ထဘီက ဒူးကောက်ကွေးနေရာအထိ ကွင်းလုံးပုံကျွတ်သွားပြီ။ အမေ့ရဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးလည်း အကာအကွယ်မဲ့သွားပြီ။ ကျုပ်ရဲ့ အရေစိုစပြုနေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးက အမေ့ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး ထိုးဝင်ဖို့ တာစူနေပြီ။

ကျုပ်လည်း အရမ်းထန်နေပြီမို့ အမေ့ကို အပေါ်ပိုင်း မချွတ်တော့ဘဲ အခုတိုင်းပဲ ဘေးစောင်းစလိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ အမေ့ရဲ့ ပေါင်ကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ရှေ့ကို ဖြဲတွန်းလိုက်တယ်။ ဖင်လုံးကြားကို စောက်ဖုတ်အဝကြီးကို လီးထည့်ဖို့ လမ်းကြောင်းရှင်းသွားပြီ။ လက်ကို ပေါင်ကနေ ခါးဆီကို ပြောင်းကိုင်ရင်း အားယူလိုက်တယ်။ အောက်ကလက်က ရမ်းနေတဲ့ဒစ်ထိပ်ကို ဖမ်းကိုင်ပြီး အမေ့ရဲ့ စောက်ပေါက်အဝကြီးကို စမ်းရှာပြီး ထည့်ပေးဖို့ ပြင်နေပြီ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အမေ လန့်နိုးလာပြီး နောက်ကို ခေါင်းလှည့်ကြည့်ပါတယ်။

" အမလေး.... ဟင်....နင်....နင်....

ဖိုးကျော် နင်...ဒါဘာလုပ်တာလဲ။"

ကျုပ်လည်း လန့်သွားပြီး အမေ့နောက်ပိုင်းကို ဘေးစောင်းဖိကပ်ထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို နောက်ဆုတ်ရွှေ့မိတယ်

" အမေ....အမေ...မအော်ပါနဲ့။ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေပါ အမေ...။ သား အမေ့ကို ချစ်လို့ပါ။"

" လွှတ်စမ်း...။ ဘာချစ်လို့ပါလဲ။ ခွေးကောင်။"

အမေတော့ ရှက်ရမ်းရမ်းပါပြီ။ ထဘီကျွတ်လျက်နဲ့ အိပ်ရာကနေ ကုန်းထနေပါပြီ။ ကျုပ်လည်း သတိဝင်လာပြီး ဒူးထောက်ထပြီး အမေ့ကို ခုန်အုပ်လိုက်တယ်။ မွေ့ရာပေါ်မှာပဲ ကျုပ်တို့သားအမိ လုံးထွေးရက်သား လဲကျသွားတယ်။ အမေက မှောက်ရက် အနေအထား ဖြစ်နေပြီး ထဘီမဝတ်ရသေးတဲ့အတွက် ခါးကနေ ဒူးကောက်ကွေးအထိ ဗလာထီးဖြစ်နေတယ်။ ကျုပ်လည်း အမေ အားယူပြီး မထနိုင်အောင် အမေ့ပေါင်တလုံးကို ဒူးနဲ့ဖိထားလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က ပခုံးနဲ့ခါးကို တွန်းဖိထားလိုက်တယ်။ မှောက်ရက်ဖြစ်နေတော့ အမေ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျုပ်ကို မတွန်းထိုးနိုင်တော့ဘဲ ယက်ကန်ယက်ကန် ဖြစ်နေတယ်။ ကျုပ်လည်း အားကောင်းကောင်းနဲ့ အမေ့ရဲ့ပခုံး၊ ခါးအလည်နဲ့ ပေါင်နေရာတွေကို ဖိချုပ်ထားတော့ အမေလည်း မွေ့ရာထဲမှာ မှောက်ရက်မြုပ်နေပြီး မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး။ ခေါင်းကတော့ လှုပ်ရသေးတာမို့ တစောင်းလှည့်ပြီး ကျုပ်ကို ပြန်အော်ပါတယ်။

" နင် လူမဟုတ်ဘူးလား ဖိုးကျော်။ငါ့ကိုလွှတ်...

ငါ့ကိုလွှတ်။ ငါ ဘေးအိမ်တွေ အကုန်ကြားအောင် အော်မှာနော်....။"

အော်လေ အော်စမ်းပါ အမေရာ။ ကျုပ်က နောက်မဆုတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ။ အမေ အော်လို့ လူတွေသိကုန်ရင် သားပြန်လိုးတာခံရတဲ့ အမေဆိုပြီး နာမည်ကြီးတာပေါ့။ အော်လိုက်စမ်းပါ။"

ကျုပ် ပြန်ပြောလိုက်တော့ အမေ အော်တာရပ်သွားတယ်။ အောက်ကနေ တွန်လိမ်ပြီး ရုန်းကန်တုန်းပဲ။ ကျုပ်လည်း အားနဲ့ထိန်းထားရပေမယ့် ကြာကြာတော့ ထိန်းနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း လွှတ်မရဘဲ အမေ့အောက်ပိုင်းကလည်း ခါရမ်းပြီး ရုန်းနေတော့ လီးထည့်ဖို့ ခက်နေပြီပေါ့။ အဲဒါနဲ့ ဘေးမှာချထားတဲ့ နိုင်လွန်ကြိုးခွေလေးကို ခြေထောက်နဲ့ကော်ယူတယ်။ ပခုံးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်ပြီး ကြိုးစကို ပြောင်းကိုင်တယ်။ အမေ့ရဲ့ညာလက်ကို အရင်ဆွဲယူပြီး ခါးပေါ်မှာတင် ပြီးတော့ ဒူးနဲ့ ကပ်ဖမ်းထားတယ်။ ကျန်တဲ့ဘယ်လက်ကိုလည်း ဖမ်းကိုင်ပြီး ညာလက်နဲ့ပူး ပြန်ရုန်းမရအောင် ဒူးနဲ့ကပ်ဖိထားလိုက်တယ်။

အခုအတိုင်းဆို အမေက ခါးပေါ်မှာ လက်နောက်ပစ်ရက် တင်ထားတဲ့ အနေအထားဖြစ်သွားပြီး လက်နစ်ဖမ်းထိန်းခံရတော့ ရုန်းအားလျော့သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း အမေ့လက်နှစ်ဖက်ကို ပူးပြီး လက်ကောက်ဝတ်နေရာကနေ ကြိုးနဲ့ချည်တယ်။

အမေက ခုနကလောက် အသံမကျယ်တော့ဘဲ ခပ်အုပ်အုပ်လေသံနဲ့ ကြိမ်းမောင်းငြင်းဆန်နေတုန်းပဲ။

" ဖိုးကျော်... နင် ငါ့ကို သတ်မလို့လား။ လွှတ်လို့ ငါ ပြောနေတယ်နော်...။ ငါ နင့်အမေနော်။"

" ငြိမ်ငြိမ်နေပါ အမေရ။ ကျုပ် အမေ့ကို ဒီလောက်ချစ်တာ ဘယ့်နှယ်သတ်ရမှာတုန်း။"ကြိးကို လေးငါးရစ်လောက် ခပ်ကြပ်ကြပ်လေး ချည်တုတ်လိုက်တော့ အမေက နောက်ပြန်လက်ထိပ်ခတ်ခံရသလို ဖြစ်သွားပြီ။ လက်ကိုဘဲ တုတ်လိုက်ရင် လုံလောက်ပါပြီ။ ခြေထောက်ကို ကြိုးတုတ်လိုက်ရင် ပေါင်ဖြဲလို့မရဘဲ ဖြစ်နေမယ်။ လက်နှစ်ဖက်တုတ်လိုက်တော့ အမေ့အပေါ်ပိုင်းက အားလုံးဝလျော့သွားသလို ကျုပ်လည်း လက်နှစ်ဖက်လုံး အားသွားပြီ။ အမေ့အောက်ပိုင်းကတော့ ဖိထားတဲ့ကြားက ငါးရံ့လူးသလို လူးလွန့်ပြီး ရုန်းနေတုန်းပဲ။

ကျုပ်အဖို့တော့ အမေ့ကို လက်ပြန်ကြိုးတုတ်နိုင်တာကိုက စစ်ဆင်ရေးတဝက်ပြီးသလောက်ပါပဲ။ လွယ်ကူသွားပြီ။ လက်ပြန်တုတ်ထားတဲ့ အမေ့လက်ကို ခါးပေါ်ရောက်အောင် တွန်းတင်ပြီး လက်တဖက်နဲ့ ဖိထားလိုက်တယ်။ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံး ဖွေးကနဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပေါ်လာပြီ။ ရုန်းကန်နေလို့ ချွေးတွေထွက်နေတော့ ဖင်သားကြီးတွေ၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေ နဲ့ နောက်ကျောပြင်တခုလုံး စိုရွှဲပြီး ဝင်းပြောင်နေတာပဲ။ အင်း ပေါ်တင်လိုးမယ် လုပ်တော့ ရှက်ရမ်းရမ်းနေတာနဲ့ အချိန်က ပိုကြာပြီ။ ငြိမ်ကျသွားအောင် တနည်းပဲရှိတယ်။ လီးဝင်သွားမှပဲ အရသာတွေ့ပြီး ငြိမ်သွားမှာပဲ။ အဲဒီတော့ ကရိုင်းတာတွေ၊ မှုတ်တာတွေ၊ လျက်တာတွေ မလုပ်သေးဘဲ ပထမအချီမှာ တန်းလိုးတာပဲ ကောင်းမယ်။

" လွှတ်ပါ ဖိုးကျော်ရဲ့။ ခွေးတိရိစ္ဆာန်လေး ငါ နင့်ကို မွေးထားတဲ့ အမေနော်။ နင် ဘာတွေ လုပ်မလို့လဲ။"

" အိပ်ချင်ဆောင်သူ ပိုနှိးရခက်ဆိုသလိုပဲ။ အမေ့ကို ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ အမေသိပါတယ်။ အရင်ညတွေကလည်း အမေ သိနေတာပဲမဟုတ်လား။"

" ဟင့်အင်း ငါ ဘာမှမသိဘူး။ ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ။ ငါ့ကိုလွှတ်....ငါ... ရှက်တယ်။"

ဟင်း ဟင်း ဘာမှမသိဘူးတဲ့လား။ ဗြောင်ငြင်းနေပြီပေါ့လေ။ ကျုပ် အသည်းတွေယားလာပြီ။ အမေ့ ပေါင်ပေါ်ကိုမိုးပြီးခွရက်သား ဒူးတုပ်လိုက်တယ်။ အခုထက်ထိ လက်နက်မချသေးဘဲ ရုန်းနေတဲ့ ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ဖမ်းထိန်းလိုက်တယ်။ နောက်အထိ ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်မွှေးမည်းမည်းကြားမှာ အမေ့ ဗိုက်ထဲကိုဝင်မယ့် စောက်ပေါက်ကြီးကို တစွန်းတစမြင်နေရပြီ။ ဒီတခါတော့ အနေ့အဖုတ်ကြီးက အရည်ရွှဲမနေဘူး။ ရှက်တဲ့စိတ်နဲ့ ငြင်းဆန်နေတော့ အရည်မထွက်သေးတာနေမှာ။

ကျုပ်လည်း လက်ထဲကို တံတွေးထွေးထည့်ပြီး အမေ့အဖုတ်ဝကို စမ်းရှာပြီး တံတွေးအရည်တွေနဲ့ အစိုဓာတ်ပေးလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ဝက ထင်သလောက် ခြောက်ကပ်မနေပါဘူး။ ချွေးစေးတွေကလည်း ဖင်ကြားထဲကနေ စောက်ဖုတ်ဝကို စီးကျနေတော့ စိုသင့်သလောက် စိုနေပါပြီ။

" ကဲ အမေ မသိဘူးငြင်းနေတယ်ဆိုရင်လည်း

ကျုပ် ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ အခုသိရတော့မယ်။"

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျုပ်ရဲ့မာထန်နေတဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးကို အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဆောင့်သွင်းချလိုက်ပါတယ်။

အ..."

ရုတ်တရက်ဆောင့်သွင်းချလိုက်တဲ့ လီးဒဏ်ကြောင့် အမေ ရုန်းကန်တာရပ်သွားပြီး အသက်ရှူမှားသွားဟန်တူပါရဲ့။ ပြဲလန်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ဒစ်ဖူးကြီးက နူးညံ့နွေးထွေးရဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကိုထိုးခွင်းပြီး တဝက်ကျော်လောက်အထိ စောက်ဖုတ်ထဲကို မြုတ်ဝင်သွားတယ်။ ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ခဏရပ်ထားပြီး အောက်ကအမေ့ရဲ့အခြေအနေကို အကဲခတ်တယ်။ ရုန်းတော့ မရုန်းကန်ပေမယ့် ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့ထားဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။လီးသွင်းဖို့ မလွယ်အောင်ပေါ့။

" ဖိုးကျော် အခု ရပ်လိုက်တော့။ နင် ခွေးမျိုး ဖြစ်နေပြီ။ ကိုယ့်အမေကိုယ် ပြန်လုပ်တာ။ ငရဲမှာ ဂျိုးကပ်တော့မယ်။"

နှစ်ညတောင် သိရက်နဲ့မှိန်းခံပြီးတာကို အခုမှ ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး မူနေတာတာကို ကျုပ် အူယားလာတယ်။ မေ့ရဲ့အရှက်တရားနဲ့အသိတရားဆိုတဲ့ နောက်ဆုံးခံတပ်ကြီး ပြိုကျသွားအောင် ဒီပထမအချီမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးနဲ့ကြာကြာ လိုးပေးမှ ဖြစ်တော့မယ်။ ဒါမှ ကျုပ်ရဲ့လီးအစွမ်းအောက်မှာ အမေ သာယာမိန်းမောပြီး ရမ္မက်နွံထဲမှာ နစ်မြုပ်သွားမှာလေ။ ကျုပ်လည်း အမေ့ကျောပေါ မှောက်ချလိုက်ပြီး အမေ့နားရွက်နားကို အသာလေးကပ်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

" ခွေးမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် နွားမျိုးပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးရဖို့ပဲ အဓိက။ အမေ့ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး လိုးရတဲ့အတွက် ငရဲကျလည်း ပျော်ပျော်ကြီး ခံလိုက်မယ်ဗျာ။ ကျုပ် လူပျိုစိတ်ဝင်ကတည်းက စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ မိန်းမကို လိုးရမယ့် အခွင့်အရေးကို ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ဘူး။"

စကားဆုံးတာနဲ့ တဝက်ဝင်နေတဲ့လီးကို စောက်ပေါက်အဝအထိ ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး ခါးအောက်ပိုင်းအားကို အစွမ်းကုန်သုံး သံတုတ်ကြီးလို မာထန်နေတဲ့လီးကို စောက်ဖုတ်အတွင်းပိုင်းအထိ မိုင်ကုန်ဆောင့်သွင်းချလိုက်တယ်။

" ဇွပ်.......အား....."

ထိချက်က ပြင်းလွန်းတော့ အမေ့တကိုယ်လုံး တောင့်ကနဲဖြစ်သွားတယ်။ လီးတံအဆုံးထိ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို တရှိန်ထိုးဝင်သွားပြီး ဒစ်ထိပ်က သားအိမ်ဝကို ဖိထောက်မိနေပြီ။ ကျုပ်လည်း လက်ထောက်အားပြုလိုက်ပြီး လီးကို အမြန်ဆုံးအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး တဖုန်းဖုန်းလိုးတော့တာပဲ။

ဖန်း...ဖန်း...ဖန်း....ဖောက်...ဖောက်"

" အ...အ....အ....အား..."

ဆောင့်ချက်ကတော့ မြန်သလားမမေးနဲ့။ ၁ စက္ကန့်ကို လီးအဝင်အထွက်နှစ်ကြိမ်လောက်ရအောင်ကို မြန်တာ။ ကျုပ်ရဲ့ဆီးချိုက်နဲ့ အမေ့ဖင်သားကြီးတွေ တဖန်းဖန်းနဲ့ရိုက်ခတ်မှုကြောင့် ချွေးစက်တွေတောင် ဘေးကိုစင်ထွက်နေတယ်။စပရိန်မွေ့ယာကြီးတခုလုံး ဗြောင်းဆန်အောင် ခါယမ်းနေပြီး တခန်းလုံးတကျွီကျွီမြည်သံတွေ ဆူညံနေတယ်။ ကျုပ်ရဲ့လိုးချက်တွေက မြန်လွန်းပြင်းလွန်းတော့ ကျုပ်တို့သားအမိရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာသာ သံနဲ့လုပ်ထားရင် မီးပွင့်ထွက်မှာ သေချာတယ်။ အခုလည်း အမေ့တကိုယ်လုံး ပိပြားပြီး မွေ့ယာထဲမြုပ်ဝင်အောင်ကို အပေါ်ကနေ အသားကုန်ဖိလိုးနေတာပဲ။

အမြင့်ဆုံးနှုန်းနဲ့ မနားတမ်းဆောင့်လိုးပစ်တာ အချက် ၅၀ လောက်ရောက်တော့ အမေ ဖင်လုံးကြီးနဲ့ပေါင်ကြီးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး တချီပြီးသွားတယ်။ကျုပ်ကတော့ မပြီးသေးပေမယ့် လီးကို တဆုံးသွင်းထည့်ပြီး ဆောင့်နေတာကို ခဏရပ်တယ်။ လီးတချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ စိမ်ထားပြီးမှ အောက်ပိုင်းတခုလုံး စကောဝိုင်းပြီး လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ထမနဲထိုးသလို မွှေပေးလိုက်တယ်။ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်အိမ်ကြီးထဲက ချောင်ကြိုချောင်ကြား နေရာလပ်မကျန်အောင် ကျုပ်ရဲ့လီးတံကြီး ထိုးချေပွတ်တိုက်မိအောင် လီးကို လှည့်မွှေပေးနေတယ်။ အမေကတော့ အော်တာရပ်သွားပြီး အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ အမောဖြေနေတယ်။

အမေ တချီပြီးတော့ ကျုပ်ရဲ့သုတ်ရေတွေကြောင့် လီး လှုပ်ရှားရတာ မွှေရတာ ပိုကောင်းသွားတယ်။ ချောဆီပွတ်တိုက်ပေးသလို ချွဲကျိပြေပြစ်လာတယ်။လက်တဖက်ကလည်း အောက်မှာအိပြားနေတဲ့ အမေ့နို့ကြီးတွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း အရသာခံလိုက်သေးတာ။ နို့ကြီးတွေက အသက် ၄၅ အရွယ် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတယောက်အတွက် ရှယ်နို့အစားထဲမှာ ပါတယ်။ တွဲကျမနေဘဲ အနေတော် အိဖောင်းပြီး လက်တအုပ်စာမအုပ်မိအောင် ဖွံ့ဖြိုးကြီးထွားပါတယ်။ နို့သီးထိပ်တွေကလည်း မာခဲနေတာပဲ ဖီးတက်နေလို့လား မသိဘူး။

စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို လီးနဲ့အသာလေး မွှေပေးရင်း နို့သီးခေါင်းကို လက်ထိပ်နဲ့ပွတ်ချေပေးရင်း အမေ့နားနားကပ်ပြီး နှူးရတယ်။ အမေ အခုလို ကြိုးတုပ်ပြီး အတင်းလုပ်ရတဲ့ ပုံစံမျိုးကို ကျုပ်လည်း မကြိုက်ပါဘူးဗျာ။ အမေ ရှက်စိတ်ကြောင့် လက်မခံမှာစိုးလို့ ကြိုးသုံးရတာပါ။ အမေသာ အသာတကြည်လေး လက်ခံရင် အခု ကျုပ် ကြိုးဖြည်ပေးမယ်လေ။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အမေရယ် ချစ်လွန်းလို့ ဖြစ်သွားတာပါ။ မရုန်းပဲ ကျုပ် ချစ်ပြတာကို လက်ခံပေးပါနော်။ အမေ ကောင်းသွားအောင် ကျုပ် အများကြီးလုပ်ပေးဉီးမှာပါ။"

စကားလည်းပြောရင်း အမေ့ပါးပြင်ကို ကျုပ် နမ်းတယ်၊ လျှာနဲ့လျက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ဂုတ်သားတွေ၊ ပခုံးတွေ၊ ကျောပြင်အနှံ့ နမ်းရှုပ်တယ်။ လီးကိုတော့ စောက်ဖုတ်ထဲက လုံးဝမချွတ်ဘဲ ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ထမနဲမွှေပေးနေတယ်။ အမေ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က ကာမခလုပ်တွေကို လိုက်ဖြုတ်နေတာပေါ့။ ခဏနေတော့ ခေါင်းအုံးမှာ မျက်နှာအပ်ထားတဲ့ အမေ့ဆီက တီးတိုးသံလေး ထွက်လာတယ်။

" ကြိုးဖြည်ပေး လက်တွေနာတယ်"

" ဟာ အဲလိုဆို အမေ လက်ခံတယ်ပေါ့နော်။

မရုန်းဘူး ကတိပေးတယ်နော်။"

" ရတယ် ကြိုးဖြည်ပေးပါ။ နင့်ဘာသာ လုပ်ချင်သလိုသာ လုပ်တော့။"

လေသံကသိပ်တော့ မပျော့သေးဘူး။မာနလေးနည်းနည်း ကျန်နေသေးတယ်။စောစောကလို တူးတူးခါးခါး မဟုတ်တော့တာ အမြတ်ပဲလေ။ ကျန်တဲ့မာနလက်တဆစ်စာလေးကိုတော့ အမြစ်မပြတ်မချင်း လီးစွမ်းဆက်ပြရသေးတာပေါ့။

အမေ့လက်နှစ်ဖက်ကို ပူးတုပ်ထားတဲ့ နိုင်လွန်ကြိုးကို ဖြည်ပေးပြီး တချက်ရှိုးလိုက်တယ်။ ဒီအတိုင်း မှောက်ရက်သားပဲ ငြိမ်နေတာပဲ။ အမေ ကတိတည်သားပဲ။ မရုန်းတော့ဘူး။ ဒီလိုလေး ငြိမ်နေပေးဖို့က အမေ့တာဝန်။ သူပြောသလို လုပ်ချင်ရာလုပ်ဖို့က ကျုပ် တာဝန်လေ။ ကျုပ်လီးတံကို အမေ့ထဲကနေ ခဏပြန်နှုတ်လိုက်တယ်။ လီးတောင်ချက်ကတော့ လုံးဝမလျော့သေးပါဘူး။

အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ အမေက ခုထိကို ရှက်နေသေးတယ်။မျက်လုံးကို မှိတ်ထားပြီး ခေါင်းကိုတခြမ်းစောင်း မျက်နှာလွှဲထားတယ်။ ပေါင်ကိုလည်း စေ့နေအောင်ပူးထားလိုက်သေးတယ်။ပထမတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲပြီး လီးပြန်ထည့်မလို့။ ပြီးမှ အမေ့ရဲ့လိုက်လျောမှုအဆင့်ကို တဆင့်ချင်းအသာတကြည် ဖြုတ်ရမယ်လို့ စဉ်းစားမိတယ်။အမေ့ပေါ်ကို ခွမိုးပြီး ချွေးတွေရွှဲပြီး ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နဲ့စုံကိုင်လိုက်တယ်။ နို့အုံကြီးတွေကို ဂျုံနယ်သလို အားရပါးရ နယ်ပစ်လိုက်တယ်။ နယ်လို့အားရမှ တခါ ပါးစပ်နဲ့ပြောင်းစို့တယ်။ ငယ်ငယ်က ဒီနို့ကြီးတွေက ထွက်တဲ့နို့ရေချိုတွေသောက်ပြီး ကျုပ် လူလားမြောက်ခဲ့ရတယ် အဟာရဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ အခု ၂၄ နှစ်အကြာမှာ ဒီနို့ကြီးတွေကို ပြန်စို့ရပြန်ပြီ။ ဒီတခါတော့ ကျုပ်ရဲ့ရမ္မက်အိပ်မက်တွေ ရှင်သန်အောင် အားဖြစ်လာအောင် ဒီနို့ကြီးတွေကို စို့ရတာပါ။အမေ့နို့နှစ်မွှာကြားမှာ မျက်နှာမြှပ်ထားပြီး ဘယ်ညာနို့ကြီးနှစ်ခိုင်ကို နမ်းရှုပ်၊လျှာနဲ့လျက်၊နို့စို့လိုက်နဲ့ အလုပ်ကိုရှုပ်နေတာပဲ။

လက်တဖက်ကလည်း အောက်က စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့်ပြီး ကရိုင်းပေးရသေးတယ်။ နို့စို့နေရင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ကစ်ဆင်ဆွဲမယ်လုပ်တော့ မျက်နှာကို လက်နဲ့တွန်းပစ်တယ်။ အော်...လင်မယားဖြစ်ပြီးကာမှ ကစ်ဆင်ပေးဖို့ တွန့်တိုနေသေးတဲ့ အမေ။ ကျုပ်လည်း ဇွတ်လုပ်မနေတော့ဘဲ နို့တွေကိုပဲ ပြန်စို့နေပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ် ပူးထည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး အနှုတ်အသွင်း လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ စေ့ထားတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးလည်း လက်ဝင်သာအောင် ဟလာခဲ့ပါပြီ။ လက်နှစ်ချောင်းနဲ့လိုးပေးတါ အချက် ၃၀ လောက် ရှိတော့ အမေ့ပါးစပ်က တဟင့်ဟင့်အသံတွေ ပြန်ထွက်လာတယ်။

" ပလောက် ပလောက် ပလောက် ပလောက်"

" ဟင့်...ဟင်...အင်း...အင်း..."

ဖီးတွေအရမ်းတက်လာပြီး ခေါင်းကိုနောက်ပြန်လှန် ပါးစပ်ကိုတင်းတင်းစေ့ တဟင်းဟင်း အံကြိတ်ညည်းပြီး အရသာခံနေတာလေ။ စေ့ထားတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း သူ့ဘာသာ ဖြေးဖြေးချင်းလေး ဖြဲပေးလါတယ်။ ဒီအချိန်က လီးပြန်ထည့်ဖို့ အကောင်းဆုံးပါပဲ။အဲဒါနဲ့ လက်နဲ့ကရိုင်းတာကိုရပ်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကို ထပ်ဖြဲပေးလိုက်ပြီး ကျုပ်ကတော့ ပေါင်ကြားမှာ ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်တယ်။

အမေ့မျက်နှာကို အကဲခတ်လိုက်တော့ နဖူးပေါ်ကို လက်တင်ပြီး မျက်စိမှိတ်ထားဆဲပဲ။ သူကသာ မူနေတာ အောက်ကစောက်ဖုတ်က ရှေ့ပြေးသုတ်ရေကြည်တွေ စထွက်ကျနေပြီ။ ဒူးတုပ်ထိုင်ရက်သားကနေ ကျုပ်ပေါင်နှစ်လုံးပေါ်ကို အမေ့ဖင်နှစ်ခြမ်းရောက်လာအောင်အထိ ပေါင်ကနေ ဆွဲယူပြီး တင်လိုက်တယ်။အနေအထားအရ ကျုပ်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးတံကြီးဟာ တွင်းရှာနေတဲ့ မြွေဟောက်ကြီးလို အမေ့စောက်ဖုတ်အဝနားကို ချိန်ပြီးတေ့ရက်သား ဖြစ်သွားတယ်။

ဒီတခါထည့်တာတော့ အေးဆေးဖြစ်သွားပြီမို့လို့ တဆက့်ချင်းပဲ မြှင်းထည့်ပါတယ်။ ဒစ်ထိပ်ကွမ်းသီးလုံး မြုပ်ရုံ၊ သုံးပုံတပုံ၊ တဝက် တဆင့်ချင်း အသွင်းအထုတ်လေးလုပ်လိုက် နည်းနည်းဆီ တိုးထည့်လိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း လီးတချောင်းလုံး မမြင်ရတဲအထိ မြုပ်ဝင်သွားပါပြီ။ ကျုပ်လည်း ဆောင့်တဲ့အခါ အားပိုပါပြီး ပိုထိအောင် အမေ့ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်ပါတော့တယ်။

" ဖတ်...ဖတ်....ဖတ်...ဖတ်"

" အ...အ...အင်း...အင်း...အား"

အမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးဟာ ဆောင့်ချက်ကြောင့် ခါရမ်းထွက်နေတာပဲ။ အချက် ၅၀ ကျော်လောက် မနားတမ်းဆောင့်ပေးလိုက်တာ အမေ့ခင်မျာ အောက်ကနေ ကော့နေအောင်ကို ခံရပါတယ်။အမေ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ပြီး position ပြောင်းတယ်။ ကျုပ် ခန္ဓာကိုယ်ကို ရှေ့ကိုဖိတွန်းပြီး အားရပါးရလိုးပစ်လိုက်တယ်။ ဒီပုံစံက ပိုထိလို့လားမသိဘူး။ အမေရဲ့လက်တွေက ကျုပ်လက်ကို လာကိုင်တယ်။ ကျုပ်ကလည်း မွေ့ယာကနေ ကြွတက်လာတဲ့ အမေ့ဖင်ဆုံကြီးကို ဖိကပ်ထားပြီး လီးတချောင်းလုံး သပ်ရိုက်သွင်းသလို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပစ်ဆောင့်လိုးနေတာကိုး။

" ဘတ် ဘတ် ဘတ် ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"

ဒီကြားထဲ အမေတချီ ပြီးသွားမှန်းသိလိုက်တာနဲ့ ထမ်းထားတဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဘေးကိုပြန်ချ အမေ့အပေါ်မှောက်ချပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အားရပါးရစုပ်ယူနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ အမေက ပြီးနေတဲ့အချိန်မို့ ငြင်းလည်းမငြင်းတော့ဘူး။ ကျုပ်လည်း ပါးစပ်ချင်းဂဟေဆော်လိုက်ပြီး လျှာကို တချောင်းလုံးသွင်း အမေ့ရဲ့ပါးစပ်အတွင်းသား ပါးစောင်တွေ၊ သွားဖုံးတွေပါမကျန် အငမ်းမရ လျက်ပစ်လိုက်တယ်။ လီးကလည်း တာဝန်မပျက်ဘဲ အရှိန်လျှော့ပြီး အသာလေးညှောင့်ပေးနေတယ်။ လက်တဖက်ကလည်း နို့ကြီးတွေကို ကြေမွမတတ် တလှည့်စီ ဆုပ်ချေပေးနေတယ်။ လီးရော၊ လက်ရော၊ ပါးစပ်ရော မနားဘဲ တပြိုင်နက်အလုပ်လုပ်ပြီး tempo ကျသွားတဲ့ အမေ့ရဲ့တဏှာရာဂမီးကို ပြန်မွှေးပေးနေတာပေါ့။

သိပ်မကြာပါဘူး အမေလက်နှစ်ဖက်က ကျုပ်ရဲ့ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်လာပြီး လျှာကလည်း ပြန်လှုပ်ရှားလာတယ်။ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ထိုးမွှေနေတဲ့ ကျုပ်လျှာကို သူ့လျှာနဲ့လိုက်ထပ်ပြီး တုံ့ပြန်လာတယ်။ မျက်လုံးနစ်လုံးလည်း ဖွင့်လာပြီ။ ကျုပ်လည်း ကစ်ဆင်စုပ်ရင်း အမေ့မျက်လုံးတွေကို အနီးကပ်မြင်နေရတယ်။ ကျုပ် အောင်မြင်ပါပြီ။ အမေ့မျက်လုံးထဲမှာ ရှက်တာတွေ၊တွေဝေတါတွေ မျက်ရည်တွေ မရှိတော့ဘဲ ရမ္မက်ငွေ့တွေပဲ မြင်ရတော့တယ်။ကျုပ်လည်း မိန်းမတွေအများကြီး လိုးလာခဲ့တာ အဲဒီမျက်လုံးအရောင်ကို သိတာပေါ့။ မိန်းမတွေ တအားထန်လာရင် ဖြစ်လာတဲ့အရောင်မျိုးပေါ့။ အမေ ရမ္မက်နွံထဲကို ရာနှုန်းပြည့်နစ်ပြီ။ ကျုပ်ရဲ့ ရာဂစွမ်းအားအောက်မှာ အမေ ကျရှုံးသွားရပြီ။

ကျုပ်လည်း အခြေအနေကို သဘောပေါက်တာမို့ အောက်ပိုင်းက နှဲ့ပြီးတအိအိသွင်းနေတဲ့ ဗျူဟာကို ပြောင်းလိုက်ပြီး လီဗာပြန်တင်လိုက်တယ်။ ရှိသမျှအားကုန်သုံးပြီး လဉနှစ်လုံးပါ လိုက်ကျွံဝင်သွားမလားမှတ်ရအောင် ဂိတ်ဆုံးမိုင်ကုန် လိုးပါတော့တယ်။ အမေကတော့ အီဆိမ့်နေအောင် ခံရတာပဲ။ ကျုပ်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုလည်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး အော်ညည်းတယ်။ အမေက ဒူးနှစ်ဘက်ကို ရင်ဘတ်နားရောက်အောင် မြှောက်ပေးထါးတဲ့အတွက် ဆောင့်ချက်တွေက ပိုထိပါတယ်။ ကျည်ဆန်ရထားလို အရှိန်နဲ့ထိုးခွင်းဝင်လာတဲ့ လီးရဲ့ထိပ်ဖူးကြီးက သားအိမ်ဝကို ထိုးဖြဲနေတာမို့ နာကျင်မှုကရတဲ့ ကာမအရသာကြောင့် အမေဟာ မေးကြောတွေထောင်နေအောင် အံကြိတ်ခံရင်း ဖီးတွေစွတ်တက်နေပါတယ်။

အမေ့လက်တွေကလည်း ကျုပ်ရဲ့ကျောပြင်ကို ပြုတ်တူနဲ့ညှပ်ထားသလို ကျစ်ကျစ်ပါနေအေါင် ဖက်ထားလာတယ်။ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ဘတ်ခြင်း ပြားကပ်နေအောင် ဖိမိတဲ့အတွက် အမေ့ရဲ့နို့ကြီးတွေလည်း အိပြားပြီး ဘေးဘက်ကို လျှံထွက်ကျလာတယ်။နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ရမ္မက်ချွေးစေးတွေ အိုင်ထွန်းအောင်ကို ထွက်နေပြီ။ ဒီတခါတော့ အမေလည်း တော်တော်နဲ့မပြီးဘူး။ ၁၀ မိနစ်လောက်အထိ ခံနေသေးတယ်။ကျုပ်ရဲ့ကျောပြင်ကို လက်တွေနဲ့ကုပ်ခြစ်သလိုလုပ်လာမှ အမေ တချီထပ်ပြီးတော့မှာမှန်း ရိပ်မိတယ်။ ကျုပ်လည်း မရတော့ဘူး ထွက်တော့မှာ။ အဲဒါနဲ့ အပြီးသတ် အားထပ်ဖြည့်ဖို့ အဖေ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့အောက်ကနေ ပင့်ကိုင် အိပ်ယာပေါ်မှာ ခြေဖျားထောက်အားယူပြီး ပစ်စတင်တွေ လည်သလို မနားတမ်းချက်ညီညီ ဆောင့်ပါတော့တယ်

ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း"

" အား အား အား အား "

အချက် ၂၀ လောက် မရပ်တမ်းဆောင့်အပြီးမှာတော့ တကိုယ်လုံးရှိသမျှ အကြောအချဉ်တွေ လီးထိပ်ဖျားမှာ လာစုသလို ခံစားရပြီး ပူနွေးပြစ်ခဲတဲ့ သုတ်ရေတွေ ထွက်လာပါတော့တယ်။ ဒစ်ထိပ်ကနေ မီးသတ်ပိုက်နဲ့မှုတ်ထုပ်သလို ပန်းထွက်လာတဲ့ သုတ်ရေပူတွေကို အမေ့သားအိမ်ပေါက်ဝနဲ့ တေ့ကပ်ပြီး သားအိမ်ထဲအထိ တိုက်ရိုက်ရောက်အောင် ပန်းထည့်ပါတော့တယ်။ ဒီတချီထွက်တဲ့ သုတ်ရေအားလုံး အမေ့ဝမ်းဗိုက်ထဲမှာ တစက်မကျန် အကုန်ကျန်ခဲ့အောင် ကျုပ်ဖင်ကို ရှုံ့ညှစ်ပြီး သုတ််ရေသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျုပ် လေးရက်စာစုဆောင်းထားတဲ့ သုတ်ရေတွေကျန်ပါသေးတယ်။ ရှိသမျှသုတ်ရေအားလုံး နောက်ဆုံးတစက်ကျန်တဲ့အထိ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည့်ပေးဉီးမယ်။ မိုးလင်းရင် လင်းသွားပါစေ အားပြတ်လို့ မလှုပ်နိုင်တဲ့အထိ အမေ့ကို တဝကြီးလိုးပစ်ဖို့ ကျုပ် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတယ်။

ပထမတချီမှာပဲ ကြာကြာနဲ့နာနာလေး မျှင်းဆော်လိုက်တော့ ကျုပ်လည်း အတော်မောသွားတယ်။အမေကတော့ ပေါင်နှစ်လုံးဖြဲရက်စောက်ပတ်ဟက်ပက်ကြီး ပြဲနေရင်း အသက်ရှုသံတွေရှုးရှဲနဲ့ မောနေရှာတယ်။ကျုပ်လည်း အမေ့ဘေးနားမှာ ခဏလှဲနေရာကနေ အမောပြေသွားတော့ ဒူးတုပ်ရက်ထထိုက်ပြီး အမေ့ကိုငုံ့ကြည့်တယ်။ ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ဆံပင်တွေဖွာလန်ကျဲနေပြီး အမေ့တကိုယ်လုံး ချွေးတွေရွဲနစ်နေနေတာပဲ။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ မို့ပြီးလုံးတက်နေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း အသက်ပြင်းပြင်းရှူသွင်းနေရလို့ အပေါ်ကို ကော့ပြီးမောက်ကြွနေတယ်။ခုထိပြန်မစေ့နိုင်သေးတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးရဲ့အရင်းအလယ်ဂွဆုံမှာ မဲချိတ်နေတဲ့ အမွှေးတွေဝန်းရံထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျုပ်ရဲ့လီးအဝင်အထွက်ဒဏ်ကြောင့် ပြဲဟနေဆဲဖြစ်ပြီး ကျုပ်တို့သားအမိရဲ့စောက်ရေတွေ အဖုတ်ဝကနေတဆင့် ဖင်မြောင်းကြားကဖြတ်စီးပြီး မွေ့ရာထက်မှာ အိုင်ကျနေတယ်။မီးမှိန်မှိန်အောက်မှာ အမေက မောပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျုပ်ကို မော့ကြည့်နေတာတွေ့ရတယ်။အမေ့မျက်လုံးထဲမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့အားရကျေနပ်တဲ့ အရိပ်အယောင်တွေ ရောယှက်နေတယ်။

ကျုပ်လည်း အမေ့ကိုကြည့်ရင်း သွေးသားတွေ ပြန်ဆူဝေလာတာမို့ အမေ့အပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်ယူကစ်ဆင် ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ဒီတခါတော့ လုံးဝပြောင်းလဲသွားပါပြီ။အမေက ကျုပ်ပါးစပ်ထဲကို လျှာထိုးထည့်ပြီး အားရပါးရကြီးကို ကစ်ဆင်ပြန်ပေးတော့တာ။လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျုပ်ရဲ့ကျောပြင်ကို တွယ်ဖက်လာတယ်။ကျုပ်လည်း အမေ့ပါးစပ်ထဲက သရေတွေ မကျန်တော့လောက်အောင် တဝကြီးစုပ်ယူနမ်းပြီး အားရတော့မှ ပါးနှစ်ဖက်၊လည်တိုင်၊ပခုံးနေရာအနှံ့ နမ်းရှုံ့တယ်။နို့ကြီးတွေနား မျက်နှာရောက်လာတော့ ထောင်ပြီးကော့တက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းမာခဲခဲတွေကို ကျုံ့ဝင်မတတ်စုပ်ယူတယ်။နို့လုံးကြီးတွေကိုလည်း အရင်းနားရောက်အောင် နေရာလပ်မကျန် လျှာနဲ့လိုက်လျက်ပေးလိုက်တယ်။အမေ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင် ကိုယ်သင်းနံ့ရော ချွေးနံ့တွေရော

ရောထွေးပြီး မွှေးသလားနံသလား မသိတော့ဘူး။ပါးစပ်ထဲမှာလည်း ချွေးစက်တွေကို စုပ်လျက်မိလို့ ငန်ကျိကျိဖြစ်လာတယ်။ရွံတော့မရွံပါဘူး။မရွံတဲ့အပြင် လီးပါပိုတောင်လာသေးတယ်။

အမေကတော့ သူ့နို့နှစ်မွှာကို နွားငတ်ရေကျ စုပ်ယူပြီးလျက်ပေးနေတဲ့ ကျုပ်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ဖွကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖီးတွေတက်နေတယ်။

" သား ဖိုးကျော်ရယ်....ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ သားရယ်...အင်း..အင်း"

" ပျတ် ပျတ် ပလပ် ပလပ်...ပျတ် ပျတ်"

ကျုပ်လည်း နို့စို့လို့အားရတော့ ဗိုက်သားပေါ်က ချွေးစက်တွေကို ပြောင်နေအောင်လျက်ပေးလိုက်တယ်။အောက်ကိုတဖြေးဖြေးလျှောချလာရင်းနဲ့ အမေ့ရဲ့ဗိုက်ထဲကိုဝင်မယ့်အပေါက်ဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်မိပါတော့တယ်။တွန့်လိတ်နေတဲ့ ကြွက်နားရွက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လက်နဲ့အသာဖြဲရင်း ပွင့်အာလာတဲ့ စောက်ဖုတ်သားနီရဲရဲတွေကို လျှာနဲ့အပြားလိုက်ထက်အောင် လျက်ပေးတယ်။အမေကလည်း နတ်ဝင်သလိုတုန်လာပြီး ဖင်ကြီးကို အပေါ်ကော့ပေးလာတယ်။ကျုပ်လည်း အိပ်ရာပေါ်က ကြွလာတဲ့ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းအောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ထိုးသွင်းပြီး ပြန်ကျမသွားအောင် ဖမ်းထိန်းထားရင်း လျှာကိုစောက်ဖုတ်ဝထဲ ရသလောက် ခိုးသွင်းပြီး အမုန်းလျက်ပေးတော့တာပဲ။

" အား...အား....ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ...

အား..အား...ကောင်းတယ်"

ဟော ကောင်းတယ်ဆိုပါလား။ပါးစပ်က ကောင်းတယ်ပြောသလို လျက်ပေးနေရင်းနဲ့ကို အဖုတ်အတွင်းထဲက စောက်ရေတွေက စိမ့်ကျလာနေသေးတာ။ကျုပ်ရဲ့ပါးစပ်တခုလုံးလည်း စောက်ရေအသစ်တွေရော အဟောင်းတွေရော ချွေးစက်တွေရော ဗလပွပေလာတဲ့အပြင် နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာလည်း အမေ့စောက်ဖုတ်မွှေး လိမ်ကောက်ကောက်သုံးပင်လေးပင်လောက်ပါ ကပ်ငြိနေတယ်။

ကျုပ်လည်း အောက်ကငပဲက အရမ်းတောင်လာနေပြီဆိုတော့ ဘာဂျာမှုတ်တာကိုရပ်ပြီး အမေ့ကို ဒုတိယအချီလိုးဖို့ ဟန်ပြင်တယ်။ကားပေးထားတဲ့ အမေ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း အကြောတွေပေါ်လာတဲ့အထိ တောင်မာလာတဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပြီး အမေ့ရဲ့အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ဒစ်ထိပ်မြုပ်ရုံလေး တေ့ထိုးလေးထိုးထားပြီးမှ အမေ့မျက်နှာပေါ်ကို ငုံ့မိုးကြည့်ရင်း မေးလိုက်တယ်။

" အမေ ကျုပ်ကို ချစ်လား...."

" ဟာ...ဘာမှ လာမမေးနဲ့...လုပ်မှာသာ

လုပ်စမ်းပါ"

ခံကလည်းခံချင် ရှက်ကလည်းရှက်နေသေးတာ။ဒါပေမယ့် အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ရိုးသားပါတယ်။ဒစ်ထိပ်ဝင်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးတံကို အဖုတ်က စုပ်မြိုနိုင်အောင် ကျုပ်အောက်ပိုင်းကို ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ညှပ်ပြီး ဆွဲယူလာတယ်။ကျုပ်ကလည်း ဘယ်ရမလဲ ခါးကိုရှိုက်ထားပြီး လီးထပ်မဝင်သွားအောင် ပြန်ထိန်းထားလိုက်တယ်။

" မရဘူးလေဗျာ...ကျုပ်ကို ချစ်တယ်လို့

ပြောမှ ဆက်လုပ်မှာ...အမေ့ကို အတင်းအဓမ္မ

မလုပ်တော့ဘူးလို့ ပြောပြီးပြီလေ..."

အမေက အကြံအိုက်သွားပြီး ကျုပ်ကို မျက်လုံးကလယ်နဲ့ မော့ကြည့်တယ်။အဖုတ်ဝကို ဒစ်ထိပ် ဝင်နေတာတောင် ရှက်နေသေးတယ်။ဆယ်စက္ကန့်လောက်ကြာပြီးမှ အမေက တိုးတိုးလေးပြန်ဖြေပါတယ်။

" အင်း.....ချစ်တယ်..အား..."

ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားသံဆုံးတာနဲ့ ကျုပ်လည်း လီးတံတချောင်းလုံးကို အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်သွင်းချလိုက်တယ်။အမေကလည်း ရုတ်တရက်ဆောင့်ထိုးခံလိုက်ရတာမို့ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ညည်းငြူရင်း လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျုပ်ရဲ့ကျောပြင်ကိုကုတ်ခြစ်ပြီး ဖက်လာတယ်။ကျုပ်ရဲ့အောက်ပိုင်းကိုလည်း သူ့ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်နဲ့ကြက်ခြေခတ် သိုင်းခွရင်း အားယူလာတယ်။ကျုပ်လည်း ဒီတခါ အပေးအယူမျှမျှလိုးရတာမို့ အတင်းအမြန်မလုပ်တော့ဘဲ တချောင်းလုံးမြုတ်သွားရင် အသာလေးပြန်ထုတ်လိုက် တရစ်ချင်း အရသာခံပြီးမျှင်းသွင်းလိုက် လီးကိုတဆုံးထည့်ပြီး အထဲမှာအနှံ့ထိအောင် နဲ့ပြီးမွှေပေးလိုက်နဲ့ ဖီလင်ယူပြီးလိုးပေးပါတော့တယ်။

ခုတင်ခေါင်းရင်းကနာရီက မနက်၃နာရီခွဲပြီလို့ ညွှန်ပြနေတယ်။ခုတင်ပေါ်က လူသားနှစ်ယောက်ကတော့ ရမ္မက်မီးတွေကျွမ်းလောင်ရင်း အချိန်နာရီတွေကို မေ့နေကြတယ်။အိပ်ခန်းလေးတခုလုံးလည်း ကုတင်လှုပ်ခါသံတကျွိကျွိ အသားစိုင်ခြင်းရိုက်ခတ်ဖိမိသံတဖန်းဖန်း ရမ္မက်ဇောလွှမ်းတဲ့ အသက်ရှုသံ ညည်းတွားသံတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတယ်။

" ဟင်း...ဟင်း....အမေ....အမေ..."

" အား...အား...အ....အ...ဖြေးဖြေး"

ကျုပ် အမေ့ကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့တညလုံး မနားတမ်းဖြုတ်လာခဲ့တာ မနက်၃နာရီကျော်ခဲ့ပြီ။ဘယ်နှချီရှိပြီမှန်း ကျုပ်လည်း မရေနိုင်တော့ပေမယ့် သေချာတာက ကျုပ်ရဲ့စံချိန် ၄ ချီတော့ ကျော်ခဲ့ပြီဆိုတာ သေချာတယ်။တချီပြီးတိုင်းလည်း ရှိသမျှသုတ်ရေတွေ တစက်မှမကျန်အောင် ပန်းထည့်လိုက်ခဲ့ပြီလို့ ထင်ရပေမယ့် ဆယ်မိနစ်မကြာပါဘူး လီးက ပြန်မာလာခဲ့ပြီး နောက်တချီဆက်လိုးမိတာပဲ။ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်လည်း အံ့သြနေမိတယ်။

အမေကလည်း အမေဘဲဗျ။တချီအလိုးခံရပြီးတိုင်း အရုပ်ကြိုးပြတ်ဖြစ်သွားပေမယ့် ခဏနေ အဖုတ်ထဲလီးပြန်ဝင်လာတာနဲ့ စိတ်တွေပြန်ထလာပြီး ဖြဲကားခံပေးတော့တာပဲ။အမေ့ခန္ဓာတခုလုံးလည်း ဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့်နဲ့ တခုတင်လုံးနှံ့အောင် လူးလွန့်လုပ်ခံထားရတော့ မွေ့ရာတခုလုံးလည်း ပြားအိချိုင့်ခွက်နေပြီ။ခုလည်း အမေ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုပူး ခြေထောက်မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ခုတင်အစွန်းမှာ ဖင်ဆုံကြီးမှေးထားရင်း ပြူထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ကျုပ်က ကုတင်ဘေးက မတ်တပ်ရပ်လျက်နဲ့ အားကုန်ထောင်းပေးနေတာပဲ။ဒီလုပ်နည်းက ပိုထိတယ်ထင်တာပဲ။ အမေလည်း အတော်ကိုမြော့နေပါပြီ။ကျုပ်ပခုံးနှစ်ဖက်ပေါ် ထမ်းတင်ထားတဲ့ခြေနှစ်ချောင်းက အားလျော့ပြီး ပြုတ်ကျမလိုဖြစ်နေလို့ လက်နဲ့ဖမ်းကိုင်ထားရတယ်။ခြေထောက်ကို ၉၀ဒီဂရီမိုးမျှော်ထောင်ပေးထားရလို့ အဖုတ်ကြီးကို ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အမေ့ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ကျုပ်ပေါင်ရင်း ရိုက်မိသံက တဗြန်းဗြန်းနဲ့ အားရလိုက်တာ။

" သား....အ...အ...ပြီးပေးပါတော့

အမေ ...အ....အ... အမေ အရမ်း

ပင်ပန်းနေပြီ....အား...အား"

ညည်းသံကြားကနေ လေသံယဲ့ယဲ့နဲ့ အဲလိုပြောလာတော့မှ ဒီတချီဟာ နောက်ဘိတ်ဆုံးပွဲသိမ်းရမယ်လို့ ကျုပ် သိလိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ လက်နှစ်ဖက်က အမေ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း အမေ့ခြေထောက်တွေကို နောက်ဘက်တွန်းတင်လိုက်တော့ အဖုတ်ကြီးက ဘေးစောင်းအနေအထားကနေ အပေါ်ဘက်ကို ရောက်လာတယ်။ကျုပ်လည်း ခြေဖျားထောက် အပေါ်ကအားယူပြီး အမေ့အဖုတ်ထဲကို မောင်းထောင်းသလို ဆောင့်ချပါတော့တယ်။ အမေကတော့ ခါးကိုကွေးရင်း ပိကျလာတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကြီးရဲ့ဖိအားဒဏ်ရော သူ့စောက်ဖုတ်ရဲ့အတွင်းအကျဆုံးနေရာအထိ ဒုတ်ဒုတ်ထိအောင်ထိုးခွင်းနေတဲ့ လီးအဝင်အထွက်ဒဏ်ကိုရော ပေါင်းခံစားနေရပြီး မျက်ဖြူစိုက်မတတ် ဖီးတက်နေရပြီ။ကျုပ်လည်း အချက်၃၀လောက် မနားတမ်းဆောင့်လိုးပစ်ပြီး သုတ်ရေပူတွေကို အမေ့သားအိမ်ထဲရောက်အောင် ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ လီးကိုအရင်းထိ ဖိကပ်ထားပြီး ထွက်လို့မကုန်သေးတဲ့ သုတ်ရေလက်ကျန်တွေကို အကုန်အစင်အမေ့ဗိုက်ထဲ ကျန်နေခဲ့အောင် ညှစ်သွင်းပေးလိုက်တယ်။

ဒီတခါတော့ ကျုပ်လည်း တကယ်ကုန်သွားပြီလေ။ မကုန်ခံနိုင်ရိုးလား။ငါးမိနစ်ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ နားပြီး တညလုံး ဝက်ဝက်ကွဲအောင် လိုးလိုက်ရတာပဲ။သက်လုံရော သုတ်ရေရော ရာဂစိတ်ရော ဒီညအဖို့ တကယ်ကုန်သွားခဲ့ရပြီ။အမေ့ခင်မျာလည်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းတောင် ပြန်ဆွဲမတင်နိုင်ဘဲ ခုတင်စောင်းမှာတွဲလဲကြီးချပြီး မလှုပ်နိင်တော့ဘဲ မြော့သွားတော့တယ်။ကျုပ်လည်း သနားလာတာနဲ့ ခုတင်အလယ်ရောက်အောင် ပွေ့တင်ပြီး စောင်ခြုံပေးလိုက်တယ်။အမေကတော့ မျက်လုံးတောင် မပွင့်တော့ဘဲ လေသံရွရွလေးနဲ့ မပီမသစကားတွေ ပြောရင်းမှိန်းနေတော့တာ။ကျုပ်လည်း အဖေမရှိတုန်း လွတ်လပ်ရေးရတာမို့ အခန်းပြန်မအိပ်တော့ဘဲ အမေ့နားမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့တယ်။

မနက်လင်းတော့ ၉ နာရီကျော်မှနိုးတယ်။ခါတိုင်းဆို သောစောနိုးနေတတ်တဲ့ အမေက မနိုးသေးဘူး။ကျုပ်ဘေးမှ ကွေးကွေးလေး အိပ်ပျော်နေတယ်။ကျုပ်ကို ကျောပေးရက်အိပ်နေပြီး စောင်ကလည်း ကွာကျနေတော့ ကျောပြောင်ဖင်ပြောင်ဖြစ်နေတယ်။မနက်ခင်းအလင်းနဲ့ အမေ့ရဲ့နောက်ပိုင်းဗလာ အလှကို အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့ ငပဲက ဒေါင်ကနဲ ထလာပြန်ရော။အဲဒါနဲ့ အမေ့နောက်ဘက်ကနေ ဘေးတစောင်းနေရာယူရင်း အပေါ်ဘက်ခြေထောက်ကို တံကောက်ကွေးကနေကိုင်ပြီး ရှေ့ဘက်ကို တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။အဲဒီတော့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်ခြမ်းကြားကနေ စောက်ဖုတ်ကြီး ပြူထွက်လာတာနဲ့ တောင်နေတဲ့လီးထိပ်ကို လက်နဲ့ဖမ်းကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဝကို တပ်လိုက်တယ်။

လက်တဘက်က အမေ့ရဲ့ခါးကိုကိုင်အားယူပြီး လီးကို ဖြေးဖြေးချင်းလေးပဲညှောင့်ပြီး သွင်းပေးတယ်။အမေက အိပ်ပျော်နေတော့ စောက်ရေမထွက်တော့ ချောဆီတော့ နည်းတာပေါ့။ဒါပေမယ့် လီးတဝက်လောက်ဝင်သွားတော့ အမေနိုးလာပြီး အင်းအင်းနဲ့ အသံထွက်လာတယ်။ပထမတော့ အိပ်မက်မက်နေသလား ကြောင်တက်တက်ဖြစ်နေပြီး နောက်မှ အိပ်ရာမနိုးခင် သူ့ကို ကျုပ်ကပ်လိုးနေမှန်း သိသွားတော့ ဖင်ကိုနောက်ပစ်ပေးလာတယ်။ပေါင်ကိုလည်း ထပ်ဖြဲဟပေးလိုက်တော့ လီးအဝင်အထွက် ပိုချောမွေ့လာတယ်။စောက်ရေတွေကလည်း ယိုစိမ့်ကျလာပြီလေ။

" ဖိုးကျော်ရေ...နင် မမောသေးဘူးလား...

ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ...ငါတော့ ခေါင်းတွေကို

ကိုက်နေတာပဲ.."

" မမောသေးဘူး....အဖေ ပြန်မလာမချင်း

အမေ့ကို အဝလိုးမှာ...."

နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာအောင် ဆွဲလိုးပေးပြီးမှ အမေ့အဖုတ်ထဲကို သုတ်ရေတွေ တဖြောဖြောပန်းထည့်ရင်း ပြီးလိုက်တယ်။ပြီးပေမယ့် လက်ကတော့ အမေ့ကိုနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပေးပြီး နို့ကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း လီးကိုအဖုတ်ထဲမှာပဲ စိမ်ထားလိုက်တယ်။

" ဟယ်တော်...၉ နာရီတောင် ကျော်နေပြီ...

စျေးသွားနောက်ကျပြီ...မဖြစ်ဘူး...ဖယ်..

ဖယ်...ရေချိုးတော့မယ် "

" မသွားပါနဲ့ အမေရာ...ရှိတာနဲ့စားမယ်...

ဒီအတိုင်းလေး နှပ်နေရအောင်"

" ဖယ်စမ်းပါ...ငါ့တကိုယ်လုံး ညစ်ပတ်

နံစော်နေပြီ....ရေချိုးမှဖြစ်မယ်..."

အမေက ပြာပြာသလဲနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်တယ်။ကျုပ်လည်း ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်နဲ့ပဲ ရေချိုးခန်းထဲလိုက်ဝင်ပြီး မျက်နှာသစ်နေတဲ့ အမေ့ကို နောက်ကနေ သိမ်းဖက်လိုက်တယ်။အမေက ရုန်းကန်ငြူစူနေတဲ့ကြားက ထဘီရင်လျားကို မရမကဆွဲချွတ်ချပြီး မတ်တပ်ရက်လျက်ပုံစံနဲ့ဘဲ အမေ့ကို တချီထပ်ဖြုတ်လိုက်ပြန်တယ်။အမေလည်း အမောပြေတော့မှ ကျုပ်ကိုဆဲဆိုတွန်းထုတ်ပြီး ရေဆက်ချိုးပါတယ်။

ရေချိုးပြီးလို့ စျေးသွားဖို့ပြင်နေတဲ့အချိန် ကျုပ်က အငတ်မပြေသေးဘဲ ပွတ်သီးပွတ်သပ်သွားလုပ်နေသေးတယ်။

" ဖိုးကျော်ရေ တော်ပါတော့...ဒီနေ့ ငါလည်း

စျေးကို ရောက်ပါဦးမလား"

မသွားတော့နဲ့လို့ ဘာမှစားစရာ မရှိလည်း

တနေကုန် အမေ့ကိုပဲ စားမယ်"

ငရဲအိုးဇောက်ထိုးကျမယ့် ကောင်လေး..."

စျေးသွားဖို့ အိမ်အပေါက်ဝရောက် တံခါးမခွင့်မှာ ကျုပ်က အမေ့ကိုဆွဲဖက်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တယ်။အမေကလည်း ပထမတော့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းလွှတ်ပေမယ့် နောက်ပိုင်းပြန်ပြီး နမ်းပါတယ်။ကျုပ်လည်း လက်ကအငြိမ်မနေဘဲ အမေ့ဖင်ကြီးတွေကို ထဘီသားပျော့ပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်ပေးတော့မှ အမေက တအားရုန်းပြီး လူချင်းခွာတယ်။

" ကဲ ကိုယ်တော်လေး...တော်လောက်ပြီနော်

စျေးကပြန်လာမှပဲ သဘောရှိ..ဟုတ်ပြီလား"

" ဟား ဟား ဘာသဘောရှိလဲ...ရှင်းအောင်

ပြောပါ အမေရ..."

နင် လုပ်ချင်သလိုလုပ်တော့လို့ ပြောတာ"

ကျုပ်လည်း အမေ့လက်ကိုဖမ်းဆွဲရင်း မျက်လုံးချင်းဆုံအောင် ကြည့်လိုက်ပြီး ထပ်မေးတယ်။

" လုပ်ချင်သလိုလုပ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်က

ဟောဒီ ဒေါ်ရင်ရင်မေဆိုတဲ့ အကိတ်ကြီးကို

သားလိမ္မာလေးမောင်ဖိုးကျော်က စိတ်ကြိုက်

လိုးပါဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပေါ့ ဟုတ်လား"

အမေပါးမှာ ရှက်သွေးတွေဖြန်းသွားပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ပြီးတော့မှ တံခါးကိုတွန်းဖွင့်ပြီး ခြံထဲကနေ ခပ်သော့သော့လေး ထွက်သွားတယ်။ကျုပ်လည်း ထဘီသားပျော့ပျော့အောက်က တလုံးဆင်းတလုံးတက် ရမ်းခါသွားတဲ့ အမေ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို မျက်စိတဆုံးလိုက်ကြည့်ရင်း ဒီဖင်ကြီးတွေမပြုတ်မချင်း လိုးမယ့်ပလန်တွေကို စိတ်ထဲမှာရေးဆွဲနေမိတော့တယ်။အဖေ ရန်ကုန်မှာရှိနေတဲ့သုံးရက်ဆိုတဲ့အချိန်က ကျုပ်အတွက် နိဗ္ဗာန်ပါပဲ ကာမနိဗ္ဗာန်ပေါ့ဗျာ။အမေ့ကို ရမ္မက်နွံထဲကို ပိုနစ်သထက်နစ်လာအောင် ကျုပ်ရဲ့ရာဂနှောင်ကြိုးတွေနဲ့ ချုပ်နှောင်ဆွဲခေါ်ဖို့ နေ့ရောညပါ အစွမ်းကုန်ကြိုးစားရပါတယ်။ထမင်းချက်ချိန် အိမ်မှုကိစ္စလုပ်ချိန် ဘုရားရှိခိုးချိန်နဲ့ ညဘက်အိပ်ချိန်နည်းနည်းကလွဲပြီး ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာ အချိန်ပြည့်နီးပါး အမေ့ကို နည်းပေါင်းစုံနဲ့ဖြုတ်နေမိပါတယ်။

အမေကလည်း ရာဂစိတ်နဲ့မိခင်စိတ် လွန်ဆွဲနေသလို တခါတလေ တွေ့ရတယ်။ကျုပ်နဲ့မီးကုန်ယမ်းကုန် တချီလောက်လိုးပြီးရင် ငူငူငိုင်ငိုင်ဖြစ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ပါးစပ်ကလည်း ငါတော့ပြင်မရတဲ့အမှား မှားမိပြီလို့ ပြောနေတယ်။အဲလိုအတွေးတွေ များများဝင်ရင် အမေသွေးပြန်အေးသွားမှာစိုးလို့ ကျုပ်လည်း အမေငိုင်နေပြီဆိုရင် ပွတ်သီးပွတ်သပ်နဲ့ ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက် လည်ပင်းနမ်းလိုက် နို့လုံးကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးလိုက် အဖုတ်ကိုနှိုက်လိုက်နဲ့ ကပ်နှုးပေးလိုက်တော့ နောင်တစိတ်တွေလွင့်ပျယ်ပြီး တဟင်းဟင်းအသံတွေပေး ဆားငန်ရေအိုင်ထဲကို ပြန်မြုတ်သွားရတာပဲ။

" ကိုယ့်အမေအရင်းကို ဒီလိုစိတ်တွေ ဘယ်အရွယ်ကများ ဝင်နေလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း.."

" အမှန်ပြောရရင် ငယ်ငယ်က အမေ ကျုပ်ကို ရေချိုးပေးကတည်းက ရေစိုထဘီနဲ့အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းအလှတွေကို အနီးကပ်မြင်ရတော့ ချစ်စိတ်တွေ ဝင်လာမိတာပဲ အဟိ..."

" အော် ထင်တော့ထင်သား....ဒါကြောင့် ရေချိုးပေးရင် သားရဲ့ရွှေပန်းလေးက ထောင်နေတာကိုး"

" ဟာ အဲဒါဆို အမေလည်း အဲဒီကတည်းက သိနေခဲ့တာပေါ့..."

" သိဆို လူပျိုပေါက်စ စိတ်ကစားကာစဆိုတော့ မိန်းမမြင်ရင် အဲဒီလိုဖြစ်တာပဲလို့ တွေးမိတာလေ.

အခုချိန်အထိ အဲဒီစိတ်ကြီး မပျောက်ဘဲ မအေကို ကြံနေမှန်းတော့ ဘယ်သိမလဲ..."

" နှစ်ပေါင်းများစွာ စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ အချစ်ပါဗျာ..

သား အမေ့ကို မှန်းပြီးဂွင်းတိုက်ခဲ့တဲ့ အကြိမ်ပေါင်းရေတောင် မရေနိုင်ဘူး...

" ဟယ် တော်ပြီ တော်ပြီ...နားရှက်စရာတွေ..

ဒီကောင်လေးဟာ ပါးစပ်ကြမ်းလိုက်တာ"

" ပြောရဉီးမယ်...ဒီလောက်အထိ အချစ်နယ်ကျွံပြီးတာကို သားတို့ ဖိုးကျော်တို့ မခေါ်တော့နဲ့...ကျုပ်လည်း အမေ့ကို အမေလို့ မခေါ်တော့ဘူး ဘယ့်နှယ်လဲ..."

" ဟဲ့ ဘာကြီးပဲဖြစ်ခဲ့ခဲ့ သားအမိက သားအမိပဲလေ...ငါ့သားကို သားလို့ မခေါ်လို့ ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ...နင်ကလည်း ငါ့ကိုအမေလို့ မခေါ်လို့ ဘယ်လိုခေါ်မလဲ..."

" မောင် လို့ခေါ်ဗျာ...ကျုပ်ကလည်း အမေ့ကို မမလို့ ခေါ်မယ်..."

" ပေါက်တီးပေါက်ရှာတွေ...ဘယ့်နှယ် မမတွေ မောင်တွေလဲ...ငါ မခေါ်တတ်ပါဘူး...."

" မခေါ်တတ်ရင် ခေါ်တတ်အောင် လုပ်ပြမယ်"

" အမေ့....ဘာလုပ်တာလဲ..."

ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ အမေ့ကိုတကိုယ်လုံး ပွေ့ချီလိုက်တယ်...အရမ်းကိတ်တဲ့ အမိုက်စားဘော်ဒီကြီးက ကျုပ်လက်ထဲမှာ တထွေးကြီးပဲ အားရလိုက်တာ။ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ စကားပြောနေရာကနေ အမေ့ကို ပွေ့ချီပြီး အမေနဲ့အဖေတို့အိပ်ခန်းထဲကို သယ်လာခဲ့တယ်။

" ဟဲ့...ဘာလုပ်ဉီးမလို့လဲ... ညနေစာစားဖို့ ပြင်ရဉီးမယ်...ဒီကောင်လေးဟာ"

" လာပြန်ပြီလား ဒီကောင်လေး..."

" လွှတ်စမ်းပါ... ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ"

" လိုးမလို့...လိုးမလို့...ဟောဒီပါးစပ်က မောင်လို့ မခေါ်မချင်း ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် လိုးမှာ."

အမေ့ကို ကုတင်ပေါ်လှန်တင်လိုက်တော့ ရုန်းကန်ပါသေးတယ်။ဒါပေမယ့် ရုန်းတယ်ဆိုတာပါးပါးလေးပါ။ကျုပ်က အမေ့ကို အင်္ကျီတောင်မချွတ်တော့ဘဲ ထဘီကိုပဲ ဗိုက်ပေါ်ထိရောက်အောင်လှန်တင်လိုက်တယ်။ရုန်းနေသေးတဲ့ ခြေတဖက်ကို ဒူးနဲ့ဖိထားရင်း လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ထိန်းထားရင်း အဖုတ်ထဲကို လီးတဆုံးသွင်းချလိုက်တယ်။လီးဝင်သွားတာနဲ့ အမေ့ရဲ့ ရုန်းကန်မှုတွေအားပျော့သွားပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ကျုပ်လည်း ပေါင်တလုံးကို ပခုံးမှာတင်ရင်းနဲ့ မတ်တပ်ရပ်လျက် အားကုန်ဆောင့်ပြီး လိုးပါတော့တယ်။

ဆီးခုံချင်းရိုက်မိသံတဖြောင်းဖြောင်း နဲ့ ကုတင်ကြီးတခုလုံး တဂျွိဂျွိလှုပ်ခါနေအောင် အားရပါးရကြီး ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။အဖုတ်ကိုဆွမနေဘဲ ချက်ချင်းကြီး အစိမ်းလိုးခံလိုက်ရလို့ အမေ့ခင်မျာ ကော့တက်နေအောင် ခံစားနေရတယ်။ကျုပ်လည်း ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်လာရင် အားလျှော့ပြီး မျှင်းလိုးလိုက် တအောင့်နေရင် အရှိန်တင်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်နဲ့ စိမ်ပြေနပြေလိုးပေးလိုက်တာ မိနစ် ၄၀ လောက်အထိ မပြီးသေးဘူး။အမေကတော့ ဆတ်ကနဲ တုန်တုန်ပြီးပြီးသွားတာ ၃ ခါရှိနေပြီ။ ၄၅ မိနစ်အရောက်မှာတော့ အမေက ညည်းသံတဝက်နဲ့ ပြောလာပါတော့တယ်။

" အင့်...အင့်...ပြီးပေးတော့...အ..အ"

" မောင်ရေ ပြီးပေးတော့လို့ ပြော...မပြောရင် ညအထိ လီးမချွတ်ပဲ ဆက်လိုးမှာ..."

" အ..အ..မောင်..မောင်..ပြီးပေး..."

" အား...ကောင်းတယ်ကွ...မမကိုချစ်တယ်...မမ အဖုတ်ကြီးကို စွဲနေပြီ...ပြီးပေးမယ်...လရေတွေ ပန်းပေးမယ်..ရော့..ရော့.."

ပြောပြောဆိုဆို အချက် ၂၀ လောက် မြန်မြန်ဆောင့်ရင်း ဂွေးအုတွေပါကျွံဝင်မတတ် လီးကို ကပ်ဖိသွင်းရင်း အမေ့ထဲကို ကျုပ်ရဲ့သုတ်ရေပူတွေ တဗြင်းဗြင်းပန်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။

အမေ့ကို အရှက်ကုန်အောင်လုပ်မယ့် ကျုပ်ရဲ့အစီအစဉ် နောက်တဆင့်အောင်မြင်ခဲ့ပါပြီ။

မမ..မမကို မောင်ပထမဆုံးတက်လုပ်တုန်းက ဆေးသောက်ထားလို့ တကယ်အိပ်နေတာလား...မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား.."

" ပထမတော့ တကယ်အိပ်ပျော်နေတာပါ..ဒါပေမယ့် သူ့ဟာကြီးဝင်လာတော့ နိုးလာရာတာပေါ့..ရင်ခေါင်းထဲအထိ ထိုးဝင်လာသလို အရမ်းအောင့်တာပဲ..."

" မမကို လုပ်နေတာ မောင်လို့ သိလိုက်လား...အဖေလို့ ထင်နေသေးလား.."

" မထင်ပါဘူး...ပစ္စည်းချင်းက အကွာကြီးပဲ..ဟိုကဖြင့် ပစ္စည်းသေးတော့ လုပ်လို့လုပ်မှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး...သူ့ဟာကြီးက ဘာလို့ ဒီလောက်ထွားနေလဲ မသိပါဘူး..."

" မထူးဆန်းဘူးလားဟင်..မောင် ငယ်ငယ်တုန်းက မမ မြင်ဖူးတဲ့ ရွှေပန်းသေးသေးလေးက လုံးပတ်ထွားထွားကြီးနဲ့ စံချိန်မီငပဲကြီးဖြစ်နေပြီနော်.."

တချီပြီးလို့ ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်အနားယူနေတုန်း စကားတွတ်ထိုးနေကြတာပါ။ခါတိုင်းလို ညအိပ်မီးမှိန်မှိန်လေးထွန်းမနေဘဲ မျက်နှာကြက်မီး ဖွင့်ထားလိုက်တော့ မီးရောင်ဖွေးဖွေးအောက်မှာ အမေ့ရဲ့နို့ကြီးတွေက ဝင်းမှည့်နေတာပဲ။ကျုပ် အားပါးတရစို့ထားလို့ မာခဲနေတဲ့နို့သီးခေါင်းတွေက သားရေတွေနဲ့စိုရွှဲလို့။ငပဲအကြောင်းပြောနေရင်း အမေ့လက်ကို ဖတ်ကနဲဆွဲပြီး ကျုပ်ရဲ့ငပဲကြီးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ကျုပ်တို့နစ်ယောက်ရဲ့အရည်တွေ ပေကျံပြီးစေးကပ်နေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးကြီးကို အမေက မရဲတရဲကိုင်တယ်။

" ကိုင်စမ်းပါဗျာ... မြွေမဟုတ်ပါဘူး...မမရဲ့အထဲကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဝင်ထွက်ပြီး အချစ်ရေတွေ ထိုးသွင်းပေးနေတဲ့ မိတ်ဆွေကြီးပါ...ဘာတွေ ကြောက်နေတာလဲ..."

" အမလေး...ဒါမျိုးကျ တတ်လိုက်တာ.."

အမေက မဲ့ပြုံးပြုံးရင်း လီးကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကို လုံးပတ်လုံးအုပ်မိအောင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ဂွင်းစထုပေးပါတော့တယ်။ဒီသုံးရက်အတွင်းမှာ အမေ့ကို ကျုပ်တတ်ထားသမျှ ကာမပညာတွေ အကုန်နီးပါး လက်ထပ်သင်ပေးလိုက်ပြီ။အခုဆို ကောင်းကောင်းဂွင်းထုတတ်လာပြီ၊ဒေါ့ဂီဆွဲရင်လည်း အောက်ကနေ နေရာယူတတ်လာပြီ၊ကစ်ဆင်ဆွဲရင်လည်း ပညာပါလာပြီ။ကျုပ်ကလည်း လိုးနည်းတွေပုံစံမထပ်အောင် တတ်သမျှမှတ်သမျှကြားဖူးသမျှ ကိုင်နည်းပေါင်းစုံတွေနဲ့ နေ့ရာညပါ ဖြုတ်ပေးနေတာကိုး။လီးလည်း လုံးဝထောင်မလာတော့ဘဲ ပျော့ခွေသွားမှပဲ အမေ့ကို အနားပေးပြီး အိပ်ကြတယ်။

နက်ဖြန်ဆို အဖေပြန်လာတော့မှာမို့ ဒီညက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကြုံးရမယ့်နောက်ဆုံးညအနေနဲ့ ညဦးပိုင်းရှစ်နာရီလောက်ကတည်းက ကုတင်ပေါ် ရောက်နေကြပြီ။မီးမပိတ်ဘဲ ရှိသမျှမီးတွေ လင်းထိန်နေအောင် ဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ညနေစာစားတုန်းက ကြက်ဥတွေ အစိမ်းခေါက်သောက်နေတော့ အမေက အံ့သြနေတယ်။

" ဟယ်...ထမင်းမစားဘူးလား...ဘာလို့

အစိမ်းလိုက်သောက်နေတာလဲ..မညှီဘူးလား"

" ဟီ ဟိ ညှီလည်း ဇွတ်မှိတ်သောက်ရမှာပဲ...

ကြက်ဉစိမ်းသောက်မှ တညလုံး အားကောင်းကောင်းနဲ့ မနားတမ်းလိုးနိုင်မှာလေ..."
" အကြံကြီးလိုက်တာ...တညလုံးတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့...မနက်မထနိုင်လို့ နင့်အဖေအလာနဲ့ ပက်ပင်းတိုးနေကြမယ်..."

အို အဖေ့ကားက ညနေမှဝင်မှာပါဗျာ...သူ ပြန်လာရင် အိပ်ခန်းထဲဝင်အိပ်မလား..ရှေ့မှာပဲ အိပ်မလား မသေချာဘူးလေ...အဲဒါဆိုရင် ဒီကကောင်က ငတ်ဉီးမှာ...သေချာတဲ့ဒီညမှာပဲ ဟောဒီအဖုတ်ကြီးကို မိုးလင်းတဲ့အထိ မနားတမ်း ထောင်းပေးဉီးမှာ..."

" ဟယ်...ငါတော့ သေတော့မှာပဲ...မအေကို

မသနားဘူးလား...ဒီကအသက် ၄၅ နှစ်ရှိနေပြီ..အခုလည်း နေ့ခင်းဘက်မအိပ်ရ ညဆိုလည်း မအိပ်ရတာ သုံးရက်ဆက်နေပြီ...လူလည်းသေရုံပဲ ရှိတော့တယ်..."

အသက်နဲ့အဝေးကြီးပါဗျာ...အဲဒီအိပ်ရေးပျက်တာတွေ ပင်ပန်းတာတွေ နွမ်းတာတွေ အကုန်လွင့်စင်သွားအောင် လောကနိဗ္ဗာန်ကို ပို့ပေးမှာ..."

တအိမ်လုံးသားအမိနှစ်ယောက်ပဲရှိတာ..ပြီးတော့ ဘေးအိမ်တွေနဲ့လည်းဝေးပြီး ခြံကကျယ်ဆိုတော့ တကယ့်ကို လွတ်လပ်စွာလိုးရတာပဲဗျို့။တဖုန်းဖုန်း တဖောင်းဖောင်း ဆောင့်သံတွေ၊အမေ့ရဲ့အော်ညည်းသံတွေက တအိမ်လုံးညံနေတာပဲ။ချွေးသံတရဲရဲနဲ့ ကာမပင်လယ်မှာ လက်ပစ်ကူးနေသူ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ကတော့ နာရီကိုတောင် မကြည့်မိဘဲ မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးနေကြပါပြီ။သွေးသားအရင်း သားအမိချင်းချင်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး လိုးနေရတဲ့အတွက် ကာမဆိပ်တွေကလည်း ငယ်ထိပ်ရောက်တဲ့အထိ ပြင်းနေပြီ။

ဘယ်နှချီမှန်းမရေနိုင်အောင် စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးပစ်လိုက်တာ နာရီမော့ကြည့်မိတော့ မနက် ၄ နာရီခွဲနေပြီ။မနက်မထနိုင်မှာစိုးလို့ ကျုပ်လည်း စိတ်လျှော့ပြီး နောက်ဆုံးအချီကို အားအကုန်ထည့်ပြီး မိုင်ကုန်တင်လိုးပါတော့တယ်။ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းလွန်းတော့ အမေလည်းကော့တက်ပြီး ခုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ပြားကပ်နေပြီး တအင့်အင့်နဲ့ လိုးခံနေရတယ်။စောင်တွေလည်း အောက်ကိုလွင့်ကျလို့၊ ခေါင်းအုံးတွေကလည်း ခြေရင်းရောက်ကုန်ပြီ။အိပ်ရာခင်းတခုလုံးလည်း သုတ်ရေတွေပေကျံပြီး အနံ့တွေ ထောင်းထောင်းထလို့။အမေလည်း ခပ်ယဲ့ယဲ့ပဲ အော်နိုင်တော့တယ်။

" အား...ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်..

ပြီးတော့မယ်...ငါလိုးမ စောက်ဖုတ်ကြီး...
အင့်..အင့်..."

" ဖောင်း..ဖောင်း...ဖွတ်..ဖွတ်..."

" အ...အ...အ..မောင်....အ.."

နောက်ဆုံးအချီမှာ လက်ကျန်ရှိသမျှ သုတ်ရေတွေအကုန်ပန်းထည့်ပေးလိုက်တာ တကိုယ်လုံးရှိသမျှ အကြောတွေ ဖျဉ်းကနဲဖြစ်သွားတယ်။အမေ့သားအိမ်ထဲမှာလည်း ကျုပ်သုတ်ရေတွေ ပြည့်ရုံမကလျှံထွက်ပြီး မွေးလမ်းကြောင်းထဲကနေတဆင့် အဖုတ်အပြင်ထိ ပြန်ထွက်ကျလာတဲ့အထိပဲ။လီးပျော့သွားတော့မှအဖုတ်ကဖြုတ်ပြီး နှစ်ယောက်သား ကစ်ဆင်ဆွဲပြီးမှ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

မနက်ရောက်တော့ အမေက အရင်နိုးတယ်။ရေချိုးပြီး စျေးသွားတယ်။ပြန်လာမှ ကျုပ်ကိုနှိုးပြီး စောင်တွေ၊အိပ်ရာခင်းတွေ လျှော်ကြတယ်။မလျှော်လို့ မရဘူးလေ အိပ်ရာခင်းရောစောင်ရော လရည်တွေ စောက်ရေတွေနဲ့ ဂျပ်ခဲလိုက်နေအောင် စွန်းထင်းပေကျံနေတာ။ပြီးတော့ ဟင်းအတူချက်ကြတယ်။အခုမှ ကျုပ်တို့သားအမိလည်း ညားခါစလင်မယားလို ဖြစ်နေကြတာ။

ဟိတ် ပြောပြီးပြီနော်...နင့်အဖေ ပြန်လာတော့မယ် မောင်တွေ မတွေ မခေါ်တော့ဘူး အရင်လိုပဲ ဟန်မပျက်ခေါ်ပြောမယ်...နင့်အဖေ ပြန်လာရင် ရိပ်မိသွားမှာ ကြောက်တယ်...အတင့်ရဲတာတွေ လက်သရမ်းတာတွေ မလုပ်ရဘူး ကြားလား.."

အင်းပါ အမေရာ...ကျုပ်တော့ ဒီတခါ အဖေ အိမ်ပြန်လာမှာ စိတ်အပျက်ဆုံးပဲ... သူရှိနေရင် ဘာမှ လုပ်ရမှာ မဟုတ်တော့ဘူး..အမေလည်း သူနဲ့နေရတာ ပျော်လား.."

" မြင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ...အမေလည်း မပျော်ပါဘူး...သားရယ်.."

" အဲဒီအမူးသမားကြီးကို ပစ်ထားခဲ့ရအောင်ဗျာ.. အမေနဲ့ကျုပ် အဝေးကြီးကို ထွက်ပြေးကြမယ်.. အမေ့ကို ကျုပ် ရှာကျွေးမယ်...ကလေးတွေ မွေးကြမယ်..."

" စိတ်ကူးမယဉ်ပါနဲ့ သားရယ်...သူ့ဘာသာသူ ဘယ်လောက်မူးနေနေ ဆိုးနေနေ အမေ့ရဲ့လင်ပဲ.. နင့်ရဲ့အဖေပဲလေ...ပြီးတော့ ဒီလောက်အထိ ဖြစ်သွားကြတာကိုက တို့တတွေ မှားတာပါလေ..နင့်ထက် အမေဖြစ်တဲ့ငါက ပိုမှားတယ်...လူ့အသိုင်းအဝိုင်းကဘယ်လိုမှ လက်မခံတဲ့ အမှူကြီးကို ကျူးလွန်မိသွားပြီ...စိတ်အလိုကို လိုက်ခဲ့မိတာကိုး...ငါ မှားတယ်...ဟင့်.. ဟင့်.."

အာရုံပါပဲ..ထမင်းချက်နေရင်း နောင်တရပြီးတော့ ငိုပြန်ပြီ။ကျုပ်လည်း ဒီတခါ ရိုးရိုးတန်းတန်းပဲ အမေ့ကို ပခုံးဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

" ကဲပါ အမေရယ်...တကယ်တမ်း အမေက မွေးထားလို့သာ သားအမိဖြစ်နေကြတာ..ကျုပ်ကလည်း အရွယ်ရောက်ပြီး ယောကျ်ားပဲ..အမေကလည်း အရွယ်ရှိတုန်း မိန်းမ..ဖိုနဲ့မပဲလေ..ကျုပ်က အမေ့ကို ငယ်ကတည်းက အမေတယောက်လိုထက် ချစ်သူလို စွဲလမ်းပြီး ချစ်ခဲ့ရတာမို့ အခုလို ကြံလိုက်မိတာပါ...ကျုပ် အမှားကြောင့် ဖြစ်သွားတာပါ..အမေ့မှာ အပြစ်မရှိပါဘူး...ပြီးတော့ အဖေပြန်ရောက်ရင်လည်း ကျုပ် ဆင်ခြင်ပါ့မယ်..အမေ ဒုက္ခရောက်အောင် မိသားစုပြိုကွဲပြီး အရှက်ပါကွဲရတဲ့အဖြစ်မျိုး မဖြစ်စေရဘူး...ကျုပ် ကတိပေးတယ်..."

အမေလည်း တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားတယ်။ထမင်းစားပြီးတော့ အမေ စိတ်ကျဉ်းကျပ်မနေအောင် ကျုပ် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထွက်ပြီး ရှောင်နေလိုက်တယ်။ညနေရောက်တော့ အဖေ့ဆီက ဖုန်းလာတယ်။ကားဝင်ပြီ ကားဝင်းကိုလာကြိုပါတဲ့။ ကျုပ် အဖေ့ကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ပြီး အိမ်ကိုပြန်မောင်းလာရင်း အများကြီးစဉ်းစားနေတယ်။

ကျုပ် တဘဝလုံး တပ်မက်စွဲလမ်းနေခဲ့တဲ့ အမေ့ကို စိတ်တူကိုယ်တူလိုးလိုက်ရပြီးပြီ။အတိုင်းအတာတခု အထိလည်း ရင်းနှီးနေကြပြီ။ဒီအချိန်မှာ အဖေပြန်ရောက်လာတော့ အမေက အိပ်မက်ကလန့်နိုးသလို ဖြစ်သွားပြီး အနေအထိုင်ပြန်ဆင်ခြင်ဖို့ ပြောလာပြီလေ။ကျုပ် လိုချင်တာရလိုက်ပြီမို့ အမေနဲ့ကျုပ် အရင်လို ပုံမှန်သားအမိဘဝကို ပြန်သွားနိုင်မလားလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မေးကြည့်တယ်။ပြန်မသွားနိုင်ဘူး။

အမေက ကျုပ်ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ တခြားမိန်းမတွေလို သာမန်မဟုတ်ဘူး။ကျုပ် ငယ်ဘဝကတည်းက တိတ်တခိုးစွဲလမ်းပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာ ချစ်ခဲ့ရတဲ့ ငယ်ချစ်ဦးလေ။အမေ့ကို ကျုပ်ရဲ့ချစ်သူဘဝကနေ တပြားသားမှ ပြန်အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး။ဘက်ဂီယာ မဆုတ်ဘဲ ရှေ့ကိုပဲဆက်တိုးမယ်။အဖေလည်း တမိုးအောက်တအိမ်တည်း ရှိနေတဲ့အတွက် ကျုပ် ပါးပါးနပ်နပ်နဲ့ လှုပ်ရှားရမယ်။အမေ့စိတ်တွေ ယိုင်ဆင်းလာအောင် စည်းရုံးရမယ်။

အဖေရှိနေတဲ့ကြားက လစ်ရင်လစ်သလို အမေ့ရဲ့ကာမခလုပ်တွေကို ဖြုတ်ရမယ်။ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ ရအောင်လိုးရမယ်။အမေ့စိတ်တွေ အဖေ့ဘက်ကို ပြန်မရောက်တော့ဘဲ ကျုပ်လီးကိုပဲ တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်အောင် ဆက်လိုးပေးရမယ်။အခု ရောက်ထားတဲ့ အဆင့်ကနေ နောပ်တဆင့်တက်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမယ်။အခုက ချစ်သူလိုအဆင့်ဆိုတော့ နောက်တဆင့်က လင်မယားပေါ့။အမေ့ကို ကျုပ်ရဲ့မယားဖြစ်အောင် ကြိုးစားမယ်။အဖေရှိနေရက်နဲ့ ကျုပ်ဘက်ကို ပါလာအောင် ဆွံခေါ်ရမယ်။ချည်ပြီးတုပ်ပြီး ဖြစ်အောင်လို့ အနှောင်အဖွဲ့လေးတော့ လိုအပ်မယ်။

အမေ့ဗိုက်ထဲကို ကျုပ်ရဲ့မျိုးစေ့ ရှင်သန်အောင် ထည့်ပေးရမယ်။အမေ့ရဲ့သားအိမ်ထဲကို သူမွေးခဲ့တဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီးနဲ့ တခါပြန်ဝင်ပြီး သံသရာလည်စေခဲ့ပြီ။နောက်ထပ်သံသရာလည်အောင် ကျုပ်ရဲ့သုတ်သွေးတွေနဲ့အမေ့ရဲ့မျိုးဉတွေ ပေါင်းစည်းမှုနဲ့ ရင်သွေးလေး သန္ဓေတည်အောင် လုပ်ရမယ်။အမေ အခုသုံးနေတဲ့ တားဆေးတွေရပ်ထားဖို့ ပြောရမယ်။ပြီးတာနဲ့ အမေ့ကို ကျုပ်ရင်သွေးလေးလွယ်ရအောင် လုပ်ပေးမယ်။ ဟုတ်တယ်...ကျုပ် ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာ သိပြီ။အမေ့ကို ဗိုက်မကြီးမချင်းလိုးရမယ်။…….

Blue Zone

Search This Blog

ကျနော့်လက်ဦးဆရာမ

အမေ့ရဲ့ အသည်းစွဲ (အမေနဲ့သားအင်းစက်)

Comments

Post a Comment